گفتگو با دوستان 37 | «توحید»، اساس خوشبختی

به نام خدای یکتا

سلام به استاد عزیز,بانو شایسته ی گرامی و دوستان هم فرکانسم

خدایا.من نمیدونم.تو میدونی . تو به من بگو.

توحیدی تر ازین جمله چه میتوان گفت که در آن تسلیم بودن و سپردن ,موج میزند.

رزای عزیز,امروز با شنیدن داستان زیبایت ,اشک از چشمانم جاری شد نه از غم ,اشک آگاهی ,اشک شوق و اشک نزدیک شدن به خداوند.

مفهوم ایمان را در آن لحظه ای که در بدترین شرایط روحی و مالی,به سمت ندای درونت رفتی و صدای خداوند را دنبال کردی و بعد از سالها زندگی در ناز و نعمت,مشغول به کاری شدی که شاید ظاهری سخت برایت داشت,از تو آموختم.

مفهوم تسلیم را در آن لحظه که اجازه ی اقامت در خوابگاه را بعد از کسب شغلت نداشتی و به خداوند گفتی دوباره برای من فراهم میسازی,و مفهوم توکل را در هر لحظه ای که به شرایط جدید و پیشنهادات شغلی جدید جواب مثبت میدادی از تو یاد گرفتم.

خداوند میداند که امروز در درون من چه رخ داد و چه قدرت عظیمی از این حجم شجاعت و ایمان دریافتم.

برای من ,نمونه ای بسیار محکم هستی از فراتر رفتن از همه ی محدودیت های ذهنی.و برایت هر لحظه ,از خداوند بهترین را خواستارم.

سپاس از استاد عزیز و دوستان هم فرکانسم