گفتگو با دوستان 55 | احساس لیاقت بی قید و شرط

به نام خدای هدایتگر

سلام به استاد عزیزم و مریم بانو و هم خانواده ای های نازنین،

خلاصه ای از نکات این فایل:

← ما فارغ از اینکه چه کارهایی می تونیم انجام بدیم دوست داشتنی هستیم، ارزشمند هستیم، و به همون شکل، بقیه هم فارغ از توانایی هاشون ارزشمند هستند. این موضوع خیلی کمک میکنه به رابطه ی خودمون با خودمون و رابطه ی خودمون با دیگران.

← وقتی آدم خودش رو دوست داره، خیلی راحت خودش رو می بخشه، خیلی راحت خودش رو می پذیره، و خیلی راحت میتونه با بقیه هم ارتباط برقرار کنه.

← ما آدم هایی هستیم با ویژگی های متفاوت، بعضی از ماها یه ذره تندتر هستیم، بعضی از ما یه ذره مهربون تریم، بعضی از ماها توی بحث های جسمانی قوی تریم، بعضی ضعیف تریم، بعضی از ماها استعدادمون توی ریاضیات یا مسائل منطقی بالاتره، بعضیا توی مسائل هنری بالاتره…وقتی که وارد جامعه میشیم، به خاطر مقایسه هایی که اغلب پدر و مادر ما رو با موفقیت های دیگران کردند، ما سعی می کنیم مثل یه سری الگوها بشیم، و یه جورایی استعدادها و توانایی های خودمون رو فراموش می کنیم، بعد با خودمون دیگه دوست نیستیم، یعنی اون ویژگی هایی که هستیم رو دوست نداریم و سعی می کنیم که یه سری ویژگی ها و توانایی هایی که جامعه و فرهنگ ارزشمند میدونه رو داشته باشم و این تقلایی هست که خیلی از ما تو زندگیمون کردیم و شاید باعث بشه ما بریم یه سری مهارت ها کسب کنیم، ولی ما علاقه ای به اون ویژگی یا فیلد اصلاً نداریم و بعداً راضی نخواهیم بود.

← ما باید بشناسیم خودمون رو، خیلی مهمه که با خودمون در صلح باشیم، ما قرار نیست توی همه چیز عالی و جزو بهترین ها باشیم، قراره که ما خودمون باشیم، بریم سراغ اون چیزایی که توانایی و علاقه ش رو داریم، و بپذیریم که آدما با هم متفاوت هستن، حتی در مورد اخلاق های شخصیتی، مثلاً بعضیا هستن که خیلی آدمای رکی هستن، خیلی راحت حرفشون رو میزنن، خیلی شاید اون حرفه تند باشه، از لحاظ آداب اجتماعی خیلی حرف درستی نباشه، شاید دل بشکونه و … ولی اون کسی که رک هست، خیلی اوکی هست با این قضیه و همیشه همینجوریه و آدمای دیگه هم اون رو با اون ویژگیش میپذیرن، از دستش هم ناراحت نمیشن، به این فکر کنید، به چه دلیل؟ به این دلیل که اون طرف خودش پذیرفته و اوکی هست با خودش. مسئله درست یا غلط بودن این قضیه نیست، مسئله از دید فرکانسی هست. اون تردید و اون شکی که ما روی خودمون داریم و همیشه احساس میکنیم اشتباهیم، این رفتارم اشتباهه، این کارم اشتباهه، این جایی که هستم اشتباهه، و اون عدم اعتماد به نفس، عدم عزت نفس، عدم دوست داشتن خود، اونا باعث میشه ما همیشه توی تردیدی باشیم درباره ی هر کار و هر رفتاری که انجام میدیم، و جهان همون تردید و همون شک رو به ما نشون میده، جهان واکنش های منفی دیگران رو نشون میده. ولی دیدیم بعضیا ده برابر از ما رفتار بدتری دارن، ولی هیچ کس از دستشون ناراحت نمیشه. پس به این میرسیم که اولاً، ما باید خودمون رو دوست داشته باشیم، دوماً بپذیریم تفاوتمون رو با دیگران، نخوایم خودمون رو لِوِل کنیم از هر جهت، یعنی یه استانداردی رو در نظر بگیریم و بگیم یک انسان کامل اینه که اخلاقش اینجوری باشه، شرایطش اینجوری باشه، قدش فلان باشه، اندامش فلان باشه، اینجوری صحبت کنه…و من تو همه چیز خودم رو level کنم بشم یه استاندارد جهانی. هیچ آدم موفق و خوشبختی استاندارد جهانی نداشته.

← خودتون با اون چیزی که هستید راحت باشیدف خودتون رو دوست داشته باشید، البته که ما باید روی نقاط ضعفمون کار کنیم، البته که باید نقاط قوتمون رو بهتر کنیم، ولی به معنای استانداردسازی نیست، ویژگی های به ظاهر بد دیگران رو راحت تر میپذیریم، همونجوری که ویژگی های به ظاهر بد ما از دید دیگران رو هم راحت تر میپذیریم در مورد خودمون. در عین حال هم میدونیم که ما قرار نیست همه رو راضی کنیم، قرار نیست با همه ارتباط عالی داشته باشیم.

خدایا شکرت که امروز این فرصت رو برام فراهم کردی تا دوباره این فایل ارزشمند رو گوش بدم و در موردش بنویسم.

امروز شنبه هست (ویکند) و ما این هفته لانگ ویکند داریم، یعنی دوشنبه هم تعطیله و در مجموع سه روز تعطیل داریم. عزیز دلم رفته ایران و من اینجا تنها هستم و از این فرصت تنهایی دارم استفاده می کنم تا بیشتر به فایل ها و کامنت ها برسم. خدایا شکرت به خاطر وجود این سایت بهشتی یا همون غار حرا به قول سعیده. دیروزم سعیده تو یکی از کامنت هاش عبارت هایی که توی سایت پایه گذاری کرده رو ردیف کرده بود، دیگه کپی رایت داره، نمیشه بی اجازه به کار ببریم (خخخخ)

از خدا میخوام همه ی ما رو در این مسیر ثابت قدم نگه داره.

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ

عاشقتونم (قلب های زیاد)