گفتگو با دوستان 48 | "هدایت" و "تسلیم"

سلام و درود به استاد عباس منش

امان از دست ذهن نجواگر که به موذیانه ترین شکل ممکن آدم رو گول میزنه.

یه آن میبینی بازم کار رو دست گرفته و میگه «من» و با کوچکترین چالشی دستپاچه میشه. اونوقت تازه میفهمی که من نه ، «خدا»

چقدر احتیاج داشتم بازم از توحید بشنوم ، از خدا. بشنوم. مشتاق خودش باشم و به اشتیاقم افزوده بشه.

آره ذهن دلش میخواد همون‌جوری که خودش دلش میخواد اتفاق بیافته ولی اعتماد به خدا گنج واقعیه. وقتی به خدا اعتماد می‌کنی نتیجه اش هزاران برابر ارزشمندتر از نتایجیه که ذهن بدست میاره (اگه بدست بیاره و نره تو دیوار)

Let Go and Let God

واقعاً باید رها کنی و اجازه بدی خدا هدایت کنه. چند وقت پیش با کسی حرف میزدم و بنا به آموزه هایی که توی این مدت از سایت یاد گرفتم، کتاب رویاها و چگونه فکر خدا و آموزهای دوره دوازده قدم همه و همه ، به اون شخص گفتم «خدا به زور کسیو هدایت نمیکنه، خدا تا آخرین ثانیه عمرمون منتظر میمونه ما درخواست هدایت کنیم. با اجازه بدیم خدا هدایت مون کنه» اصلا نمیدونم این حرفها از کجا برام اومد ولی هم حس خوبی داشت و هم از قلبم اومد (همه مون می‌دونیم این حرفها از کجاست ؛ آنچه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم)

الان شنیدم استاد عباس منش هم همین جمله رو گفتن. «باید اجازه بدیم خدا هدایت مون کنه».

آقا بیخیال خدا با اون عظمت منتظر اجازه منه؟

آره حمید منتظر اجازه توه .

میدونی چرا؟ چون علیم ه، چون رحیم و ارحم الراحمین ه، چون بهت قدرت خلق زندگی خودتو داده. چون میخواد خودت حق انتخاب داشته باشی. خدا دیکتاتوری با بنده اش رفتار نمیکنه. اونقدر حق انتخاب و آزادی عمل بهت میده هر چقدر دلت خواست بری جلو.

بخاطر همین آزادی و حق انتخابه که بشر به بی نهایت خلاقیت و نوآوری دست پیدا کرده.

خیلی ممنون و سپاسگزارم استاد عباس منش

واقعاً به شنیدن این فایل نیاز داشتم.

In GOD we TRUST