گفتگو با دوستان 50 | خروج از مدار ناخواسته

سلام به همه دوستان عزیز و استاد مهربون و خانم شایسته پر انرژی.

خیلی خوشحالم این صبحت ها رو دقیقا تویی روز عید قربان گوش میکنم، این دومین باره که گوش میکنم و برام حرفا ملموس تره.

استاد عزیز خیلی حرفتون درسته ما باید از چیز های کوچیک شروع کنیم، از الهاماتی که میشنویم. چون مسله من یا خیلی ها اینه که وقتی داستان ادم های بزرگ و گوش میدیم میگم اون ادم امام هست پیغمبر هست خب اون صبرش بیشتره یا اون خدا باهاش دوست تر هست، من که مثل اون نیستم و نمیشم.

ولی نکته زیبا اینجاست که اون فرد هم دوره تکاملشو طی کرده خیلی کوچولو کوچولو پیش رفتن تا به اینجا رسیده

اینکه ما بخوایم از این انرژی، این خدا درخواستی کنیم، درخواست ها بی نهایته و پایانی نداره، فقط باید پله پله بریم جلو قشنگیش و جذابیش اینه که در اول پله ها یکی یکی طی میشه بعد ده تا ده تا و بعد صد تا صدتا وقتی ثبات و پایداری باشه مسیر سریع تر و رون تر میشه.

دقیقا مثل نوزاد که اوایلش راه رفتن براش سخته زمین خوردناش زیاده ولی بعد مدتی ن تنها زمین نمیخوره بلکه توانایی دویدن داره.

من از خدا میخوام برای خودم و سایر دوستان راهی که درست هست و خیلی واضح بهمون نشون بده، به اصطلاح خودم خیلی تابلو مسیر و نمایان کنه که راهی جز رفتن به این راه نداشته باشم.

و من تسلیمم، از دل هر اتفاقی خوبی و درس شو میکشم بیرون و میرم برای راه های بعدی

دوستداران شما نرگس

به امید دیدارتون در بهترین شرایط