گفتگو با دوستان 47 | خساست در خرج کانون توجه

به نام خداوند مهربان

سلام به استاد و همه ی دوستان

اول اینکه به آقا لقمان تبریک میگم بخاطر اراده قوی که تو این مسیر داشت وبه نتایج عالی دست پیدا کرد

و این بحث فاصله بین دندان ها که آقا لقمان پیش کشید و استاد خیلی خوب و پرمفهوم این بحث رو تموم کرد

از حرف های استاد متوجه شدم که آدم نباید یک بُعدی باشه یا به قولن یا از اینور بوم بیوفته یا از انور بوم

مثلا اگر فاصله بین دندونات اذیتت نمیکنه و به سلامتیت آسیب نمیزنه میتونی همینجوری نگهش داری ولی فقط بخاطر خودت نه اینکه چون فلانی میگه دندونات فاصله داره برم فاصلشو کم کنم اگر با چیزی که دروجودته مشکلی نداری نیازی نیس به حرف دیگران بها بدی

استاد یه حرف های خیلی خوب زد که تو هر اتفاقی قرار نیس که چون تو اذیت نمیشی دیگرانم حساب نکنی فقط حق داری چیزی که درمورد توعه و جزئی از وجود توعه و به دیگرانم آسیب نمیزنه به حرف دیگران بها ندی و خودخواهانه درمورد چیزی که فقط تو دوست داری ولی دیگرانو اذیت میکنه درموردش پافشاری کنی و تو مصاحبه که داشتم گوش میکردم علایق خودمو و خودخواه بودنو تفکیک کردم تا حرف های استاد رو برعکس تو ذهنم جا نندازم و هرموضوعی که پیش اومد فقط منافع خودمو نبینم به قول استاد هرچیزی رو که برای خودم نمی‌پسندم برای دیگرانم نپسندم فقط جلوی پامو نبینم به چندمتر اونورتر یه نگاهی بندازم و علایق شخصیمو به زور به دیگران تهمیل نکنم…

تشکراز مصاحبه های زیباتون که هم بارهامونو قوی تر میکنه هم خیلی رفتارها و اخلاق های خوب یاد آدم میده…