گفتگو با دوستان 2 |  با ارزش ترین سرمایه زندگی

سلام استاد عباسمنش عزیز

مدتهاست توی سایت شما هستم ولی تا به حال جرئت نداشتم بیام کامنت بذارم. همیشه بهانه های مختلف میاوردم که مثلا:

هنوز لازم نیست چیزی بگم باید روی باورهام بیشتر کار کنم

هنوز نمی تونم کامنت خوب بذارم

یا هنوز باید کار کنم تا نوشتنم بهتر بشه

یا فرکانسم بره بالاتر

یا اینکه با خودم می گفتم من کی ام که استاد عباسمنش بخواد کامنت من رو بخونه

یا حتی می گفتم نکنه یکی از آشناهامون اسم من و کامنت من رو ببینه و بفهمه که من وارد این مسیر شدم و… کلی بهانه های جور واجور

ولی امروز با دیدن این فایل حس خیلی عجیبی بهم دست داد

این فایل ها و شنیدن اینکه هم نوع های خودم که نتایجی به دست آوردن باعث شد منم به خودم بیام

( الان باورم نمیشه کسی که داره کامنت میذاره منم، فقط دارم مینویسم مهم نیست چی تهشه، منی که حتی واسه کامنت گذاشنن ترس داشتم شروع که کردم دارم می بینم چقدر ساده ست و به قول استاد چقدر ترسهامون واهی هستن. وقتی همچین ترسهایی رو توی وجودم می بینم به خودم میگم نگا آی سن تویی که این ترس مسخره رو داشتی و الان فهمیدی چقدر واهیه، واقعا هنوزم میتونی برای ترسهای دیگه ات ارزش قائل باشی؟ جواب دادن به این سوال برام آسونه ولی عمل کردنش یکم هنوز اینجایی که هستم برام سخته ولی می دونم یه روزی قدم به قدم میرم تو دلشون)

این فایل باعث شد تمام تغییراتی که توی این دوران کردم رو مرور کنم.

این فایل باعث شد در مسیرم مصمم تر بشم

خدا میدونه اول صبح امروز چقدر با شنیدن حرفاشون گریه کردم و گفتم خدایا چرا من نه؟ آخه چرا من کسی نباشم که ثروتمنده، آرومه، خوشبخته…؟

هنوز بودجه ی کافی برای خرید دوره دوازده قدم رو ندارم ولی استاد عباسمنش زبان من قاصره فقط خدا میدونه طی این مدت من چقدررر تغییر کردم چقدر معجزه توی زندگیم دیدم

چقدر زندگیم رو گرفتم دستم چقدر آرومترم

چقدر خوشبخت ترم

چند سال پیش ( من الان ۱۷ سالمه) برای اولین بار اولین نفر شما بودین که من رو با باور و… آشنا کردین ولی اون روزا هیچی نمی فهمیدم. خب انتظار چندانی هم از خودم نداشتم چون خیلی کوچیک بودم. درسته شناخت من از شما فقط در حد همون آشنایی اولیه موند. ولی خدا میدونه ( حسابشو بکنین من الان فقط ۱۷ سالمه) طی این چند سال من به طریق مختلف توی این مسیر موندم یعنی اونموقع فکر نمی کردم انقدر چیز جدی باشه، مثلا کتاب شکرگزاری و تمریناتش رو به طرز فوق العاده ای انجام میدادم و همین باعث شد ذهن من برای درک معجزه خیلی آماده باشه. یا از طریق کتاب خوندن و کارهای مختلف این مسیر رو داشتم. ولی استاد وای استاد وقتی اومدم سایت شما انگار همه چی خواب بود انگار تموم اون سالها تموم اون کتاب ها می خواستن من توی این مسیر باقی بمونم با وجود اینکه اصلا خالص نبودن ولی الان متوجه شدم که همگی برای این بود که من در زمان و مکان و سن مناسب با شما و حرفهای خالص شما که از خداوند منشا میگیره آشنا بشم

توی این هفت هشت ماه همه چیز زندگیم در همه ی جهات تغییر کرده

همه چی

با وجود اینکه جدیت چندانی نداشتم

ولی امروز به خودم اومدم گفتم با خودت چند چندی؟ مگه نمی بینی؟ تو کی همچین زندگی داشتی؟ کی انقدر زیاد خندیدی؟ کی انقدر خوشحال بودی؟ کی انقدر آروم بودی؟ کی انقدر ساده قوانین رو درک میکردی؟

به خودم گفتم بدون شناخت قانون زندگی کردن برای کسی که هیچوقت همچین زندگی که من طی این هفت ماه داشتم رو نداشته آسونتره ولی نه برای منی که معجزه های زیادی دیدم. انگار هرچقدر وارد این مسیر میشی احساس تشنگیت بیشتر میشه.

هروقت میخوام از مسیر خارج بشم و دوباره با فایلهای شما وارد مسیر میشم این ضرب المثل” آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم” توی سرم پخش میشه و به خودم حیف نیست خدا باشه، عاشقت باشه و تو به خواسته هات نرسی؟

قبلا فکر میکردم خوشبختی یعنی هیچ مسئله ای توی زندگی نباشه ولی الان فهمیدم خوشبختی یعنی اون خیال راحت وقتی میدونی خدا هست و همه چی میتونه به راحتی درست میشه.

تازه وقتی گفتین برنامه ی clubhouse فقط برای آیفون هستش به خودم گفتم خدا جون چرا من ازت یه آیفون نخوام و سریع رفتم توی دفترچه ام نوشتم و سپردم به خود خدا

و یه تصمیم مهمتر مه مطمئنم خدا پول و مسیرش رو نشون میدم اینه که میخوام قدم اول دوازده قدم رو خریداری کنم و دلم قرصه که خدا خودش همه چیز رو هدایت میکنه وگرنه چرا بین این همه روز دقیقا امروز باید این فایل رو ببینم و چرا یهو بخوام جدی تر بشم، چرا یهو تصمیم بگیرم کامنت بذارم

شاید یه روزی بیام راجع به کل مسیر زندگیم و تغییراتی که کردم صحبت کنم ولی الان در حد توانم حرفهام رو زدم

استاد عزیز منتظر خبرهای خوب من باشید❤️🌹