گفتگو با دوستان 36 | تمرکز تقسیم نشده

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ۗ …

و برخی از مردم به جای خدا معبودهایی انتخاب می کنند که آنها را آن گونه که سزاوار است خدا را دوست داشته باشند، دوست می دارند؛ ولی آنان که ایمان آورده اند، محبت و عشقشان به خدا بیشتر و قوی تر است…

سلام خدمت استاد عزیزم و دوستان نازنین و تشکر از خانم شایسته گرامی که این گنجها رو با ما به اشتراک میزارن

از خداوند منان مسئلت میکنم بهم توفیق بده مطالبی رو بیان کنم که هم برای خودم و هم دوستان مفید باشه ان شااالله

دوستان خواستم به موضوعی اشاره کنم که جنبه مهمی از بحث توحیده… عشق و کشش درونی… معبود فقط کسی نیست

که خواسته های مادی ما رو اجابت میکنه و جز او روی کسی نمیتونیم حساب کنیم… معبود کسیه که وجود میبخشه و وجود

همون عشقه که عالم رو سرشته… دست به دامن هر کس و هر چیزی بزنیم تا این آرامش و شعف رو ازش دریافت کنیم

پاسخی دریافت نخواهیم کرد… ثروت علم امکانات مادی روابط و … هیچ کدوم به تنهایی ما رو به اون حس استغنا و آرامش

نمیرسونه… اما اگر قلبمونو به صاحب اصلیش بسپاریم هم عشق و آرامش میاد و هم تمام این جنبه ها که فقط مظاهر و

نمود بیرونی اون رابطه عاشقانه با خداست حاصل میشه… ذات نا یافته از هستی بخش، چون تواند که بود هستی بخش

و موضوع دیگه اینکه وقتی داریم به جهان سیستمی نگاه میکنیم باید مراقب این هم باشیم که این نگاه ما رو از اون کشش

روحانی غافل نکنه…یعنی بدونیم جهان با تمام خشک بودن، با تمام سخت بودن، با تمام قانون مداریش بسیار لطیفه چون

هدفش و اصل وجودیش بر مبنای عشق و کشش الهیه…

فَإِذَا قَضَیْتُمْ مَنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءَکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْرًا

پس آن گاه که اعمال حجّ را به جا آوردید، همان گونه که پدران خود را یاد می‌کنید بلکه بیش از آن خدا را یاد کنید

تمام این امکانات مادی و رفاهیات هدف اصلی تری در بطن خودش داره و اون شناخت خدا و عشق و محبت نسبت به

اوست که خداوند به ما توفیق داده و بر اساس درخواست خودمون بوده که این عشق و کشش رو زندگی کنیم و خدا غنیه

و خداوند عزیزه و بی نیاز…

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَهَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولا

ما امانت (خویش) را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، ولى از پذیرفتن آن سرباز زدند، و از آن هراسیدند. و انسان آن را پذیرفت، که او ( در حق خویش ) ستم کارى نادان بود

و اگر ظلم و جهل انسان نبود هیچ تابلویی نمیتونست رخ پروردگار رو به تصویر بکشه… همچون کف که اقتضای فلز گداختس

تا در غالب ریخته بشه و درنهایت اون کف زایل میشه و اون فلز گرانبها و ابزار کارآمد ساخته میشه…

خواستم بگم دنبال ثروت باشیم، دنبال روابط عالی باشیم و خیلی موضوعات دیگه… اما هیچ کدوم از اینا رو اصل ندونیم و

دوندگی بیش از حد نکنیم که از اصل غافل بشیم بلکه با رسیدن به اصل و التزام عملی نسبت به اون به طور طبیعی این

خواسته ها هم محقق میشه… و این احساس آرامش بی دلیل رو از اصل وجودمون یعنی پروردگارمون دریافت کنیم ان شاالله