گفتگو با دوستان 33 | معجزه "تمرکز بر بهبود خودت"

سلام ندای عزیزم

یه جمله ازتون دیدم خواستم نظر خودمو بنویسم، صرفا برای مرور آگاهی ها برای خودمون هست. اینکه گفتین :  من تلاش میکنم فلان رفیقو همدمو دوستم بامن هم مسیره این اگاهی ها باشه، اینه که فک میکنم جهان مارو جدا میکنه!!!!

این باور برمیگرده ب باور کمبود، عزت نفس و احساس لیاقت. اگه من فکر میکنم این آدمه بهترین فرده مناسب ترین فرده برا من و دیگه بهتر از این پیدا نمیشه، این از باور کمبود میاد، من توی بحث روابط همیشه سعی میکنم تمرکزم رو بهبود شخصیت خودم باشه و اصلا ب طرف مقابل کاری نداشته باشم.و اجازه میدم ب جهان عادل ک کارخودشو بکنه و ب نشونه ها توجه میکنم.

اصلا نمی چسبم ب یک فرد خاص، ب یه موقعیت خاص، ب اینکه من حتما باید امروز دوستم رو ببینم، حتما باید بریم بیرون، حتما باید اون مهمونی رو برم.

نه من دست خدا رو باز میزارم، من ب فراوانی انسانهای خوب ایمان دارم، هربار انسان های بهتر و باکیفیت تری وارد زندگی من شدن، هربار با معیارهای من سازگار تر بودن. ولی من حتی ب بیرون رفتن ها هم گیر نمیدادم.

بارها میشد فرد مقابل اون تایمی ک با من هست سرش شلوغ میشه، کلی گیر و دار براش پیش میاد ک نمیشه بریم بیرون، من آیا ناراحت میشم؟ آیا گیر میدم ک حتما باید میرفتیم خوش می گذروندیم؟

نه من میگم حتما نباید با این آدم باشی، این نهایت عدالت خداست، تو هم فرکانس این فرد نیستی ک شرایط جور نمیشه، این عدل خداست، شاید ما یه جاهایی زور میزنیم و میگیم نه من حتما باید اون مهمونی رو برم من میدونم اونجا قراره خیلی بهم خوش بگذره، و می ریم و می بینیم نه فضای جالبی نداشت و نشتی فرکانسی پیدا کردم.

باید رو بحث رهایی و توجه ب نشانه ها رو خودمون کار کنیم، من خودم میگم اگر قرار باشه جایی برم دعوت میشم، با نهایت عزت. و وقتی اینطور رها بودم و ب حرف دلم گوش دادم و عجله نکردم و حرص نزدم اونجا برام بهترین مکان برای خوشی بوده، البته خیلییی وقتها خدا بهم میگه فک میکنی با فلانی خیلی خوش میگذره؟ نه عزیزم این فکرِ توعه، تو ب دنبال خوشی و لذت از زندگی ای، تو دعوت نمیشی یا طرف نیست گم و گور میشه، تو ناراحت نمیشی بلعکس خوشحال میشی از پلن خدا، خدا میگه بنده من بیا بریم با خودت حال کن، دست خودتو بگیر برو بیرون، از هم صحبتی با من عشق کن، درونت رو رشد بده، از وابستگی هات کم کن، شخصیت بزرگی از خودت بساز، لیاقت تو خیلی بیشتر از ایناست، تنهایی تو خیلی باارزش تره

همیشه از خدا میخوام ک انقدر شخصیت بزرگی بهم عطا کنه ک بودن یا نبودن کسی دلیل حال خوش من نباشه، حتی بودن یا نبودن پول، شغل، موفقیت. با این ابزارها من احساس لیاقت نکنم، بلکه پایه های لیاقت و عزت من تکیه ب خودم ب احساس خوب خودم ب خدای درونم باشه، چون آدما میرن و میان، در آخر خودمو و خودم می مونم، پس خودم باارزش ترین فرد زندگیم هستم، خودم حال خوب کن خودمم.

یه جمله هایی رو برا خودم تکرار میکنم اینجا مینویسم تا هرکس هدایت شد ازش استفاده کنه.استاد میگن:

این آدمه خیلی خوبه؟ خیلی عالیه؟ نگران نباش بعدی بهتره ؛) بعدی باحال تره، باشخصیت تره.

جایی ک نباید باشی نمیتونی بری، دست تو نیست، با فردی ک نباید باشی نمیتونی باشی، دست فرکانس هاتونه، شاید ما دل مون بخواد با یه سری آدما باشیم ولی یه اتفاقاتی عجیب رخ میده ک نمیشه همو ببینیم، حتما خیریتی عه، خیلی دقیق و قانونمنده، من با عقل خودم میرم جلو و یه برنامه هایی تو سرم میچینم ولی جور نمیشه،  خدا رو شکر این عدالت جهان هس وگرنه من چه ظلم هایی از سر نادانی ب خودم نمیکردم :)

رهایی، رها رها از هر ایده ای، آدمی، مکانی، مسافرتی، شغلی، رهای رها. خدا کمکم کنه ک در عمل اجرا کنم. ب قول استاد ما خیلی از نعمت هارو از خودمون دریغ میکنیم بواسط رها نبودن مون، ب واسطه چسبیدن

افکار این روزهام رو نوشتم عزیزم

در پناه الله باشی نداجان