گفتگو با دوستان 14 | باید پارو نزد…

به نام رب هدایتگر

نشونه امروزم چهارم خرداد 1402 فایل 14گفتگو با دوستان.

««وَعْدَ اللَّهِ ۖ لَا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ»» (روم 6)

ترجمه: این وعده خداست که هرگز خلف وعده نکند و لیکن اکثر مردم آگاه نیستند.

…………………………………………………..

امروز بعد از اینکه این فایل رو شنیدم هدایت شدم به بخش هفتم قانون آفرینش،استاد ی تمرین بینظیر ارائه دادند و خیلی برام جذاب بود همونموقع انجام دادم تو فکر تمرینی بودم که استاد از نتایجش بینظیرش گفته بود واااو یعنی انقدر قدرت داره؟ قرآنو باز کردم آیه 6روم اومد

چقدر عالی بود ربطش دادم به تمرینم و سوال ذهنیم.

اینکه خداوند خُلف وعده نخواهد کرد

اشکم در اومد خیلی احساسی شدم در لحظه خداوند جوابم رو داد اینکه شک نکنم راه درسته پایداری کنم.

امروز پنجشنبه بود و طبق عادت همیشگیم، رفتم زیارت اهل قبور ،اما خیلی وقته اعتقاد به یسری چیزا ندارم

ولی خب بخاطر اینکه مدتی تنها باشم میرم و اونجا به اندک زمان عمر زمینی فکر میکنم بالاسرِ قبرها میرم و میگم خدایا یعنی اینها رسالتشون رو فهمیده بودن؟

آیا از زندگیشون رضایت داشتند؟ الان برای چه چیزهایی افسوس میخورن؟

و هربار کلی جواب عالی بهم میده.

قبلا که میرفتم قبرستون،برای مردگان طلب مغفرت میکردم دوسه تا سوره قرآن براشون میخوندم چون بهم گفته بودند اینها گناهکارن دستشون از دنیا کوتاهه دعا کن خدا گناهانشون رو ببخشه!!

ولی از وقتی با قوانین آشنا شدم مرده پرستی رو کنار گذاشتم هرکسی نتیجه اعمال خودشو میبینه چه مرده باشه چه زنده باشه دعای من فرقی به حالش نداره .

چرا من برای اون مرده ای که نمیدونم چطور زندگی کرده باید طلب مغفرت کنم؟مگه من میدونم اون چه فرکانسایی ارسال میکرده؟چرا من قضاوتش کنم؟اصلا گناهکار یعنی چی؟

تو راه قبرستون خیلی گریم گرفته بود رفتم کنار قبر پدرم نشستم و خیلی باخدا حرف زدم نمیدونم چند روزه حالم عجیب احساسیه لطیف شدم با کوچیکترین چیزی که میبینم و درک میکنم دلم میلرزه گریه میکنم

امروز این گریه ها از وقتی شروع شد که اهرم رنج و لذت رو برای ی مسئله ای انجام میدادم به جایی رسیدم که اگه مسئله ام رو حل نکنم نمیتونم ارتباط خوبی با خدا ایجاد کنم چون خیلی برام مهمه که رابطه ام با خدا هرروز خالص و خالصتر کنم .

و امروز با خودم روراست بودم فهمیدم مدتیه تمرکز عمیق نداشتم و با خدا حرف نزدم و گریه های فراوون امروز بخاطر همین حرف زدن با خدا بود.

مثل بچه ای بودم که گم شده و بعد از مدتی والدینش رو‌ پیدا میکنه و مثل ابر بهار بخاطر احساس خوبش اشک میریزه.

امروز خیلی پربرکت بود

خدایاشکرت

امروز فهمیدم باید بیشتر با خدا حرف بزنم باید همیشه ازش سوال کنم و اون جواب بده

حتی برای کوچیکترین مسائل نظر اونو بخوام

این کامنت ُدلی نوشتم و خودمم نفهمیدم از کجا به کجا پریدم ولی دوست داشتم حالم رو بگم هرچند نتونستم واضح شرح بدم اما برای خودم مهم بود که گوش کردم به صدایی که گفت به نام پروردگارت شروع کن به نوشتن .

در پناه رب هدایتگر.