گفتگو با دوستان 15 | هیچ بهانه ای پذیرفتنی نیست

سلام علی آقا

لذت بردم از کامنتت

بهت بگم که تمام شرایط زندگی و بچگی و شهر و حتی شغل پدر و مادر و حتی قاری قرآن بودن پدرت هم شبیه خودمه

الان تهران هستم و غیر از خدا و همسر مهربونم و یه پسر کوچولوی دوست داشتنی هیچکس رو اونجا ندارم.

دارم کار خودم که عاشقشم رو شروع میکنم. چه شب و روزهایی که تو این تقریبا دوسال حرف شنیدم، مسخره شدمو کار مجانی و خسته میشدم دوباره استاد میگفت ادامه بده دوباره میرفتم دوباره شل میشدم.

یعنی اگر خدا استاد رو تو مسیرم نمیاورد که الان معلوم نبود کجا بودم.

ولی انگار حرفهای استاد رو یا خوب متوجه نمیشدم یا خیلی گیر و گورم زیاد بود که هیچ نتیجه ای از نظر خودم نمیداد.

تنها کاری که بهش ایمان داشتم این بود که باید ادامه بدم.

اون روز از خدا خواستم که هدایتم کنه… تا کیبرم جلو؟ چطوری آخه؟ چقدر دیگه باید برم تا برسم؟

من کارم عکاسیه همون روز هم تو مسیر یکی از همون قرارها یه جای دور بودم. خوشحال ترین حالتم هم همین بود که به خاطر هدفم دارم حرکت میکنم.

خلاصه تو همین فکرها بودم که تا کی و کجا که فایل صحبت شما و شکیبا و عادله جان رو گوش میکردم.

خدای من اونقدر شما سه تا با صداقت از ته دل حرف میزدید که اشک اومد تو چشمام و براتون بهترین ها رو از خدا خواستم.

مخصوصا که صحبت های شما. انگار مخاطب حرفات خود من بودم. انگاری وایستادی داری با دست به من اشاره میکنی و میگی صبر کن و ادامه بده درسته تو مسیر حرف میشنوی و مسخره میشی و اما اونقدر برو تا کارت نتیجه بده.

اصلا یه قوت قلبی گرفتم که نگو

با خودم گفتم ، استاد با خودت و این بچه ها و این سایت چیکار کردی که اینقدر زلال و صادق و تاثیر گزارن.

واقعا لذت بردم از صحبت هات.. خدا رو شکر کردم که به سمت این آگاهی ها هدایتم کرد. ازت ممنونم برادر که اینقدر با حضور قلب و بی منت خودت رو ارائه کردی

برای خودت و خواهرای خودم شکیبا و شکیلا بهترین ها رو از خدا میخوام

و از استاد عزیزم و مریم خانوم بزرگوار بینهایت سپاسگزارم که دستان پر مهر پروردگار برای هدایت بندگانش شدن

دوستتون دارم و خداروشکر تو این مسیر زیبا قدم گذاشتم

در پناه الله یکتا شاد و سلامت باشی داداش گلم