گفتگو با دوستان 17 | مسئولیت مسائل زندگی ات را بپذیر

به نام او…

مینویسم تا ردپایی از خودم به جای بگذارم و سیر تکاملی ام را ثبت کنم.چند وقت پیش در بد منجلابی گیر افتاده بودم، دکتر مغز و اعصاب دارویی تجویز کرده بود که به کلی مرا از زندگی کردن وا داشته بود. این دارو را که خودم هم مسئول به وجود آوردنش بودم به کلی مرا داغون کرده بود، صبح و شب فقط میخوابیدم و نمیتوانستم کاری انجام دهم، افسرده و بی انگیزه شده بودم و روز های زندگیم ام را فقط سپری میکردم که بگذرد.احساس پوچی میکردم و زندگی برایم بی معنا شده بود، عمرم را به باد میدادم و اصلا نمیخواستم زنده باشم. کارم شده بود دراز کشیدن و به حال خودم تأسف خوردن.گویی مرده متحرک بودم. از خداوند عاجزانه میخواستم تا کمکم کند و فکر میکردم که این اتفاق را خدا رقم زده، به خاطر همین دائم از او میخواستم تا نجاتم دهد و خودم هیچ اقدامی برای تغییر شرایطم نمیکردم. حتی برای گوش کردن به فایل های استاد هم حوصله نداشتم. تضاد سنگینی بود بسیار سنگین. زندگیم شده بود منتظر ماندن برای شب شدن تا بخوابم و از این وضع فرار کنم. خلاصه جوری حالم بد و خراب بود و انرژی و انگیزه نداشتم که در آن لحظات خواسته ای قوی و بزرگ در وجودم ایجاد شد، اینکه اولین اولویت و هدفم خوب بودن حالم و داشتن انگیزه و انرژی باشد. به گونه ای این خواسته برایم مهم شد که حتی اولویتش از ثروت نیز برایم بیشتر شد.خلاصه سعی کردم که با دید بهتری به این قضیه نگاه کنم و به خودم بگویم اشکالی ندارد این تضاد باعث شدکه یک خواسته مهم و ارزشمند در من به وجود بیاید. تلاش کردم تا اوضاعم را تغییر دهم و روی خودم کار کنم و بهتر شوم.الان در حال ترک تدریجی دارویم هستم. حالم به مراتب بهتر از آن روزهایم است. دیگر افسرده و بی انگیزه نیستم. داشتم به فایل گفت و گو با دوستان گوش میکردم که نشانه های خیلی زیبا و دوست داشتنی دیدم و فهمیدم که در مسیر درستم و درحال پیشرفتم. خواستم این مرحله از زندگیم را ثبت کنم تا یادم باشد که در چه روزی بودم و از کجا شروع کرده ام.