گفتگو با دوستان 12 | پیروی از الهامات قلبی

بنام خدای آسمانها و زمین

سلام به استاد عزیز و گرامی

استاد عباسمنش بزرگوار چقدر جالب داستان خدمتتون رو تعریف کردید و من یاد داستان خدمت سربازی خودم افتادم

استاد من خیلی مقاومت داشتم سر داستان رفتن سربازی و همیشه میگفتم دوسال از بهترین زمان عمر آدم قراره تلف بشه آخه به چه قیمتی و وقت تلف کردنه کاملا !!

تا اینکه بخاطر مسائلی که درگیرش بودم با توجه به اتمام طولانی تر از حد معمول تحصیل و باز هم تاخیر و نرفتن، یک موضوع که چندین بار بمن آلارم داده بود که تکلیف خدمت رو مشخص کنم و من بیخیالش بودم و اکثرا دنبال معافی بودم و کلی هم تلاش داشتم براش ولی همون موضوع به ظاهر ناراحت کننده من رو مجبور و تشویق کرد که خودم در کمال ناباوری و تعجب همگان رفتم سراغ دفترچه و اقدام کردم

البته دلایل بسیار داشتم ازجمله تو فکر خارج خیلی بودم همچنین موضوعات کاری و …

ولی شاید بیشتر به این خاطر بود موضوعی رو فراموش کنم و حواس خودم رو پرت کنم ک موفق هم شدم

استاد عزیز من همیشه دوس داشتم که تحصیلکرده و با تحصیلات دانشگاهی برم خدمت اگر یک روزی واقعا جدی شد برام و همین هم شد و موضوعی ک همیشه ازش فرار داشتم تبدیل شد به داشتن کلی دوستای متفاوت و فوق العاده

ما سه تا گروهان آموزشی بودیم که از دوستان با تحصیلات فوق دیپلم به بالا در این گروهان ها بودن در پادگانی که همه در ایران میگفتن هتل جوادنیا (مربوط به برادران شهید جوادنیا که بعدا متوجه شدم حتی منزلشون تا حدی بما نزدیک بوده)

کاری نداریم

اونجا در بین بچه ها از فامیل و شاگرد پروفسور سمیعی گرفته تا کارگردان تئاتر و هنر و اساتید برجسته کنکور و کلی پسر باحال تحصیلکرده اروپا و بهترین دانشگاه های تهران حضور داشتن که کلی فعالیت اقتصادی و تحصیلی و حتی علمی یاد گرفتم. من واقعا مدت آموزشی رو لذت بردم ، حتی چندتا آشنا هم پیدا کرده بودم که کلا هروقت میخواستم میتونستم برگردم تهران کنار خانواده و بعد آموزشی هم برام هتل تر بود حتی چون کلی امکانات داشتم هم تفریحی هم ورزشی چون مربوط به باشگاه صباباتری بود و اصلا نفهمیدم چطور گذشت تازه گاهی بیزینس هم انجام میدادم

گذشت و گذشت و من کارت گرفتم و برای منیکه تو ارتباطات اکثرا موفق و موثر بودم به گفته دوستان کلا همه چی لذت بخش بود حتی چالش ها و پستی بلندی هاش

از دوستان اون موقع من تقریبا ۶۰ درصدشون خارج از ایران درس میخونن یا زندگی میکنن و مابقی هم هزار ماشاالله برند هستن تو ایران و خدارو خیلی شاکرم که من در بهترین زمان خودم رفتم خدمت و خیال خودم رو راحت کردم باکوله باری از تجربه ها ی مفید

شاید اون سیلی و لگد محکم از جانب اون موضوع ک پیش اومد من رو هدایت کرد به سربازی و عاملی شد ک ناراحتی ها و دلتنگی ها و گذشته رو در پست های نیمه شب تا صبح و قدم زدنهای شبانه زیر آسمون پرستاره زیبای اون منطقه نزدیک اتوبان بعد از شهر طالقان بود حل کنم و جا بزارم و شاید یکی از علت های قبول پست های شبانه و تنهائی گذراندن همین اتفاق های اخیر قبل از اعزام به آموزشی بوده ولی در کل خیر بود. دوران طلائی آموزشی (دوران رهائی ذهنی من) و دوران یگان خدمتی در ادامه مسیر همرو لطف خدا میدونم و این رو بعد گذشت زمان بهش رسیدم و طی کردن خیلی مسیرها و تجربه ارتباط با خیلی از آدم ها خوب و موفق و برجسته

انتهای دوران آموزشی آقا پسرها معمولا از هم میخوان که براشون کامنت بنویسن و نظر بدن راجب هرچیزی ک دوست دارن و اون دفتر و نوشته ها گنجینه هستن استاد عباسمنش عزیز انگار خودت رو بیشتر میشناسی و خیلی میتونه مفید و جذاب باشه شاید علت اصلیش اینه که بچه ها در سختی ها خود واقعی شون رو بهتر بروز میدن و کمتر نمایش بازی میکنن ومن رو یاد دفاتر گنجینه ایه استاد میندازه که در مصاحبه با کارآفرینان، افراد موفق و حتی سالخورده کسب کرده بودن و میدونین ک خیلی ارزشمنده و خیلی اوقات حتی تلنگر های بزرگی وارد میکنه

باتوجه به صحبتهای مفید و گهربار استاد در مورد همه مسائل اگر توجه و دید ما فقط به نکات مثبت باشه و درس بگیریم از لحظه ب لحظه مون زندگی به بهشتی متفاوت تبدیل میشه که قبلا تجربه نکرده بودیم شاید و خدارو هزاران بار شکر که همه اعضای گروه تحقیقاتی در مسیر درست هستن به لطف خدا و هدایت همه ما به این سایت و این جلسات و بودن در مسیر بهترین استاد دنیا و پیمودن قدم ها باهم شکرانه فروانی رو میطلبه از خدای مهربان و هدایتگرمون

استاد عاشقتم

دوستان عزیزم، خواهران و برادران عزیزم دوستتون دارم مرسی که هستین

شکرا لله

امیدوارم بزودی باهاتون صحبت کنم استاد و انقدر شگفت زده بشین از نتایج دلخواهم که اشک شوقتون رو ببینم و شاگردی سربلند و پرافتخار باشم براتون

به امید دیدارتون