گفتگو با دوستان 54 | کینه و نفرت = تولید بیماری

سلام رویای عزیز مهاجر به سمت خوشبختی

دیشب آسمان را دیدم با ماه قشنگش یاد شما افتادم و اون سپاسگزاری های بی‌نظیر تون که حتی بابت پریز خانه شکر گزاری بودید اون ماجرایی در نانوایی هم که در کامنت های قبلی تون اشاره کرده بودی نشان از رهایی شما نسبت به زمان مکان و نظر مردم دارد که در هر حالی شما حال خوبتون را به اشتراک می گذارید و همه را تو این حال خوب سهیم می کنید.

اما در مورد این کامنتتون جمله های نابی درش بود .

باید آنقدر به ذهن مون ورودی های مناسب برسونیم تا ذهن و روح مون در آزادی و رهایی قرار بگیره

ذهنی که آزاد بشود نه خودش را سرزنش می کند نه بقیه را قضاوت که بعد این قضاوت ها تبدیل بشود به کینه و نفرت و حسادت و..‌

اینکه خودمون مستحق رهایی و آزادی هستیم همون پوینتی است که استاد می گن ، مثلا قبلاً ها من فکر می کردم غیبت بد است چون طرف ناراحت میشود یا وجهه اش خراب می‌شود اما از وقتی فهمیدم غیبت اصلا به طرف مربوط نمیشود به من و فرکانسم مربوط می شود به کانون توجهم مربوط می شود ، نگاهم بهش عوض شده. گاهی شده تو جمعی باشم و تو تله غیبت بیفتم اما به محض اینکه خدا بهم یادآوری می کند ،خودم را جمع و جور می کنم و تمام.

روزی نمیشه که ما قضاوت نکنیم اصلا همین ستاره دادن و خواندن کامنت ها هم یکجور قضاوت است اما به قول شما باید رها باشیم تا مستحق عشق الهی باشیم.

در پناه رب مستدام در عشق الهی باشی739