گفتگو با دوستان 48 | "هدایت" و "تسلیم"

سلام برادر عزیز و مهربون من

من دیشب کامنتو خوندم و حسم گفت راجب خودم و تجربه ای که داشتم برات بنویسم

من حدود دوسال و نیم یا سه ساله که با استادم

حدود یک سال و نیم پیش من توی زندگیم به تضادی برخوردم که خودم فکر میکنم اون اتفاق سنگین ترین تضادی بود که من میتونستم تا لحظه ای که زنده هستم تجربه کنم یعنی اگر تا اخر عمرم هر تضاد دیگه پیش بیاد تو زندگیم مطمعنم به اون سنگینی و با اون حد از ویرانگری نخواهد بود

یکی از عوارض اون تضاد روی من این بود که بدنم رفته بود روی یه حالتی که با کوچک ترین اتفاقی شروع میکردم به اب شدن یعنی نه تنها از لحاظ روحی بهم میریختم بلکه از لحاظ جسمی گوشت های بدنم و عضلاتم شروع میکرد به سرعت اب شدن یعنی توی فاصله یکی دو روز من چند کیلو وزن کم میکردم

گذشت اوضاع من از همه لحاظ بسیار بسیار بهتر شده یعنی تقریبا تا حد خوبی با اون اتفاق به صلح رسیدم اما بدنم هنوز روی این حالت هست

یک ماه پیش به یه تضادی برخوردم که به محض شنیدن اون خبر من دوباره شروع کردم به اب شدن یعنی خودم کاملا میفهمم از دورن دارم اب میشم

حالم خیلی بد شد

به محض اینکه توی خونه تنها شدم رفتم نشستم یه گوشه شروع کردم بلند بلند گریه کردن

میترسیدم

از اتفاق افتادن اون خبر میترسیدم

در حین گریه کردن شروع کردم با خدا حرف زدن

گفتم خدایا کمکم کن

تو میدونی اگر این اتفاق بیوفته این دفعه کمرم میشکنه تو میدونی من میمیرم

تو میدونی اگر این اتفاق بیوفته باید تمام ارزوهام دفن کنم زیر خاک

التماست میکنم کمکم کن

تو بهم رحم کن

تو میدونی من نمیتونم

همینجوری با گریه با خدا حرف میزدم و با التماس ازش کمک میخواستم

وسط اون حال بد وسط التماس به خدا یه دفعه حرفای استاد اومد تو مغزم این جمله ها تو ذهنم مرور میشد

استاد میگفت خدا یه سیستمه

خدا دلش نمیسوزه برای کسی که تو گریه کنی اونم بگه اخی باشه نجاتت میدم

خدا هموم چیزیو بهت میده که تو بهش دادی

نمیخواستم اینو بپذیرم نمیخواستم به این حرف استاد در اون لحظه عمل کنم

دوست داشتم بازم گریه کنم بازم به خدا التماس کنم میدونی اینجوری انگار ذهنم میگفت خب خدا این همه گریه کردی دلش به حالت میسوزه و میفهمتت یه کاری برات میکنه ولی اگر میخواستم در اون لحظه به حرف استاد عمل کنم انگار بار مسئولیت میاوردم روی دوش خودم یعنی انگار باید مسئولیته خودم و زندگیمو خودم به عهده میگرفتم اینجوری ولی با التماس به خدا انگار مسئولیت مینداختم گردن اون

خیلی خیلی خیلی خیلی کار سختی بود اون لحظه غلبه به اون حالم و عمل کردن به قانون

ولی غلبه کردم و توی همون حالتی که نشسته بودم شروع کردم با خودم حرف زدن گفتم استاد میگه خدا سیستمه پس اگر من بترسم و گریه کنم و اینجوری بهم بریزم چیزی عوض نمیشه که هیچ اوضاع بدترم میشه ترس بیشتر نگرانی بیشتر غصه بیشتر به من برمیگرده

یه دفعه اون ایه معروف که استاد بارها تکرارش میکنن ومن خیلی دوسش دارم اومد تو ذهنم

((اگر بندگان من درباره من از تو پرسیدن بگو من نزدیکم من اجابت میکنم دعای درخواست کننده رو اگر واونا دعوتم رو بپذیرن و به من ایمان بیارم ))به این ایه فکر کردم و سعی کردم با این ایه و صحبت کردن راجبش با خودم خودمو اروم کنم

گفتم مهدیه تا حالا شده خدا وعده ای بده بهش عمل نکنه ؟

خیلی محکم و منطقی به خودم جواب دادم گفتم نه واقعا

گفتم مهدیه تاحالا شده خدا دروغ گفته باشه ؟

با اطمینان گفتم نه خدایش هر باور مخربی داشته باشم هر شرکی تو وجودم باشه این یه مورد مطمعنم که خدا محاله ممکنه دروغ بگه

