گفتگو با دوستان 49 | ورود به مدار نعمت ها

درود و عرض ادب

به شما همفرکانسی عزیز و محترم سرکار خانم حاج صادقی.

سپاسگزار خداوند منان هستم ، که مانند سایر دانشجویان چون حضرتعالی مشغول آموزش در ” دانشگاه بین المللی جهان بینی زندگی ” استاد عباس منش و یار مهربان و فرهیخته ای چون خانم شایسته عزیز هستم و بی نهایت سپاسگزار خداوند هستم که ما را در این میسر الهی قرار داد تا با به اشتراک گذاری تجربیات و آموزه ها و راهکارها باعث افزایش سنرژی بیش از پیش خود و جهان باشیم که گسترش این جهان در همه ابعاد آن یک قانون غیر قابل گریز است وتوقفی هم ندارد و این یک “” قانون “” است حتی بقول استاد گرانقدر برای پیامبران که بر گزیده شده خود او بودند.

یعنی اگر ما در این کره خاکی قانونهایی وضع کرده و لیست بیشماری استثناء در آن نهاده ایم علی الخصوص در ایران که سر آمد سوء استفاده از همین قاون های نصفه و نیمه وضع شده هستیم ، انتظار داریم که خداوند درب های نعمت را برویمان باز کند؟؟؟!!!

بگذریم!!… که اگر وارد این مقوله شویم مسلما ، همفرکانس آنها خواهیم شد؟!

من از دقت و تفکر و راهکاری که چگونه در مواقع برخورد با تضاد ها بتوانیم خودمان را کنترل کنیم ،شما پیشنهاد دادید بسیار خرسند و خوشحال شدم منظورم پارگراف ذیل بود.

“””تا بالاخره ذهنم موفق شد تا به ندای قلبم پاسخ مثبت بده تا به مرحله ایی رسیدم که هر کسی در هر مکانی با من هر رفتاری داشته باشه و هر اتفاقی بیوفته با خودم تکرار میکنم “تمام این اتفاقات در نهایت به نفع من تموم میشه” و این جمله در اکثر موارد به شدت احساس آرامش و خوبی رو به سرتاسر وجودم انتقال میده،البته تا روزی که نفس میکشم باید به شدت تمرین کنم و هر بار یک مرحله به جلوتر گام بردارم و هر لحظه تکامل و تغییر رو در شخصیتم به وضوح حس کنم و ببینم و هروقت هم که نتونستم موفق بشم نا امید نشم و دوباره دست یاری به سمت پروردگارم بلند کنم که ایمان دارم پروردگارم دوباره منو به مسیر درست که در آن فقط نعمت و ثروت و عشق هست هدایت میکنه و تمام این ها رو مدیون شما استاد عزیزم هستم و خدارو شکر میکنم که شما رو دارم و همیشه برای شما آرزوی بهترینِ بهترین ها رو دارم‌.””””

این جمله شما نشان از توجه عمیق به مسائل دارد که بیشتر ما انسانها از خیلی از موارد بسادگی میگذریم و توجهی به آن نداریم و بقول آقای خلعتبری که در یکی از کلیپ هایشان دیدم ” یکسری شخصت های کاذب مانند انسان اخلاق مداربودن،درغگو نبودن ، روشنفکر بودن ، متمول بودن وووو… برای خودمان و درون خودمان انباشته و جالب آنکه روی آنها را پوشانده ایم تا ظاهرمان را حتی برای خودمان اینگونه جلوه دهیم ، چه برسد برای دیگران؟؟؟

چرا؟؟؟ برای اینکه نتوانیم و خودمان اجازه ندهیم خود واقعی مان را ببینیم چون از برخورد واقعی خودمان واهمه داریم !!!!

و راهکار اینست که با آینه قرار دادن دیگرانیکه صفات منفی دارن ، و دوری کردن از آن صفات و برداشت نقاب های کاذب ، با ابزار تکرار هر لحظه قوانین درست و جایگزین مانند آنچه شما پیشنهاد دادید بتوانیم کم کم و به مرور زمان با طی کردن فرآیند تکاملی مانند حضرت ابراهیم که بقول استاد در پاسخ به استاد عرشیانفر میگویند:” اشتباه نکنیم که چگونه حضرت ابراهیم بعد از صد سال و صاحب فرزند اسماعیل شدن ، حاضر شد به ندای خدای درونش پاسخ بدهد و چاقو زیر گلویش بگذارد؟؟؟

چون تکامل و ایمانش را زمانی به آستانه رساند که تضادهایی چون به دنبال خدای واقعی گشتن در دوران کفارو شرک و پرستیدن بتان، افتادن در آتش ، رها کردن زن و فرزند در بیابان وووو…غیره و غیره را پشت سرگذاشته بود.

ومن به سهم خودم ، ارزو می کنم که خداوند به همه توفیق بهرمند شدن از ایمان ابراهیمی را بدهد .

همچون استاد عباس منش که فقط و فقط بخاطر درجه و ایمانش به نتایج کنونی اش را دریافت کرده و میکند .

و این جمله استاد عرشیانفر کاملا بجا و درست است که ” شما استاد عباس منش عزیز ، سر سفره نیت پاک و ایمانتان نشسته اید”.

پاینده باشید