گفتگو با دوستان 47 | خساست در خرج کانون توجه

قبل از انجام و تصمیم گرفتن برای بهترین راه از خودم میپرسم احساسم چی میگه

این راهیه که بعداز سالها عضو سایت عباسمنش بودن و دیدن ویدیو های زیاد از اشخاص مختلف درباره موفقیت یا خوندن کتابها و شنیدن صداها و در واقع سوالی که دنبال جوابش بودم این بود که چجوری صدای نجوای درونم بلند تر کنم چجوری میتونم بهش گوش بدم که اون کار درسته یا ن چجوری بهترین میتونم انتخاب کنم یا اونو به سمت خودم بکشم و با این عمل جدیدا صدای نجوای درونی ام بلند تر شد ، قبل از انجام و تصمیم از خودم میپرسم احساسم چی میگه نسبت بهش ، و همون انجام میدم نتیجه ای که داره میدونی چیه توصیفش مثل شفا گرفتن بیمار میمونه ، انرژی میگیری ، ایمانت به خدا میبینی، جهان در دستانت میبینی ، میبینی که خدا داره نگات می‌کنه در واقع همیشه اون بوده باهام ولی من به این یا از این دید نگاه نمی‌کردم، بهتر نفس میکشم ، آرامش درونم بیشتر شده ، با خنده به استقبال روزم میرم می‌دونم که هر چی میشه به نفع منه ، منی که تا الان تا لحظه اکنون رسیدم فکر میکردم که ساخته خودم بوده و این حماقته احمقانس ، این لطف خدا بوده این نسبت به دید من از درک جهان بوده که نصیبم شده این حجم ظرفیت لحظه اکنونم هست که کمتر و بیشترش برمی‌گیرد به فرکانسم و عملم در آینده که به کدوم سمت باشه

خدارو شکر می‌کنم

همیشه دنبال مفاهیم عمیق کیهان و جهان هستم

همیشه به آسمان شب نگاه میکنم و به فکر میرم که در آن سویی که نمی‌بینیم چه چیزهای حیرت آوری وجود داره

به اینکه فکر خدا چیه

به اینکه خدا چیه ، جنسش چیه

روح چیه

هدف خلقت چیه

ما چرا در تضاد باید به ادراک برسیم

به کدوم سمت بریم یا میبرن و ما هیچ دستی نداریم

اصلا چرا باید باشیم