گفتگو با دوستان 3 |  تسلیم بودن در برابر هدایت

بهترین‌های دنیا

سلام

من دو‌بار تا حالا این ۴ تا فایل رو دیدم و به نظر من به اندازهٔ یه دورهٔ پولی اثرگذاره ولی خب باید بپذیریم که فقط کسایی که تو مدارش هستن موفق می‌شن که گوش بدن، افرادی که خدا می‌خواد بهشون پیغام بده، بذر امید تو دلشون بکاره، کسایی که خدا می‌خواد بهشون جایزه بده، میارتشون سراغ این فایل و بر زبون سپیدهٔ عزیز جاری می‌شه که الان سال‌هاست با واژهٔ نگرانی بیگانه‌ام.

سپیدهٔ عزیز دهانت را باید بوسید که پیغامبر خدا شدی برای امتی که تشنهٔ هدایت بودند.

اینکه با این کلامت این مدت با من چه کردی، چقدر صادقانه بیان کردی، هر بار که جرقه‌های نگرانی در من شروع به زدن می‌کنه، هیچ کاری نمی‌کنم، فقط لحن کلامت در ذهنم تداعی می‌شود چنان آرامشی و چنان شجاعت و چنان شادی وجودم رو فرا می‌گیره که باور کردنی نیست.

امشب اومدم غیر از اینکه از استاد گلم و سپیدهٔ عزیز تشکر کنم، یه اتفاق هدایتی که برا خودم افتاده رو تعریف کنم.

این اتفاق رو هر جایی نمی‌شه تعریف کرد ولی اینجا همه می‌فهمن که من چی می‌گم، هر جایی نمی‌شود گفت که من سر گاز و پخت و پز از خدا هدایت می‌طلبم اما جاییکه سپیده درب یخچال رو باز می‌کنه و از خدا سؤال می‌کنه، به راحتی می‌توانم داستان هدایتم رو که برای خودم به اندازهٔ یک جذبهٔ عرفانی بزرگ ارزشمنده تعریف کنم،

برام ارزشمنده چون پس از این هدایت صدای خدا رو به وضوح شنیدم

ماجرا از این قرار است:

علی رغم اینکه همیشه بهترین برنج رو برای خونه تهیه می‌کردیم، اینبار اداره یه گونی برنج داد که با اینکه خیلی خوش طعم هست ولی بدون استثنا هنگام پخت لعاب می‌ده و اصلا نمی‌شه خوب درش آورد.

یه روز وقت پخت برنج به خدا گفتم:« خداجونم من این برنج رو با آب زیاد، با آب کم، خشک، خیس کرده، آبکش، کته، همه‌جوره درست کردم ولی اونی که می‌خواستم از آب در نیومد، امروز تو بپز، هر جور دوست داری، افتخارش برای تو، اعتبارش برای من»

این رو‌گفتم و همهٔ مواد رو یکجا ریختم داخل قابلمه و رفتم، حتی دربش باز نکردم نگاهش کنم ببینم آب می‌خواد نمی‌خاد😄😉🙃

در کمال ناباوری غذای اون روز من حتی از بهترین برنج‌هایی که تا حالا تهیه کرده بودیم بهتر شد

حتی مامانم مهمونمون بود گفت: صبح می‌خواستم بهت بگم با اون برنج (قاطی پلو) درست نکن، غذات خراب می‌شه، ولی این خیلی خوب از آب درومده

منم با افتخار گفتم آخه من نپختم، خدا پخته😄

(گفته بودم که اعتبارش برای خدا، افتخارش برای من)

این ماجرا رو داشته باشین تا اصل قضیه رو تعریف کنم.

راستش بار اولم نبود که سر آشپزی با خدا معامله می‌کردم اما اینبار واقعا برنجم بد بود و امکان نداشت چنین نتیجه‌ای ایجاد بشه.

اون روز ظهر و قضیهٔ آشپزی خدا گذشت و من سحر همون روز برای مراقبه از خواب بلند شدم. همینطوری سرم رو گوشهٔ پنجره گذاشته بودم و آسمون رو تماشا می‌کردم، انگار یکدفعه یکی تو گوشم گفت من که برنج داغونت رو به بهترین شکل در میارم، چرا فک می‌کنی که نمی‌تونم زندگیت رو هم همونجوری برات شکل بدم؟ نکنه فکر می‌کنی قدرت من فقط در اندازهٔ یه برنج ‌پختنه؟ و من توانایی تغییر زندگیت رو ندارم؟

استادجان هرکس باور نکنه شما قشنگ می‌فهمی من چی‌می‌گم، من این صداها رو واضح می‌شنیدم

توبیخ می‌شدم که چرا بهش اعتماد کامل نمی‌کنم؟

قشنگ می‌شنیدم که می‌گه مگه نه اینکه باور نمی‌کردی از اون برنج بشه چیز خوبی تهیه کرد؟ پس اگه زندگیت رو سپردی دست من، حداقل به اندازهٔ پخت یه غذا اعتماد کن

اعتماد داشتم می‌خواست ایمانم قوی‌تر بشه

بعد ازون ماجرا هر روز لحظه‌ای رو که مواد رو ریختم داخل قابلمه برای خودم دوره می‌کنم.

من ننشستم و بگم خدایا من ناهار می‌خام، خودت یه چیزی برام بپز.

من می‌دونستم چی می‌خام، من مواد رو در کنار هم قرار دادم و بعد از اون «غیر ممکن» رو دست خدا سپردم

«ان‌شاءالله» اینگونه تحقق پیدا کرد

من خواسته‌ام رو در اختیار خدا قرار دادم و گفتم نمی‌دونم چجوری، بعد از اون دیگه نه ترسی داشتم نه اضطرابی نه غمی حتی مطمئن بودم.

و اینگونه دستان قدرتمند خدا خواسته‌ای رو که از توان من خارج بود برایم محقق ساخت.

اکنون هر روز، هر ساعتو هر ثانیه خواسته‌هام رو‌می‌سپارم دست خدا و بهش می‌گم:

«اعتبارش برای تو، افتخارش برای من»

روز و روزگارتون خوش