گفتگو با دوستان 45 | رابطه "تمرکز" و "عشق و علاقه"

به نام رب، تنها قدرت جهانیان

سلام به استاد عزیزم

و همه دوستان و همقطاران این مسیر زیبا

چیزی که در صحبت های سحر عزیزم و آقا سهیل به وضوح میشد حس کرد، و واقعا جای تحسین داره، آرامش بود و پذیرش؛ والبته صبور بودن، ​که دوست دارم تمرکزم رو روی همین بحث بزارم چون تاثیر بسزایی در تغییر و پیشرفت داره.

هیچ تسبیحى، ندارد آن دَرَج

صبر کن، الصبرُ مِفتاح الفَرَج

اولین تأثیری که از قوانین و آموزش های استاد میگیریم، همین آرامش و صبور شدن و پذیرش آدمها و اتفاقات هست. و این آرامش ، باعث آزاد شدن انرژی انسان میشود.

پذیرش به معنای پذیرفتن آن چیزی است که اتفاق می افتد. یعنی ما در هر موقعیتی که قرار داریم، آن موقعیت خاص را کاملا بدون هیچ برچسب زدنی (خوب یا بد) بپذیریم و بعد از پذیرش، سعی کنیم آرامش و سکوت ذهن را حفظ کنیم.

آرامش و پذیرش، این امکان را به ما می‌دهد که در سخت ترین شرایط ، بسیار صبور و انعطاف پذیر باشیم و کاملا بتوانیم احساسات خودمون رو کنترل کنیم

و این امر، با ناظر بودن به افکار و تشخیص نجواها بسیار راحت تر میشود. درواقع آرامش یعنی واکنش نشان ندادن به اتفاقات و آدمها

اگر یاد بگیریم که به قول استادعزیزم، واکنش‌گرا نباشیم؛ بالطبع، گفتگوی منفی هم در ذهن ایجاد نمیشود که بخواهد احساس را بد کند.

احساسات منفی ، از واکنش به وجود می‌آیند و این احساسات، فقط ساخته و پرداخته ی ذهن ما هستند

اگر واقعیت زندگی خود را آن‌گونه که هست بپذیریم، آن‌گاه می‌توانیم برای بهبود آن در جهت پیشرفت خودمون، قدم موثری برداریم.

یک اشاره کوچکی هم دوست داشتم به «تمرکز و توجه» داشته باشم که استاد عزیزم انقدر تاکید دارند و همین تاکید، نشونه‌ای هست که ما باید خیلی بهش دقتِ نظر داشته باشیم.

و اینکه استاد تو قدمهای دوره هم خیلی از اهمیت توجه و تمرکز صحبت میکنند که ما گاهی تمرکز و توجه را با فکر کردن اشتباه میگیریم اما در واقع، باید توجه رو جایگزین فکر کردن کنیم.

پیش آمده که دیده یا شنیده باشیم کسب و کارهایی که طرف کلی پول و سرمایه گذاشته و کسب وکار رو خیلی خوب شروع کرده اما چون کار رو به دیگران سپرده (که حتی کلی تخصص هم دارند تو اون کار) اما چون خودش تمرکزش رو از روی اون کار برداشته، اونطوری که باید پیش نرفته. برای همین،کسانی که بازی رو بلدند(خودآگاه یا ناخودآگاه)، حتی وقتی خیلی خیلی پول و ثروت دارند و حتی سن اونها به دوران بازنشستگی میرسه بازهم خودشون به شخصه بالاسر کسب و کارشون حاضر میشوند.

پس ما، با تمرکز روی یک کار یا مبحث، کارآیی انرژی و زمان رو دوبرابر میکنیم.

و با پیدا کردن عشق و علاقه، و گذاشتن توجه و تمرکز روی اون مسئله، به مرور وباطی کردن تکامل، پله های پیشرفت رو طی می کنیم.

  و ترس وغمی نداشته باشیم از اینکه در بین راه، مسائل زیادی وجود داشته باشد که ما توان تغییر یا کنترل آنها را نداریم بلکه تنها راه، این است که آرام و صبور باشیم و کاری که از توانمان برمی‌آید انجام بدهیم ، درسش رو بگیریم و تسلیم خداوند باشیم.

هرگز اجازه ندهیم تجربیات گذشته، توانایی امروز ما را تضعیف کند. و

روی گام‌های کوچکی تمرکز کنیم که همین «امروز» می‌توانیم برداریم.

از استاد عزیزم بابت فراهم کردن چنین شرایطی و دوستان خوبم که مشارکت میکنند سپاسگزارم🙏🙏

عاشقتونم❤️

راستی نفیسه جانم

یادم رفت یک نقطه ی مشترک بینمون رو بگم. منم خیاطی بلدم البته نه برای کار ،فقط برای دل خودم.

منم چندین میلیون سرمایه گذاری کردم برای یادگرفتن خیاطی و دو سال آموزش دیدم و چندین متد را یاد گرفتم.

فقط چون عااااششششقِ خلق کردن هستم ،

وقتی دارم طراحی الگو می کنم، بهترین احساس دنیا رو دارم ، وقتی برای مادرم یا دخترم ، لباسی رو خلق میکنم که نمونه اش هیچ کجا پیدا نمیشه و فقط مُهرِ انگشتان من، روی اونهاست، بزرگترین لذت دنیا رو بهم میدن. خواستم این نقطه مشترک رو بگم و بگم که میدونم این کار، چه هنر و چه ظرافتی نیاز داره و باید از تمام وجود مایه گذاشت.

عاشقتم دوست هنرمندم😍