عواقب تصمیمات احساسی

به نام خدای وهاب

سلام به استاد عباس‌منش عزیزم و مریم جانم.

و سلام به همه دوستان خوبم.

استاد اونجا که گفتید براونیِ من! … دلم رفت، یعنی قلبم اکلیلی شد. عاشقتون هستم که اینطور به همه موجودات و نعمت‌ها عشق می‌ورزید و اینطور با خودتون و جهان در صلحید.

استاد می‌تونم بی‌نهایت مثال بزنم از زمان‌هایی که احساساتم رو‌ کنترل نکردم و بعدش اوضاع افتضاح شده. چه در مواقع ناراحتی و بحث و‌ چه در مواقع هیجان زیاد از شادی. یعنی همه جوره تجربه‌ش رو دارم. :)

گاهی وقتا از شدت خوشحالی و‌ هیجان، احساساتی می‌شدم و یه بذل و بخشش‌هایی می‌کردم که یه ساعت بعدش پشیمون می‌شدم و‌ می‌گفتم من چرا فلان چیز رو دادم رفت؟! خب خودم لازمش داشتم که! ولی دیگه رفته بود!

یا از سرِ هیجانی شدن قول‌هایی می‌دادم و قرارهایی می‌ذاشتم که بعد پشیمون می‌شدم و می‌گفتم آخه این چه کاری بود!

یا از اون طرف، هر وقت با یکی بحثم می‌شد، گاهی یه حرفایی می‌زدم و کارهایی می‌کردم که بعد از آشتی خودم از یادآوریشون خجالت می‌کشیدم. گاهی هم کلاً قهر می‌کردم. می‌دیدی شیش ماه یا یه سال قهر بودم! و چه نشتی انرژی زیاادی داشتم. در خیلی از رابطه‌هام، چه کاری چه دوستانه و چه حتی فامیلی، تجربه‌ش رو دارم.‌ خیلی از اون رابطه‌ها دیگه ترمیم نشد و هیچ خبری از اون افراد ندارم (که البته تو پرانتز بگم با تغیبراتی که الان بعد از عباس‌منشی شدنم کردم، خیلی از بابت تموم شدن اون رابطه‌ها خرسندم.)

استاد فراووون می‌تونم مثال بزنم از قهرها و بحث‌ها چه با همسرم و چه با دیگران و افراد نزدیک و همکار نزدیک و…

اما نمی‌خوام روی اونها تمرکز کنم. همین قدر بگم که گاهی کار به جاهای باریک می‌کشید و اصلاً یه وضعی. جالب اینکه خیلی از اوقات مسئله اساساً بر سر یک سؤتفاهم بود. این یکی از بزرگ‌ترین نشتی‌های انرژی و اعصاب من در طول سال‌های گذشته بوده که باعث بیماری‌های مختلفی در من شده و سال‌ها تحت درمان بودم. الان از یادآوری اون موقع رفتار خودم خنده‌م می‌گیره. یه جور خنده تلخ.

اما استاد می‌خوام از الان خودم بگم:

* استاد می‌تونم بگم خیلی زیاد خوشحال نمی‌شم. منظورم اینه که مثل قبل زیاد از حد هیجانی نمی‌شم و کنترل خیلی بیشتری بر ذهن و احساسم دارم. بنابراین در مواقع خوشحالی کاری نمی‌کنم که بعد پشیمون شم. :)

* خدا رو صد هزار بار شکر، یادم نمیاد که آخرین بار کی با کسی بحث و دعوا کردم. (به جز تنش در یکی دو رابطه بخصوص که تحت بررسی و درمان با شیوه حل مسائله و خداروشکر خیلییی کمتر شده.)

* اگه موقعیت بحث و دلخوری پیش بیاد چی کار می‌کنم؟

بستگی داره کجا و در چه شرایطی باشم.

خلاصه‌ش اینه که سریع از مهلکه فرار می‌کنم! حالا یا فرار فیزیکی یا فرار مجازی.

* دیگه مثل قبلنا شروع نمی‌کنم به جواب دادن و بحث و داد زدن و عصبانیت و‌ خودخوری که بعدش هم حالم بد بشه و بیفتم یه گوشه.

* سکوت می‌کنم. (اوایل خیلی سخت بود استاد ولی الان انگار از این سکوت کردنه و فرار کردنه لذت می‌برم. خدا رو شکر اهرم رنج و لذتم اینجا درست شده).

* آره، سکوت می‌کنم، یعنی رسماً و مشخصاً دهنم رو می‌بندم! و اگه بشه، از اون فضا می‌رم بیرون. یا اگه نشه، مثلاً‌ توی اسنپ یا آرایشگاه یا مطب دکتر یا مکان خاصی باشم، سکوت می‌کنم، و اگه دم دستم باشه، یه لیوان آب می‌خورم، بعد هندزفری می‌ذارم تو گوشم و تصادفی یه فایل رو پلی می‌کنم که اغلب اوقات، وقتی خیلی دلی این کار رو انجام داده باشم، می‌بینی همون لحظه استاد یه چیزی می‌گه که یهو‌ از شدت همزمانی خودبه‌خود اشک‌هام جاری می‌شه.

* بعد از این کارها که الان دیگه خیلی اتوماتیک و غریزی شده، اونقدر سبک می‌شم که اصلاً انگار نه انگار قبلش خشم و عصبانیت اندازه یه غول شده بود و داشت از تموم بدنم می‌زد بیرون و می‌خواست من رو منفجر کنه.

* گاهی هم، بسته به موقعیت و شرایطی که اون موقع دارم، مثلاً اگه خونه خودمون باشم، یا می‌رم سراغ کارهای شخصیم، یا کارهای خونه، یا قدم زدن، و یا عکس‌ها و فیلم‌های جالب و قشنگ رو توی گوشیم می‌‌بینم (مثل چند تا فایل تمرکز بر نکات مثبت، یا فایل رقص عالی شما در کاباره تهران و…) و یا یادداشت می‌نویسم.

* بعد وقتی آروم شدم، ناخودآگاه می‌بینم که اون بیرون هم شرایط آروم شده. انگار اون طرف هم یادش رفته که با هم بحث کرده بودیم.

بعد هزارباره یاد حرف شما می‌افتم که: *اگه شما تغییر کنید، جهان اطرافتون هم تغیبر می‌کنه. کاری به بیرون، به همسر و‌ فرزندتون، به آدما، به اطرافیان، به فلان و بهمان نداشته باشید. نخواید کسی رو تغیبر بدید، نخواید چیزی رو به کسی ثابت کنید. شما خودتون تغیبر کنید، جهان با شما همراه می‌شه و اوضاع خواست شما تغییر می‌کنه (نقل از حافظه‌).

خدایا شکرت که هدایتم کردی و تونستم بنویسم. ازتون سپاسگزارم استاد عزیزم و مریم جان نازنینم.

راستی یادم رفت بگم که چقدر لذت بردم از دیدن فایل‌. یعنی محتوای صوتی فایل یک طرف (که خودش دنیاییه)، محتوای تصویری هم طرف دیگه. رویایی و خیره‌کننده بود.‌ رنگ تیشرتتون چه خوب با رنگ چمن‌ها و درخت‌ها و سبزه‌ها ست شده.

در همه ابعاد بی‌نظیرید. و من عاشقانه ازتون سپاسگزارم.