گفتگو با دوستان 15 | هیچ بهانه ای پذیرفتنی نیست

سلاااااااممممممممممممممممم

سلاااااااااااااااااااااااااااممم سلااااااامممممممممممم

وای استاد باورم نمیشه .این فایل بی نظیر بود بی نظیر.من تو کامنت نوشتن کلا تنبلم و تایپ فارسیم ضعیفه

اما مگه میشد واسه این فایل کامنت ننویسم؟؟؟؟؟ نه واقعا نتونستم مقاومت کنم

من همیشه تو دوازده قدم کامنتای آقای سید علی رو می خوندم و دنبال می کردم وکیف می کردم از نتایجش و تحسینش می کردم که انقدر خوب و واضح داره پیشرفت می کنه.الان که فایل رو زدم گوش بدم (می خواستم همزمان با شستن ظرفا به صورت موازی کاری مقدس ! فایل رو گوش بدم چون می خواستم کمک مامانمم کرده باشم)خلاصه هدفون بیسیم توی گوشم و خودمم اومدم مشغول شم که عاطفه جون گفتن اون آقا هم سید علی خوشدله !! اینجا که رسید من نیشم باااز شد و کلی خوشحال شدم(چون از یه جایی به بعد توی قدم ها ندیده بودم سید علی کامنت بزاره و دوس داشتم نتایجش رو با ماها شریک شه که هم الگوبرداری کنم هم کیف کنم)و خلاصه تا اسمش اومد گفتم آخ جون این در جواب خواسته منه و الان اومده که زنده از نتایجش صحبت کنه و خلاصه گل از گلم شکفت….

در مورد حرفاشونم که همش عالی و بی نظیر بود هم اون دوتا خواهر نازنین و هم سید علی خوشدل و البته توضیحات بی نظیر شما استاد عزیز دلمم که مثه همیشه عشق می کنم و قتی میشنوم.

تا حدود یک دقیقه آخر فایل همه چی عالی(طبق روال همیشه پیش رفت و من داشتم از آگاهی های فایل استفاده می کردم و تو ذهنم به خودم قول میدادم که فلان ایراد و فلان ایراده کارم رو برطرف کنم که بتونم خیلی توش پیشرفت کنم و ….)

امااا

اماااااااا وقتی رسیدیم به لحظات یا بهتره بگم ثانیه های آخر فایل که شما گفتین قراره این امکان فراهم بشه که یه تعدادی از بچه هارو از نزدیک و اونم توی پارادایس !!!!!!!!! ببینین من ضربان قلبم یهو رفت بالا و اصلا شاید باورتون نشه یه لحظه از تصور این که من بیام اونجا و شما و مریم جان وبچه های سایت و فضای پارادایس و دریاچه و مرغ و خروسا و براونی رو از نزدیک ببینم و بغلتون کنم بی اختیار شروع کردم به گریه شوق که اصلا دست خودم نبود و انگار شدت ذوق و خواستن من داشت از چشام میزد بیرون و البته الانم که دارم مینویسم چشمام خیسه و تنها چیزی که به ذهنم رسید که اگه بیام تو پارادایس و از شدت خوشی دیوانه بشم مدام زیر لب تکرا می کنم این جمله بود

هذا من فضل ربی !

اصلا الانم دارم با گریه ذوق و نفس های بریده بریده اینو مینویسم

هیچ منطقی نمی تونه داشته باشه.نه!!

با هیچ عقلی جور در نمیاد که من بیام پارادایس و شمارو از نزدیک ببینم.فقط و فقط همین میتونه باشه

فضل خدا

و بس.

وای استاد من الان حال عجیبی دارم انگار بهم خبر دادن قراره چمدونمو ببندم و بیام و اصلا منطقی نیست می دونم

اما حال من الان اینه و من این حال خوبو دوست دارم

تا حالا برام پیش نیومده با این شدت از خوشحالی گریه کنم و معمولا فقط اشک تو چشمام جمع میشه تو بهترین حالت ذوق.

اما الان دارم هق هق میزنم از شوق

از عشق

از یه چیزی که نمی دونم چیه ولی تو وجودمه و همونم داره این کامنتو می نویسه

می دونم منطقی نیست.می دونم اصلا معلوم نیست برنامه ای که گفتین چی هست و چطور قراره انجام بشه که یه عده دور هم توی پارادایس جمع بشن

میدونم همه اینارو

اما فضل خدارم میدونم چون خودتون بهم یادش دادین

می دونم انک انت الوهاب یعنی چی

می دونم کن فیکن یعنی چی

می دونم اگه خدا بخواد کیه که بتونه جلوشو بگیره

همه رو می دونم..

فقط خواستم بدونین چه حالی دارم

سرشار از عشق

سرشار از خواستن

و امید برای دیدن شما از نزدیک

و چه کردی با این حرفای آخرت با من سید جان عزیزم

چه کردی با دل من

سرگشته و شیدا شدم انگار

مستم کردی مست

عاشقتم سید حسین عباس منش دوست داشتنی

عاشقتم مریم بانوی مهربونم

عاشقتونم همه بچه های خوبی که تو این مدت توی کلاب هاوس اومدین و به ما از نتایج زیباتون گفتین

به امید دیدار روی ماهتون در پارادایس.