گفتگو با دوستان 34 | نگاه گذرا به کلیّت زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

نشانه امروز من

این فایل را با جان و دل گوش دادم و چند مورد جالب در آن دیدم ، هرچند که سراسر فایل های استاد آگاهی های ناب است ولی این ظرف آگاهی ماست که ظرفیت پذیرش و شنیدن را دارد یا ندارد

مطلب اول :

دوستی که درباره موضوع مرگ صحبت کردن و اینکه تغییر نگاه ایشان به مرگ توانسته بود تحمل فوت پدرشون رو براشون راحت کنه

جمله استاد : مرگ زندگی دوباره هست

در فایل دیگری شنیده بودم استاد می گفتند مرگ جسم مادی یعنی ما به همون جا می ریم که ازش اومدیم

مثله اینکه همه ما از خونه هامون اومدیم مهمونی ، بعضی ها یک روز می مونن و می رن خونه بعضی یک ساعت می مونن ، بعضی ها چند دقیقه ، یکی ناهار می خوره و می ره ، یکی فقط یک شکلات می خوره و می ره

آیا ما دلمون می سوزه و می شینیم گریه زاری می کنیم که فلانی فقط یک شکلات خورد و رفت

نه همه می ریم خونه ، چه دیر چه زود همه بر می گردیم به خونه خودمون

من خودم از وقتی این نگاه رو به مرگ پیدا کردم ، آرامش بیشتری رو درباره پدر و مادرم و فرزندانم احساس می کنم

(این فایل فکر کنم یکی از مصاحبه های استاد بود که دوستی درباره پلاسکو و کشته شدگان اون حادثه پرسیده بودند)

………………………………….

مورد بعدی صحبت های آقای نعیم درباره اینکه در ابتدای امر ، فقط حرف می زد و برای دیگران روی منبر می رفت

این پاشنه آشیل من هم هست و احساس می کنم برای همین است که امروز این فایل را به عنوان نشانه خداوند برایم تعیین نمود

من در طول ۲ سال گذشته که در محضر استاد بوده ام نتایج عالی مالی و معنوی فراوان گرفته ام ولی هر بار به یکباره نتایجم کم رنگ می شد و انگار اشتیاقم به کار کردن روی خودم هم کم می شد و به تبع آن نتایجم هم از بین می رفت

تا وقتی فهمیدم که دقیقا زمانی رو به سقوط می رم که برای دیگران روی منبر می رم و از نتایجم می گم و می گم باید اینجوری باشین ، باید اینجوری باشین ، من اینجوری ، من اون جوری

و این شروع سقوطه و بعد که ته دره رو تجربه می کنم کلی با سختی دوباره خودم رو می کشم بالا و بازهم این دور باطل

و از همه مهمتر ، قضاوت هست

قضاوت

قضاوت

قضاوت

وای که به قول امام صادق که فرمود : هر گاه کسی رو قضاوت کنی ، اینقدر زنده می مانی تا به آن مسیله دچار شوی و به قول خودمونی جای اون فرد بودن رو تجربه کنی

استاد جانم و همراهان عزیزم ، قضاوت نتایج رو نابود می کنه

و من در همین جا و همین لحظه به خودم قول می دم هرگز کسی رو قضاوت نکنم

با این نگاه که هر کس در مسیر دارمای خویش است و هر کس قسمتی از ژاله س

همه یکی هستیم ، همه من هستند ، همه خداییم

قضاوت نکن

قضاوت ارزیابی مداوم هر چیز به خوب و بد است

این ارزیابی ها ، طبقه بندی ها ، تقسیم بندی ها به خوب و بد ، گفتگوهای درونی تو را به شدت آشفته می کند