گفتگو با دوستان 49 | ورود به مدار نعمت ها

سلام استاد عزیزم ومریم جان مهربان

داشتم تو دفترم چیزایی که چندماهه پیش نوشتمو میخوندم که یه متنی دیدم ودوست داشتم توکامنتا بنویسمش.این نوشته ربطی به این فایل نداره کامنته مربوط به فایلو گذاشتم اینم دلی نوشتم براتون میزارم

زندگی مثل بازیه شطرنجه وما مهره های شطرنجیم وخدا بازیکن شطرنج

از اونجاییکه خدا بهترین وعالیترین بازیکنه وما بهش ایمان وباور مطلق داریم خودمونو به دستای اون میسپریم واون هم هدفش فقط موفقیت وبرده،برای همین هر حرکتی که میکنه مهره هارو به سمت موفقیت میبره

درسته که خدا به ما قدرت انتخاب واختیار داده وما میتونیم هر حرکتی که دوست داریمو انتخاب کنیم اما از اونجاییکه من میدونم خدا بهترین بازیکن دنیاست، تمام حرکات و اختیاراتمو به اون سپردم .اگه خودم تنهایی بازی کنم به احتمال خیلی زیاد کیش ومات بشم اصلا معلوم نیست چی بشه ولی من به خدا توکل کردم از اون میخوام منو به بهترین خونه های بازی هدایت کنه(قانون توکل)

واونم منو خونه به خونه جلو میبره قرار نیست از اول بازی یهو با دوتا حرکت مشکلاتو کیش ومات کنم وبرنده بشم،آروم اروم جلو میرم (قانون تکامل)

من هیچ وقت تو بازی درجا نمیزنم یا حذف نمیشم چونکه خدا حرکت دهنده ی منه

مشکلات بیماریها وناراحتیها نمیتونن سد راهه من بشن ومنو از حرکت بازدارن چون هیچ کدوم از اونها قدرتی ندارن قدرت از آن خداست واونه که منو جلو میبره

یه وقت سربازم و یه خونه یه خونه جلو میرم یه وقت اسبم وبه صورت ال جلو میرم یه وقتم فیل هستمو ضربدری میرم یه وقتم میرسه که وزیزم وهرجا وهرچندتا خونه خواستم جلو میرم ده تا خونه میپرم جلو ویه شبه ره صدساله رو میرم .الکی که نیست وزیره

من هرکدوم از اینا که باشم لذت میبرم (قانون عشق ولذت)وفقط میرم جلو تا جاییکه برنده ی بازی بشم وتمام اتفاقای منفی رو کیش ومات کنم

وچقدر زیباست این بازی شطرنج زندگی وایمان وتوکل به خدا ولذت بردن از بازی