گفتگو با دوستان 41 | اراده و مشیت (قوانین) خداوند

مهسای عزیزم سلام.

کل فایل استاد برای من یک دوره تمام عیار بود وچقدرلذت بردم ازش،ومن دوره دوازده قدم رو میگذرونم وازقدم شش وهفت دیدم ونگاهم به زندگی کلا جوردیگه ای شده ولی وقتی میخواستم کامنت بزارم ،به قول استاد راهش باز نمیشد.

امروز اومدم این فایل و شنیدم وخدامیدونه که چه ادراکاتی کشف کردم که دوباره گوش کردمشون والان دفترمو اوردم تا دوباره گوش کنم وبنویسمشون

بعد گفتم اول یه کامنت برای استاد گلم بزارم وتشکرکنم وهیجان وحس قشنگمو باهاش وبا بقیه دوستان به اشتراک بزارم ولی یهو خواستم اول چندتادید گاه رو بخونم که کامنت زیبای تورو خوندم.

یعنی مهسا جون،استاد یه استاده وشاگرداش هم همه بازبانی دیگه استادن.اززبون تو همه چیزایی رو که استاد گفته بود ،یه مدل دیگه شنیدم ومیفهمم که چقدر ادراکت بالا بوده ،ازتعلیم استاد.

چقدر دلم میخواد که منم وقتی می‌نویسم بتونم اونچه درقلبو دلم دارم و مثل تو واستاد بازبونی شیوا وراحت ودلنشین که تموم مفاهیمو برسونه ،قلم بزنم.

وببین کجا بودم وکجارفتم.این مصداق بارزاز عجزوناتوانیه منه که نمیدونم چجوری.خداجون تومیدونی

وحالا ساعتهاست که دارم گوش میدم ونت برمیدارم وبرای جاییکه اصلا فکرشونمیکردم کامنت می‌نویسم .

چقدر دوستتون دارم همه این دوستان این خانواده رو وچقدر دلم میخواد ازنظر فیزیکی هم باشماها نزدیک یادر ارتباط باشم.

به هرحال عاشقتم که سخن خداواستاد ازقلمت برقلب من سرازیر شده.میبوسمت