گفتم خب پس مگه تو ایمان نداری خدا محاله حرفی بزنه و بهش عمل نکنه پس گریه نداره غصه خوردن نداره التماس کردن نیازی نیست اصلا بابا خدا خودش گفته من اجابت میکنم دعای درخواست کننده رو اگر تو به خدا ایمان داشته باشی اگر خدارو باور داشته باشی میگی خب خدا خودش اینو گفته هداهم که وعدس حقه دروغ نمیگه که پس من درخواستم به خدا میگم اونم میگه چشم خدا نیازی نداره من گریه کنم نیاز نداره من التماس کنم اگر من به خدا ایمان داشته باشم اگر اونو قدرت محض بدونم دیگه از کسی نمیترسم میگم بابا من به خدا گفتم چی میخوام خداهم که اجابت میکنه دیگه چرا نگران باشم اون لحظه فهمیدم اون حرف استاد که میگن کسی که ایمان داشته باشه نمیترسه و حالش خوبه و ارومه واقعا یعنی چی اون موقع چشیدم این حرفو

حالم بهتر شد باز یه جمله دیگه از استاد که توی یکی از قسمت های سریال سفر به دور امریکا گفتن فکر کنم قسمت ١٧۴ بود توی ذهنم مرور شد

جمله این بود که استاد گفتن (( اگر یه زمانی اتفاقی رخ بده اگر من بتونم ذهنمو کنترل کنم و حالمو خوب نگه دارم و ایماننمو نشون بدم اون اتفاق به نفع من تموم میشه در نهایت همه چیز به نفع من تموم میشه و ورق برمیگرده ))

نشانه ایمان داشتن به خدا چیه ؟ حال خوب داشتن اروم بودن یعنی ایمان داشتن به خدا، یعنی ایمان داشتن به اینکه خدا هست و دعای منو اجابت میکنه ) مرور شدن این جمله توی ذهنم که اگر ایمانمو به خدا نشون بدم در نهایت همه چیز به نفع من تموم میشه بینهایت قلبم اروم کرد

از روی زمین بلند شدم گفتم حالا باید ایمانتو نشون بدی مهدیه خانم اون لحظه با تکتک سلول هام درک کردم که کنترل ذهن واقعا سخت کرین کار دنیاست اما به قول استاد کاره ما همینه و پاداش این کار بینهایت بزرگه

هنوز یکم استرس داشتم که نکنه بشه اگر بشه چی میشه ولی اینا نجواهایی بود که میرفت و میومد دیگه حالم مثل قبل نبود اصلا

بعد رفتم فایل های توحید عملی رو گوش میدادم و کارامو میکردم

از اون حال بد رسیدم به اینجا

بهتر شدن حالم و اروم شدنم باعث شد جسمم اروم بشه و قشنگ حس کردم بدنم دیگه اون حالت متلاطم نداره و دیگه از درون ارومم و بدنم اب نمیشه

٣ یا ۴ روز گذشت تو اون چند روزم نگرانی گاهی میومد اما من با خودم حرف میزدم کنترلش میکردم یه جمله دیگه ای که توی یکی از فایلا از استاد شنیدم این بود که شما نیاز نیست با کسی بجنگید نیاز نیست کسی رو توجیح کنید کسی رو راضی کنید شما سمت خودتون انجام بدید بقیه کارهارو بسپرید به خدا شنیدن این جمله ارامش منو بیشتر کرد چون من میخواستم برم با اون ادما صحبت کنم بگم من نمیخوام این اتفاق بیوفته ولی واقعیت این بود که اونا. حرفای منو نمیفهمیدن و اوضاع بدتر میشد

برادر عزیز و دوست داشتنی من

توی اون چند روز واقعا انگار من یه قدم برداشتم و یکم فقط یکم خودمو اروم کردم خدا دست به کار شد و هم واقعا به من ارامش باورنکردنی داد جوری که نتیجه هنوز مشخص نبود اما من اروم بودم با اینکه اتفاقی بود که گفتم اگر رخ میداد من باید تمام ارزوهام با دستای خودم دفن میکردم زیر خاک

حدود ۴ یا ۵ روز بعد خوده اون ادمایی که من میخواستم برم باهاشون حرف بزنم و قانعشون کنم که اون اتفاق نیوفته خودشون بدون دخالت من بدون اینکه من کوچک ترین قدمی بردارم یه کلمه حرف بزنم جلوی اون اتفاق گرفتن و همه چی تموم شد

تمام اینارو تعریف کردم که بگم من با چشمام دیدم اگر ایمانتو نشون بدی اگر اروم باشی اگر بتونی حالتم خوب نگه با ایمان به خدا نتیجه عوض میشه

کسایی جلوی اون اتفاق برای من گرفتن که خودشون بودن که مبگفتن این اتفاق باید بیوفته ولی خودشون جلوشو گرفتن

به یاده خودت بیار حرفای استادو

الان وقتشه ایمانتو نشون بدی

امیدوارم حرفام بهت کمک کنه برادر عزیزم