گفتگو با دوستان 6 | برکت تصمیمات از پیش تعیین شده

سلام مونای عزیز دوست همفرکانسی من کامنتت را خواندم خداوند من را به کامنت شما هدایت کرد ، الان که دارم برات می‌نویسم ساعت از نیمه شب گذشته و من در شرایطی قرار دارم که نجواهای ذهنم منو داشت به سمتی می‌برد که تهش حس بد و چسبیدن به وابستگی ها بود ، ما یعنی من همسرم و دوفرزندمون قصد مهاجرت داریم و این در شرایطی کاملا ایده آل در اینجا برامون اتفاق افتاده ، خداروشکر از همه جهت شرایط خوبی داریم امروز وقتی در ویلامون بودم نجواها به سراغم اومد که سمیه کجا داری میری ،همه آرزوی زندگی تو را دارند اینجا همه چیز برات خوبه چ لزومی داره دل بکنی از این ویلا از درآمد خوب از خانواده ات و …… وقتی شب اومدم خونه مادرم و روی تخت دراز کشیده بودم و به آسمون نگاه میکردم از خدا خواستم بیاد کنارم بشینه دستمو تو دستش بگیره ،ومثل پدر مهربون. باهام حرف بزنه در حالی که اشک تو چشمام بود و مادرم کنارم خوابیده دارم این کامنت و می‌نویسم با خدای مهربونم ارتباط گرفتم با تمام وجودم گفتم خداجونم هدایتم کن ذهنم درگیره دلم برای خانوادم تنگ میشه برای همه چیز خودت منو هدایت کن بامن حرف بزن ، به دلم افتاد بیام سرگوشی و به سایت سری بزنم سعی میکنم به الهامات توجه کنم همین کارو کردم باخودم گفتم فایل که نمیتونم گوش بدم همه خوابن ، بهتره کامنت بخونم تا کمی فکرم آزادتر بشه ،،اولین کامنت هدایتی شما برام اومد و وقتی خوندمش گریه میکردم …. خدای من اومدی کنارم من حرف زدی خداجونم تو این کامنت دوست عزیزم به من چی گفتی که الان بهش نیاز داشتم همونی بود که تو ذهنم بود لبخند خدارودیدم که با نگاهش به من فهماند جوابتو گرفتی ……..

مونای عزیز خداوند در کامنت تو بامن حرف زد …..الهی شکر که به الهاماتم توجه کردم چندین بار کامنتت و خوندم ازش شات گرفتم تا باز هم بخونم ثبتش میکنم با تاریخ تا همیشه یادم باشه که شرایط ایده آل زنگ هشداره،پاروی ترسام گذاشتن جایزش رشد و گسترش جهانه، همیشه یادم باشه که باید تغییر کنم باید رها کنم وابستگی ها را ،،،یادم اومد باید توکل کنم مثل مادر موسی مثل ابراهیم که اسماعیلش را سرببره ،مثل ابراهیم که اعتماد کردو در آتش پرید و پاروی ترسش گذاشت و همه چیز براش گلستان شد ،، یادم باشه که موندن تو حوزه امن ،ابوموسی بودن هیچ لذتی نداره ، یادم باشه خدا اگه این اسباب بازی پلاستیکی و میخواد ازم بگیره میخواد شهربازی بهم بده که دراون لذت های بزرگتر هست یادم باشه رها کردن علف های کنار ساحل و سپردن خودم به دریای هدایت منو به زیبایی ها می‌بره و تجربه های ناب به رشد پس باید رها کنم کیسه های شن بالنم را جدا کنم تا اوج بگیرم وقتی استاد عزیزم در شرایط ایده‌آل رها کرده و مهاجرت کرده چرا من نتونم مگه استاد و مریم جان دلشون برای خانواده شوند تنگ نمیشد مگه ویلا و درآمد و دوستان خوب نداشتن مکه وابستگی نداشتن اگه اونها و خیلی های دیگه تونستن منم میتونم به امید الله منم میتونم

در آخر

خدای نازنینم ، استاد مهربانم و مونای عزیزم ممنونم از شما و عاشقانه و با توکل به الله یکتا پاروی ترسام میزارم و خودم را در آغوش هدایت خداوند رها میکنم …..