گفتگو با دوستان 41 | اراده و مشیت (قوانین) خداوند

أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَىٰ

وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَىٰ

وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ

….

وَمَا کُنْتَ تَرْجُو أَنْ یُلْقَىٰ إِلَیْکَ الْکِتَابُ إِلَّا رَحْمَهً مِنْ رَبِّکَ ۖ فَلَا تَکُونَنَّ ظَهِیرًا لِلْکَافِرِینَ

…….

وَکَذَٰلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا ۚ مَا کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلَا الْإِیمَانُ وَلَٰکِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا ۚ وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ

با نام و یاد خدای عزیزم و تشکر از استاد نازنینم و مریم بانو و عرض سلام خدمت عزیزانم در این سایت توحیدی

خواستم امشب اعترافی بکنم از روند تغییر شخصتی ام از بدو ورود به سایت تا الان، هم برای گذاشتن رد پا و هم برای تبیین موضوعی که شاید پاشنه آشیل خیلیا باشه…چون موضوع توحیدیه بنظرم مرتبطه با این موضوع

و اون بحث توسله…

اگر آیات بسیاری رو در قرآن مثل آیات بالا در نظر بگیریم متوجه میشیم که خود پیامبر هم محتاج هدایت بوده و حتی درکی از ایمان نداشته و خداوند تکاملی پیامبر عظیم الشان اسلام رو هدایت میکنه و رشد میده…پس این موضوع که ما به شخصی متوسل بشیم که واسطه بشه برای هدایت ما اشتباهه..ولی خداوند افراد یا موضوعات دیگه رو وسیله میکنه برای هدایت…درک این تفاوت نگاه عمیقی رو میطلبه…اینکه پیامبر وسیله هدایته اما هدایتگر نیست…مثل آتش که میسوزونه اما به امر خداوند… اینکه ما برای موضوعات مختلف از خود خداوند درخواست میکنیم و خداوند از طریق اسباب پاسخ میده…

یادمه توی سرچی که داشتم در مورد لزوم توسل، آقایان دلیلی که میاوردند این بود که خداوند برای هر چیزی وسیله ای قرار داده…بنابراین برای ارتباط با خدا باید کسی رو وسیله کرد…این موضوع خیلیا رو گمراه کرده…ببینید خداوند اتفاقات رو بوسیله اسباب رقم میزنه و این درسته…اما این از سمت خدا به سمت خلقه..یعنی افاضات از طریق موجودات تحقق پیدا میکنه…این سیر از حق به سمت خلقه…اسمشو میزاریم تنزل و کاملا هم درسته…اما از خلق به سمت حق چی؟ آیا تو این موضوع هم اسباب مفهوم داره؟ پاسخ منفیه..این دیگه میشه شرک… خیلی نکته ظریفیه…از یه اصل بدیهی یه موضوع بیربط رو میخوان اثبات کنن!

مثلا کسی که مریضه از خداوند درخواست شفا میکنه..خوب اصلا کلام بیمار به امر خدا بر زبانش جاری میشه و خداوند همزمان هم شنونده است هم گوینده و برای دریافت دعای بیمار خدا بالای آسمونا و جداب از خلق نیست که چیزی واسطه بشه که دعا رو بشنوه و این با ابتدایی ترین اصول توحید در تضاده…اینجا واسطه ای نیست و خداوند در معیت با هستیه و بین خداوند و هستی هیچ حایلی نیست والا تکثر میشه و با اصل واحدیت و یگانگی خداوند در تضاده…همون که خدا میگه از رگ گردن بهمون نزدیکه یا میگه هو معکم این ما کنتم…خدا همه جا با شماست…منظور حضور فیزیکی نیست که یه خدایی هست پیش ماست ما نمیبینیمش بلکه منظور اینه که ما نوری هستیم از یک منبع که هر لحظه به ما وجود میبخشه و در ما و معیت با ماست…اما خداوند پاسخ دعای بیمار رو در دستان یه پزشک قرار میده که اون بیماری برطرف میشه… خلط این دو موضوع میشه اینکه ما به اون وسیله میچسبیم و شفا رو از اون میبینیم و اونو مستقلا یا به موازات اراده خدا دارای اثر گذاری میبینیم…

وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَهً مِنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلًا ۖ إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ

خلاصه مطلب اینکه تمام هستی به قول استاد به یک میزان به خداوند نزدیک اند و هیچ واسطه و فاصله ای نیست…

خود پیامبران هم هدایتشونو به واسطه فرشتگانی دریافت میکردند که حامل پیام الهی بودن و خودشون قدرت هدایتگری نداشتن…حالا ما بیایم از فرشتگان درخواست هدایت کنیم؟!

إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُکُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْیَسْتَجِیبُوا لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ

همانا کسانی که جز خدا میخوانید بندگانی همچون شما هستند…پس آنانرا بخوانید تا به شما پاسخ دهند اگر راست میگویید

یا اینکه خداوند میفرماید فرشتگان حامل عرش برای مومنین استغفار میکنن اشاره به سیستمی داره که بسیاری از خطاهای مومنین به شرط قابلیت بی اثر میشه و در زندگیشون تحقق پیدا نمیکنه نه اینکه مثلا خداوند یکسری فرشته خلق کنه که مدام بهش بگن خدایا این تن بمیره اینپ ببخش یا اونو ببخش…انگار خدا یکسیه نشسته روی تخت و یه عده دور و ورشن و میگن خدایا به خاطر ما از گناه فلانی بگذر…درک توحید و یگانگی خداوند پاسخ خیلی از مسائل رو روشن می‌کنه…

و اما اعتراف بنده اینه که بنده به شدت در این موضوع مقاومت داشتم و هنوز هم دارم و از مشرکان بودم…و از خداوند میخوام قلبمونو از نور هدایتش روشن کنه..و البته که ما وظیفه داریم در مقابل امامان و پیامبران در نهایت تواضع و احترام باشیم اما باید مراقب باورهامون باشیم…

رَّبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعۡنَا مُنَادِیࣰا یُنَادِی لِلۡإِیمَٰنِ أَنۡ ءَامِنُواْ بِرَبِّکُمۡ فَـَٔامَنَّاۚ رَبَّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرۡ عَنَّا سَیِّـَٔاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ ٱلۡأَبۡرَارِ

با نام و یاد هستی بخش و سلام خدمت علی آقای عزیز…تمام مشکلات ما انسانها در موضوع توحید با درک یک کلمه حل میشه، و اون کلمه وجوده…اگه به ذهن منطقی بگیم میشه وجود رو کد نویسی کرد پاسخش مثبته و دلیلش اینه که ذهن منطقی ظهور وجود رو درک میکنه نه خود وجود رو و اونو به وجود تعمیم میده…مثلا اگه به دانشمندان حوزه هوش مصنوعی و دیپ لرنینگ بگیم میتونید آگاهی یا شعور رو کدنویسی یا تعریف کرد پاسخشون مثبته…بخاطر اینکه اونها رفتار رو که خروجی شعوره میبینن و میگن خوب اینکه کاری نداره در حالی که رفتار انسان تلفیقی است از شعور و هوش… نمیدونم چطوری توضیحش بدم…وجود چیزیه که با ذهن نمیشه درکش کرد و فقط با قلب میشه درکش کرد ، اما همین وجودو بخوای توضیح بدی مجبوری از هوش و زبان ذهن منطقی استفاده کنی و قطعا مخاطب نخواهد فهمید تو چی میگی! و نمیشه دریا رو در یک فنجان عرضه کرد…یا وقتی استاد در مورد خداوند از واژه انرژی استفاده میکنن خیلی از افراد درکشون همون انرژی e=mc2 هستش در حالی که استاد منظورش این نیست…درک تمام مباحث توحید در گرو شناخت قلبی و درک وجوده و رسیدن به این مرتبه از معرفت با رسیدن به مقام صمت محقق میشه…وقتی باورهای مخرب یک به یک شناسایی میشن و نقطه مقابلشون با ممارست در نفس شکل میگیره، این دو مثل دو زوج با هم ازدواج میکنن و در هم فانی میشن و در پس سکوت ناشی از این فنا صدایی هست که حقیقت رو به قلب انسان معرفی میکنه…و نفس و ما سویها …به میزانی که نفس ساکت و تسویه میشه قلب بیدار و آگاه میشه و صدای خداوند رو که در سکوت ذهن شنیده میشه رو ادراک میکنه…فالهمها فجورها و تقویها…از خداوند درخواست میکنم همه ما رو توفیق معرفت قلبی عنایت کنه و از کثرت به وحدت سلوک بده ان شاالله