گفتگو با دوستان 16 | چگونه در مدار مناسب قرار بگیرم؟

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به شما استاد عزیز و ارزشمندم

سلام به شما همه ی عزیزان و اعضای خانواده صمیمی من

خداروشکر که در مسیرم

خداروشکر برای این همه همزمانی و هدایت های این روزهایم

خدیا شکرت که سوار قطار به سمت خواسته هام داری منو هدایت میکنی

خدایا شکرت برای تمام امروزی که از ساعت 5صبح بیدارشدم و خودمو دارم هربار هماهنگ تر با قوانین میکنم. هربار برام جالب تر و مهیج تر میشه این دقت و نظم کارکرد جهان، این قوانین و سنت بدون تغییر و بدون خطای خداوند.

این روزا به شدت در مسیر تغییرم

این روزا به شدت دارم به یاد میارم از کجا شروع کردم و حالا با یک بازبینی از حرکت ها و اقدام هام دارم پیش میرم.

این روزا خیلی اتفاقات جالب و عجیب برام میفته پیشنهادهایی که تا حالا نشده رو شنیدم(اصلا هنوز این داستان پیشنهاد رو نمیدونم چی میشه ولی میدونم خیره،هر چیزی برای من اتفاق بیفته خیره) و البته جسارت هایی که برای حذف بعضی ازدوستان داشتم.

این روزا خیلی حواسم رو دارم جمع میکنم متواضع و تسلیم در برابر خدا و هدایت هاش باشم.

این روزا دارم سعی میکنم صدای قلبم رو بشنوم.

این روزا خیلی دچار خود درگیری هم شدم اما احساسم خوبه چون میدونم اینا هم بخشی از رشد منه.

این روزا دارم عضله تصمیم گیری ام رو جوری ازش کار میکشم که قوی و قوی تر بشه.

این روزا دارم سعی میکنم بیشتر سکوت باشم تا خدا با من گفتگو کنه اجازه بدم تا بشنوم.

این روزا فهیمه میدونه که هیچی نمیدونه، هیچی بلد نیست، میدونه که باید صبر کردن رو یاد بگیره عجله رو کنار بذاره و یکی یکی قدم ها رو برداره و اجازه بده قدم های بعدی بهش گفته بشه.

این روزا چنان جنس مکالمه با دوستان قدیم و جدیدم تغییر کرده که احساس میکنم در حال اماده شدن به بک تغییر مدار هستم. بوی یک تغییر حسابی رو میشنوم.

این روزا دارم یاد میگیرم که تعادل داشته باشم در انجام کارهام.

این روزا اجازه دادم هدایت فقط هدایتم کنه.

استاد جان از زمانی که ایده کنکور ارشد شرکت کردن رو اجرا کردم و رفتم تو دلش اقدام کردم و اون قسمت رو در حد توان خودم اجراش کردم، احساس میکنم پوست انداختم، اصلا داره اتفاقات رقم میخوره که ببشتر متوجه میشم خدا خودش گفته که کنکور شرکت کنم، هنوزم نمیدونم قضیه چیه، قراره چی بشه اما میدونم و قلبم میگه درسته ادامه بده. تو لیاقت داری که در مسیر خواسته هات باشی و فقط لذت ببری. اونم به آسانی…

من همین الان که مینویسم سوار قطارم و به سمت زنجان در حرکتم. دارم میرم که وارد یک اردوی علمی بشم که اونم خدا بنرش رو بهم نشان داد.

یک اردوی علمی در دانشکده علوم پایه زنجان،که شرایط ثبت نام این بود که دانشجو باشی.

من دانشجو نیستم، من سال هاست که فارغ التحصیل شدم اما چطوری من نمیدونم چی شد چطور شد،نمیدونم.اینوفقط میدونم اتفاقات مناسب با فرکانس من رقم خورد. من هماهنگ شدم با قانون خدا، و قانون خدا بالاترین قانون هاست.

این جمله رو که “قانون خدا بالاترین قانون هاست” رو چند روزه دارم به خودم میگم و خدا واضح با این اتفافات به من گفت که ببین فهیمه مهم نیست شرایط یک اردو چیه، قانون دانشکاه و دانشکده چیه، مهم نیست قانون رو کی میذاره. این منم که هدایت میکنم و این قانون منه که حرف اول و آخر رو میزنه.

اصلا مهم نبود دانشجو نیستی، پول نداری من کاری میکنم که تو پذیرش بشی، کاری میکنم که همه چی برات راحت و آسان باشه. خوابگاه و نهار همه چی رایگان همه چی بی دغدغه. همه چی آسان.

تو پای در راه گذاشتی و هیچی نپرسیدی من خودم میدونم کجا ببرمت.

آره استاد جان من نتیجه ایی از جنس تنطیم فرکانس دستمه، نتیجه ایی از جنس اینکه میتونم با افتخار بگم

فرکانسم رو آگاهانه با قوانین خدا و خدا هماهنگ کردم این مغز تولیدکننده فرکانسم چبزهایی رو ارسال کردن که الان میتونم بگم قانون ملت ها و هیئت داوران و مدیر اجرایی رفت زیر سوال، من فقط خدا رو باور داشتم و میدونستم الکی نگفته برو جلو، ادامه بده، برو ببین و ببشتر در فضای دانشگاه و گرایش های دیگه رشته ات قرار بگیر.

استاد جانم من دارم با نتیجه حرف میزنم، من تو قطارم، در یک سفر یک مسیری هستم که فقط دارم لذت میبرم و قوانین خدا روسعی میکنم ببینم و ایمانم رو تقویت کنم، که میشود که شد، که برای منم کار کرد اسمم تو لیست افراد پذیرش شده ی یک رویداد علمی دیدم.اصلا مهم نیست قراره چی بشه مهم اینه یادگرفتم بصورت واضح و عملی خودمو هماهنگ کنم با خدا. میتونم از مسیری که نتیجه اش شده این، الگو بگیرم. باورم رو قوی کنم برای نتایج قوی تر. این اتفاق یک جوریه که فقط هزینه رفت و بلیط دادم و نگران جای خوابیدن، نگران اینکه اصلا تا حالا زنجان نرفتم، نگران اینکه هزینه غذا چی میشه کجا بخوابم. خدا همه چیزخودش درست کرده من دارم سمت خودم رو انجام میدم و خدا هم به نحو احسنت سمت خودش رو…

استاد دلم میخواست یک جایی بنویسم و بگم این نتیجه تواضع من در برابر خداونده و اینجوری بهم جایزه داد تا امسال اولین سفر رو تنها برم بدون همسرم، اونم چقدر راحت چقدر زیبا،چقدر آسان…

الان که یادم اومد و مثل فیلم اتفاق های این روزا رو مرور کردم بغض شیرین تو گلوم جمع شده…

استاد چقدر تغییر کردن قشنگه

استاد چقدر در مسیر درست قرار گرفتن قشنگه

استاد چقدر شما قشنگین چقدر دوستان ، این سایت، این بچه ها، این زندگی قشنگه

استاد خیلی قشنگه

استاد من در این لحطه سرشارترینم و سپاسگزار

این خدا کـــه باید به خاکش افتاد و بارها سجده کرد به درگاهش.

خدایا من تنها از تو یاری میجویم و تنها تو را عبادت میکنم و عاشقانه میپرستم.