گفتگو با دوستان 50 | خروج از مدار ناخواسته

سلام به استاد عزیز ومریم جان عزیز

چه زیبا صحبت شد درمورد رابطه خداوند باابراهیم استاد عرشیانفر چه زیبادرمورد بچه دارنشدن ابراهیم وحرف مردم صحبت کردند من والهام درونی درمورد این موضوعات اینطوری فکر میکنم البته ادعا ندارم همیشه اینطور عمل کردم ولی سعی ام اینطور بوده که این دسته سوالات که متاسفانه درفرهنگ ماهم وجود داره رو نپرسم هرزمانی این سوال درذهنم نقش میبنده الهام درونی ام این سوال روازمن میپرسه که دونستن اون موضوع چه علمی درجهت رشد توبهت اضافه میکنه ونفس من خجالت زده میگه هیچی فقط تجسس بیخود😁وبعدش میگه پس لاتجسسوا

چه زیبا استادعزیزم سیر تکاملی حضرت ابراهیم را بیان میکنه به نظر من زمانی مامیتونیم ازیه فرد درست الگو برداریم که به کارهای بزرگش ازمسیر تکامل توجه کنیم وقتی بالای قله رو میبینی توان کم خودتو رو پایین قله میبینی یه مقدارادامه دادن سخت میشه به نظرم اینکه به مسیرهای تکامل پیامبروائمه را برای مامطرح نمیکنند وتاکید برمعصوم بودنشان دارند دقیقا نتیجه عکس درالگو برداری میده ومیزان اثرگذاری رو خیلی کمترمیکنه چه زیبا استاد نکته سنجش مسئله رو باز کرد وقتی اینجور زیبا درمورد قران صحبت میکنند انگار توی مغزم یکی باسنگ میزنه چراغ سوخته مسیر منو رومیشکنه ازخواب میپرم واین چراغ زیبای کلام استاد رومیرم به تیرچراغ مغزم نصب میکنم که بانگاه دیگه به ایات نگاه کنم

چه زیبا استاد منطقی کردن مسئله رو درذهن ابراهیم نشون میده اینی که استادمیگن ذهن منطق میخواد برای همراه شدن باقلبمان درمسیر است این شکلی هست که میشه فهمید ابراهیم باذهنش به جنگ برنخواسته بلکه باادله اون روبا ندای قلبش همراه کرده ادله اش این بوده که گفته ۱۰۰سال نداشتینش بچه رو ده سالم ازبودنش باهاش لذت بردیم این منطقی کردن کار راحتی نیست چون تمام ادله ها ازباورهای ما نشات میگیره یعنی زیرسازی باور ابراهیم توی یه مسیرزندگی درست شده وتصمیم لحظه ای نیست ازخداخودم نگاه باز درمسیر فهم این مسائل میخوام