گفتگو با دوستان 44 | ساختن باور فراوانی

سوره نحل آیه 122

سلام به همگی

امیدوارم اشک شوق سپاسگذاری روی گونه هاتون باشه

امشبم به ایده ام میخام عمل کنم یه آیه دیگه از قرآنو اون چیزی که ازش میفهممو میخام اینجا بنویسم

وَآتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً ۖ وَإِنَّهُ فِی الْآخِرَهِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ ‎﴿١٢٢﴾‏

ما در دنیا به او نیکویی دادیم؛ و در آخرت از نیکان است! (122)

این آیه مخاطبش حضرت ابراهیمه

داره داستان اونو میگه

چیزی که برای من جالب بود میگه ما بهش توی دنیا حسنه دادیم

حسنه َآشنا نیست؟

ربنا آتنا فی دنیا حسنه و فی الآخرته حسنه

آره آشناس

ابراهیمم از کسایی بوده که خدا بهش حسنه داده

زمانی که ملائک عذاب قوم لوط میرن به سمت خونه ی ابراهیم

وقتی میان

ابراهیم میره براشون گوساله بریان شده میاره

چون فک میکنه اینا آدمن

اینجوری ازشون پذیرایی میکنه اونم برای مهمون هایی که نمیشناسه

و این داستانیه که توی قرآن اومده

خب این وضعش اگه خوب نبوده که اینجوری بریز و بپاش نمیکرده که

این باز خودش نشون میده که اوضاع ابراهیمم خوب بوده

تکلیف پیامبر خودمونم که خیلی وقته روشنه

اصن با ثروت خدیجه بود که اسلامو گسترش داد

جدش که عبدلمطلب بود که از ثروتمندای قوم خودشون بوده

اینا نشون میده که این ثروته بد نیس که هیچ

تازه خیلی هم ما رو به سمت خوشبختی میکشونه

هم توی این دنیا هم توی اون دنیا

و بازم برای بار هزارم به ذهنم خودم میگم که

ثروتمند شدن معنوی ترین کار دنیاس

و بازم وقتی که میرم توی حالت عادی

اولین چیزی که ذهنم برمیگرده میگه

کجای قرآن اومده که ثروت خوبه

حالا دو میلیون بار با آیه های مختلف بهش ثابت کردما

این همه من آیه نوشتم

این همه من هرشب و هرشب منطق آوردم که آقا به خدا ثروت معنویه

و اصن ثروته مثل آب خوردن میمونه منم تشنمه

من آب میخورم تا تشنگیم رفع بشه

باز ذهنم میگه که اگه تو ام مثل فلانی شدی چی

مثل اینکه توی اون مثال آب خوردنه من دارم از تشنگی میمیرم

حالا یک در میلیون احتمال داره که مثلا من در حین آب خوردن آب بپره توی گلوم و سرفه کنم

من از الان آبو نخورم برای اینکه یهو به سرفه نیوفتم

بعدم از تشنگی بمیرم بیوفتم یه گوشه و باز بگم نههه اگه من آب بخورم ممکن بپره توی گلومو خفه شم

دقیقا داستان ثروتو گمراهی ام همینه

اونی که به ثروت برسه قطعا رستگاره

حالا یک در هزارم شاید یکی کج بره راهو

خب خدا هم جای حق نشسته

دو سوت میزنه پس گردنش

و یه منطق دیگه

اونی که ثروتمنده اولا اگه خودشو کنترل کنه اون ثروته خود به خود ایمانشو بیشتر میکنه تازه راه براش میکنه آزاد راه به سمت خدا

حالا به فرض محالم اشتباه رفت

قطعا اونی که با ثروت و در حال کفر عذاب شده و مرده

با اونی که فقیر بوده جایگاهشون جهنمه

چه فرقی میکنه

هر دوتاشون باختن بازی رو

میخام بگم که اونی که فقیره باید بره به سمت ثروت چون نود و نه درصد منجر به ایمان میشه

