گفتگو با دوستان 15 | هیچ بهانه ای پذیرفتنی نیست

بنام الله، بنام خالق، بنام همه چه

نمیدانم ساعت ۲ و چند دقیقه شب بود که بعد از نظر گذاشتن رد پای ۱۳ ام در سفر نامه امدم که یک چند فایل از گفتگو را دانلود کنم و امشب نوبت فایل پانزدهم بود قبل از دانلود این دیدگاه را دیدم زیاد بهش توجه کردم تا اون شعر را دیدم همین که دو مسره اول را خواندم چنان توفانی در وجودم جاری شد که نتوانستم جلو مو بگیرم هم میخواندم و هم اشک میریختم نمیتونستم صدامو بکشم قطع و وصل میشد، نمیدانم منو چه شده بود چنان به هم ریختم که دیگه نشد از جایم بالا شدم از بستر خوابم، سر به سجده نهادم چنان گریه کردم که …

و فقط میگفتم رب توی، خالق توی، صاحب هر چیز توی و…

بعد نمیدانم چیقدر طول کشید هی ٱرام میشدم هی باز گریه میکردم تا ینکه کمی ٱرام شدم و بعد چنان حسی داشتم و ٱروم ٱروم این جملات را تکرار میکردم، و بعد از اتاق رفتم بیرون برگشتم، و متن را کامل خواندم، و نمیدونین همون احساس و ریشه همون جملات با هم یکی بود که من زمزمه میکردم.

خدایا شکر، الهی شکر الهی شکر الهی شکر…

و فقط از خدا خواستم همین حس رو برام برای همیشه نگهداره همین حس، همین ٱرامش، همین حال، همین ایمان، همین تسلیم بودن و…

دیگر نمیدانم چه بگم عاشقتونم استاد عزیز، خانوم شایسته و دوستان همفریکانس ام و این دوست عزیز که دیدگاه اش به حیث متن انتخابی این فایل قرار گرفته حالا فایل داره دانلود میشه برم گوش بدم، واقعا عالی بود دوست عزیز متن تون.

برای همه عشق، ٱرامش، توکل و همه خوبی ها را در دنیا و ٱخرت خواهانم و خدارا بی نهایت سپاسگزار و شکر گزارم که در چنین خانواده قرار دارم.