گفتگو با دوستان 26 | خطر «بی ارزش جلوه دادن نعمتهای دیگران»

سلام زهرا جان، عاشقتم. سپاسگذارم از کامنت بی نظیری که گذاشتی

سپاسگذارم خداوندم که منو به کامنتت هدایت کرد و باعث شد باز با یکی دیگه از دوستای خوبم اشنا بشم

واقعیتش بخوام یه اعترافی بکنم جریان از این قراره که اسم حامدو بردی، از سپیده گفتی، از خودت و نتایجت تو کامنتات خوندم و دیدم که توهم مدت عضویتت مثل من تقریبا همون فاصله زمانیه توی سایت، البته میدونم به مدت عضویت نیس یا هرچی، ولی یکی از پاشنه اشیل هایی که همیشه داشتم و در مقابلش هم عجیب مقاومت داشتم این قضیه بود که همیشه با خودم میگفتم، نه واسه من زوده هنوز، هنوز برا سن من زوده ظاهر شدن نتایج، هنوز بعد یسال کار کردن زوده نتیجه گرفتن با اینکه خیلییییی نتیجه جلوی چشمم بود

ولی روزی که حرفای حامد عزیزمو شنیدم، روزی که دریچه ی جدیدی باز شد تو زندگیم با حرفای حامد عزیزم و عادله و شکیبا و سید علی عزیز

روزی که کامنت تو و اکانت تورو دیدمو فهمیدم که نههههه مهدی اشتباه نکن گول حقه های کثیف و نجواهای ذهنتو نخوررر واسه تو یا هرکسی زود و دیر نداره، به همون میزان که کار میکنی نتیجه میگیری

و اینجا بود که فهمیدم اره منم نتایجمو دارم، منم رشدمو کردم، منم عالی بودم و بهتر میشم

اینجا بود که دیدم اره بحث سن نیس بحث جنس نیس بجث بحث عمل گرایی و عمل به قوانینه

دیدم که حامد عادله سیدعلی زهرا و همه عزیزای دلم همین مسیرو رفتن و رسیدن منم دارم همونو میرم

دیدم که استاد از وسط دوتا انگشتش داره پرادایس رو نشونم میده که خیلی زود میرسم بهش و با کله شیرجه میرم تو دریاچش خخخ

اره خیلی کمکم کردین که از این مقاومت ذهنیم رها بشم

خداروشکر میکنم بخاطر وجودتون

خداروسپاس میگم بخاطر وجود استاد عزیزم و خانوم شایسته عزیز

خیلی عاشقتونم

به امید اون روزی که همتونو تو پارادایس ملاقات کنم

عاشقتونم