ولی اون فقیری که توش قطعا جایگاهش جهنمه

اینا منطقی کردن توی حالت افتضاحه افتضاحه دیگه آ

یعنی برای ذهن خودم که میزنه زیر همه چی

این چیزی که بدون هیچ پیش فرضی این داستانو ثابت میکنه

بدون هیچ پیچیدگی ثابت میکنه ثروتمند شدن معنوی ترین کار دنیاس

بعدم این همه مثال داریم که ثروتمند شدن اوضاعشونم خوبه

حالا یه نفر این وسط نقص کرده داستانو اون یه نفر به چشم ما میاد

و این کار ذهنه

یاد اون آیه ای میوفتم که میگه ان الانسان لفی خسر

کلا انسان اگه با پیشفرض ذهنش بره جلو دهنش سرویسه

انگار دیفالته خیلی خرابه

ولی اگه یکم روی خودمون کار کنیم

ورق برمیگرده

و اصن ایمان همین روی خودمون کار کردنه اس

اگه خدا انتظار داره ما ایمان بیاریم یعنی کار اونقدر سختی نیست

یعنی این کار کردن روی باور شدنیه

ما ازش غول ساختیم

درسته ذهن خیلی چموشه

ولی ما با منطق مثل همین منطقهایی که اینجا آوردیم میتونیم خفتش کنیم

و اینا نشونه زنده بودنه

اینا نشونه بودن توی تیم خداس

اینا نشونه بهشتی بودن توی دنیا و آخرته

و یادمون باشه که خدا گفته هدایت شما وظیفه ی ماست

یعنی آش با جاش رو فراهم کرده فقط به ما گفته یه قدم بردار

بقیه اش با من

فقط به ما گفته تو از من بخاه از ته دل بخواه که هدایتت کنم

اگه اصن اینجاییم خودش نشون میده که یه گام رو برداشتیم

و خودش بار ما رو نمیذاره روی زمین بمونه

خودش نشون میده که میتونیم بترکونیم

خودش نشون میده که باید دستمونو بدیم توی دست خدا و باهاش بریم به عرش اعلا

خودش تا سر منزل مقصد میبرتمون

بارمونو نمیذاره روی زمین بمونه

به شرطی که واقعا یه دل بشیم

به شرطی که از حواشی دست بکشیم

به شرطی که اشتباهات گذشته رو تکرار نکنیم

یکی از اشتباهاتی که خود من انجام میدادم و دارم روش کار میکنم

این بود که

زمانی که از مشتری پروژه میگرفتم و مشتری جدید به خصوص تا حدی راضی بود جوگیر میشدم

از توی استاندارد خودم میومدم بیرون شادی الکی میکردم برای پولی که هنوز توی حسابم نیمده

رویا بافی میکردم از اینکه اگه این پول داد با پولش میتونم چیا بخرم

چیزهای کاملا مسخره

امشب دیگه خفتش کردم

موقعی که اینجوری شدم نشستم قرآن خوندم

و تونستم برگردم به چهارچوب خودم

وقتی الان اومدم اینجا کامنت نوشتم

دیدم این پیش فرض های انسانه

شادی کردن برای پولی که هنوز نیمده

حساب کردن روی آدما اینا پیش فرض ماست

اینکه سر ب زنگا مچ ذهنو بگیری اینا هنره

این که اونجایی که میخاد روی بقیه حساب باز کنه شادی فیک کنه اینجاهاس که باید مچ ذهنو گرفت

ده بار که خفت شد یاد میگیره اینجا دیگه فلان اشتباهو نکنه

و همینجوری این سیکل ادامه پیدا میکنه

خدایا ما رو به راه راست هدایت کنی راه اونایی که بهشون نعمت دادی راه سلیمانت راه داوودت راه یوسفت راه همه ی ثروتمندا

خدایا منو از اون متقینی قرار بده که فاصله ای بین حرف و عملشون نیست

دوستون دارم