گفتگو با دوستان 21 | کلید زنده نگه داشتن انگیزه ها

سلام و درود بر استاد عزیزم وشایسته جانم.

استاد جان من یه پیج تفکر راه اندازی کردم که اتفاقا موضوع دیروزم حسادت بود .

وسرتیتراون دردحسادت بود.ازنظرمن حسادت ازهرنوعش که باشه درد داره و همه آدما باهر شخصیتی این درد رو حس کردن،خود من هم که درکل آدم حسودی نیستم ،چندین با این دردو کشیدم.

به نظر من خداوند درد هارو گذاشته که ما توجه به یک بیماری کنیم واونو درمان کنیم .درمان حسادت خودشناسی وشناخت آگاهانه ماازخودمون باید باشه.حسادت یعنی اینکه من اون طرف و لایق داشتن فلان نعمت نمیدونم ولی درکنه وجودش، باوربی لیاقتی مارو نشون میده.ماحس میکنیم که چرا فلان نعمت رو اون شخص داره ومن ندارم به نظر من وقتی که مابفهمیم که فقط باید با خودمون قیاس بشیم وفقط باید ازقبل خودمون بهتر باشیم،درد حسادت ازبین می‌ره .

حالا برای رشد بیشتر ،تلاش آگاهانه ویا ازلفظ غبطه خوردن استفاده کنیم بهتره.چون درحسادت ما از نعمت داشتن دیگران ناراحت میشیم وشاید اگه اون نعمتو خودمون هم بدست بیاریم مشکل تموم نشه وفقط درصورتی که اون طرف مقابل نعمتشو ازدست بده آروم بشیم ولی در غبطه خوردن ،انسان می‌تونه برای طرف مقابلش آرزوی خیر ولذت از نعمتش بکنه ولی اون نعمتو برای خودشم بخواد.

خودمم از وقتی که به این نوع نگرش رسیدم دیگه حسادت نمیکنم وهروقت نعمتی دراطرافیانم بیشتراز خودم میبینم سپاسگزاری میکنم وباتمام وجودم بهشون تبریک میگم.ولی اگه نعمتشون باب سلیقه من باشه ،به خدا میگم منم می‌خوام ،به منم بده ومثلا با این تغییرات.

لطفا استاد عزیزم وشایسته جون ،درمورد حرفای من نظرتونو بگین چون خودم الان شک کردم که آیا نظر من درسته ویا اینکه اگه حسادت نباشه هیچ پیشرفتی بوجود نمیاد؟