گفتگو با دوستان 1 |  همراه ماندن با جریان هدایت

سلام تبریک میگم بهتون!

انگار همه مسخ من شده بودن . مثل قرارهای کاری . مثل اساتید استاد که مسخ میشدن و اجازه میدادن استاد صحبت کنن.

الان یک چیزی یادم اومد . هدایت خدا همیشه هست همیشه ولی ما به اندازه ظرف مون دریافت میکنیم . به اندازه ای که باور قدرتمند کننده داریم و ترمز نداریم.

خدایا شکرت . پدرم بهم ماشین نمیدادن با اینکه گواهینامه داشتم وقتی ازدواج کردم اوایل ماشین نداشتیم بعد هم که ماشین خریدیم من می ترسیدم رانندگی کنم با اینکه گواهینامه داشتم . اما بالاخره با اصرارهای همسرم شروع کردم به تمرین و بعد از سه یا چهار جلسه خدا رو شکر تکامل م طی شد و از مسیرهای کوتاه تنهایی میرفتم . از همون اول سعی کردم این باور بیخود رو از خودم دور کنم که راننده های خانمو اذیت میکنن و…

و موفق هم شدم . خیلی کم پیش اومده . فقط دوبار . که اونم اعراض کردم. و بعد سعی کردم بهشون فکر نکنم و بی اهمیت باشه واسم که همونطور هم شد.

منم انگار همه مسخ میشن . انگار خدا پشت فرمون نشسته . انگار خدا واسم راه باز میکنه . جای پارک واسم پیدا میکنه . حتی جایی که کلاس طراحی میرم همه میگن چجوری اونجا پارک میکنی ؟ اونجا که اصلا جا پارک گیر نمیاد!اما من به لطف خدا هر ساعتی که کلاس دارم خیلی راحت جای پارک پیدا میکنم . به طوری که وقتی بقیه تعجب میکنن من از تعجب اونا متعجب میشم . که مگر کار سختیه! ؟ حال اینکه این خدای منه که واسم راه باز میکنه . خدایا شکرت .

اگر ظرف م رو بزرگ کنم همه چیز همینطوره .درباره رانندگی موفق شدم ترمزهامو از بین ببرم. اگر درباره باقی چیزها هم ترمز نداشته باشم همینه دیگه ‌

جالبه یکی از نجواهای واسه من این بود که این چیزهای مادی و بیخود رو از خدا نخواه . دنیا دو روزه. ارزش نداره چنین درخواست هایی بکنی.

چه به دلم نشست اونجایی که استاد گفتن من نمیخوام تو جاده برم پا برهنه باشم یک کاری صد تونی هم بهم بسته باشن . خدای من واقعا همینه ها !

شاید چونکه تو فیلمها قهرمان ها کارای سخت میکردن و از بچگی میدیدیم و عاشق رفتارها و مرام آرتیست های سینما میشدیم. فکر میکنم همه تو فانتزی های خودشون دارن یا داشتن که همون وزنه صد تونی بهشون باشه و با سختی پیش برن و بعد موفق بشن!

واااای خدای من استاد دو هفته حبوبات ابپز میکردن میخوردن به اینجا رسیدن! خب خودشون دارن میگن اگر من باورم این نبود که باید چند سال بندرعباس بدبختی بکشیم بعد وضع مون خوب بشه . شاید انقدر زندگی بهم سخت نمیگرفت .

آخه دنبال چی هستم من !

خدا هیچوقت خارج از توان انسان بهش رنج نمیده . خودش گفته .

وقتی در شرایط سخت (به ظاهر سخت* ) بتونی ذهنت رو کنترل کنی خداوند یا جهان به شما پاداش میدهد.

البته خودمون نباید با ذهن خودمون این سختی رو دعوت کنیم یا به قولی جذب کنیم.

فکر میکنم منم الان تو زندگی م به اون جایی رسیدم که میتونه نقطه عطف زندگی م باشه . فقط به شجاعت نیاز دارم و توکل و مقدار زیادی تسلییییم بودن در برابر ربّ خودم

خدایا شکرت

دعا کنید چند وقت دیگه سرمو بالا بگیرم و اینجا بگم

این شعار منه که به واقعیت پیوسته

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

لطف آنچه تو اندیشی

حکم آنچه تو فرمایی🌸🌺