گفتگو با دوستان 55 | احساس لیاقت بی قید و شرط

سلام یاسمن جون

عزیز دلم من هیچ وقت وقتی بچه ها حرفای استاد کپی میکنند نگاه نمیکنم اما دختر چقدر عالی که شما اینکار رو کردی من دقیقا یکبار دیگه حرفای استاد با نوشته دیدم که خیلی برام اثر گذار بود واقعا مشکل منم همین بود که وقتی یه اشتباهی میکنم ول کن خودم نیستم البته خیلی بهتر شدم اما بازم سرزنش ها میاد انقدر میاد که اشکم درمیاد دقیقا کاری که والدین باهامون کردن خودم دارم با خودم میکنم خدا میدونه من چقدر تغییر کردم و رشد کردم اما باز سر این موضوع سرزنش هنوز ایراد دارم خیلی زیاد که بر میگرده به دوست داشتن خودم اگه من خودمو دوست نداشته باشم یا خودم زیبا نبینم یا عاشق خودم نباشم یا خودمو نبخشم یا خودمو همینطوری که هست قبول نکنم واقعا انتظار دارم دیگران با من چطور باشن فرض کن که یه لباس خیلی خوب داری یا یه پارتنر خیلی خفنی داری وقتی خودت قبول داری خوبه و مواظبشی و و بهش همه جوره افتخار میکنی همه هم قبولش دارن ولی وقتی خودت میگه زشته بد داغون همه هم این نظر دارن بعد داشتم در مورد غفور و رحیم بودن خدا تحقیق میکردم یه هدایتی شدم فرض کن بدن ما خودش غفور و رحیم یعنی وقتی بیماری یا زخمی در بدنمون ایجاد میشه خودش خوب میشه و جاش پاک میشه و حتی اگه بیماری داشته باشیم وقتی خوب شد تازه قویتر و بهتر هم میشیم این در مورد روحمون باید خودمون ایجاد کنیم یعنی ما در برابر خودمون غفور و رحیم باشیم تا از خدا بخواهیم با من غقور ورحیم باشه یعنی من باید خودم و در لحظه ببخشم وو با تغییر زاویه دید به بهترین زاویه اون مسیله نگاه کنم و بد خودم و ببخشم و ازش بگذرم و با تغییر زاویه دید بگم بهترین میشه نه اینکه همش تو فاز سرزنش برم مثل اینکه دستت زخم هر روز یه چاقو بهش بزنی خوب بابا خوب نمیشه که چقدر من باید روی دوست داشتن خودم کار کنم چقدر خدا میدونه تا با خودم به صلح برسم

مرسی یاسمن جون بابت کامنت بینظیرت