گفتگو با دوستان 37 | «توحید»، اساس خوشبختی

سلام ابراهیم عزیز

مطمئنم که حالت خیلی عالیه

اونجا که میگی بارها از خدا خواستی که خودشو بهت نشون بده

یاد حضرت ابراهیم میفتم

وَ إِذْ قالَ إِبْراهیمُ رَبِّ أَرِنی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبی قالَ فَخُذْ أَرْبَعَهً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتینَکَ سَعْیاً وَ اعْلَمْ أَنَّ أللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ

[به ‌خاطر بیاور] هنگامى را که ابراهیم گفت: «پروردگارا! به من بنمایان چگونه مردگان را زنده مى‌کنى»؟ فرمود: «مگر ایمان نیاورده‌اى»؟! گفت: «آرى [ایمان آورده‌ام]، ولى مى‌خواهم قلبم آرامش یابد». فرمود: «در این صورت، چهار پرنده [از گونه‌هاى مختلف] را انتخاب کن؛ و آنها را [پس از ذبح‌کردن، ] قطعه‌قطعه کن [و درهم بیامیز]؛ ‌سپس بر هر کوهى، قسمتى از آن را قرار بده؛ ‌بعد آنها را صدا بزن، به‌سرعت به‌سوى تو مى‌‌آیند. و بدان که خداوند توانا و حکیم است.

یعنی هر وقت از خدا هدایت میخوام یاد این آیه میفتم.