گفتگو با دوستان 37 | «توحید»، اساس خوشبختی

سلام خدمت استاد عزیزم و خانم شایسته مهربان بخدا نمیدونم امشب چی شد که بعد از مدتها دارم کامنت مینویسم خیلی به نوشتن تنبلم و همیشه بخودم میگم آخه چی میخوای بگی ولی با شنیدن حرفهای رزای عزیز از انگلیس آنقدر گریه کردم و حالم قشنگ شد و خداروشکر کردم و به عظمت او بیشتر پی بردم که اگر ازش از ته دل بخواهی هرگز امکان نداره که جوابت رو نده هنوز هم نمیتوانم جلوی اشکهای خودم را بگیرم خیلی از شما سپاسگزارم استاد عزیز که باعث شنیدن حرفهای دیگر دوستانمان میشوید منهم از شما آنقدر سپاسگزاری را یاد گرفتم و از این جمله خیلی لذت میبرم و آنقدر من و همسرم این سپاسگزاری را در همه جا با تمام وجودمان میکنیم که یک پسر چهار ساله خوش زبان دارم که به هر شخصی که میرسد از راننده تا کارگر و من وهمسرم به زیبایی تمام با این کلمه زیبا میگوید سپاسگزارم و هر کسی که میشنود لذت میبره و خنده هم میکنه که چقدر پسر با ادب و شیرینی دارید ، پسرم برای کوچکترین کار مثل دادن یک لیوان آب و یا دادن اسباب بازی و حتی کمکش میکنم سوار ماشین شود و یا کاری که دوست دارد را به او اجازه میدهم با آن زبان شیرینش میگوید سپاسگزارم ومن از شما برای اینهمه آموزشهای زیبا و خالصانه شما واقعا سپاسگزارم و خدا رو شکر که بعد از اینهمه مدت توانستم کامنت بنویسم و جا داره از خانم شایسه عزیز واقعا سپاسگزاری کنم برای تمام زحمات با عشقی که میکشن در همه جا مخصوصا در سریال زیبای زندگی در بهشت ، خیلی وقتها فکر میکنم چرا من کامنت نمینویسم دلیلش فقط تنبلی نیست چون بخودم میگم حتما باید جمله های زیبا بنویسم تا مورد تایید استاد و دیگران باشد و امشب خدارو شکر میکنم که فقط خواستم احساسم را با استاد عزیزم و همه هم گروهیهای عزیزم در میان بگزارم و از رزای عزیز بسیار سپاسگزارم که تجربه بسیار زیبایشان را با همه ما در میان گذاشتن خیلی دوستتان دارم و در پناه الله یکتا همیشه شاد و سلامت و ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید ، این دعای زیبایی که از استاد عزیزمان یاد گرفتم را خیلی دوست دارم