گفتگو با دوستان 55 | احساس لیاقت بی قید و شرط

سلام به بهترین رول مادل جهان تو همه ی زمینه ها و خانم شایسته ی بینظیر و دوستان عزیزم

من تحسین میکنم نگار عزیز رو که انقدر مسلط، باصلابت،آرام با اعتمادبنفس و همچنین از نظر محتوا و آگاهی های بینظیری که بیان کردن.

استاد جان به چه موضوعات خوبی اشاره کردین.

استاد در مورد احساس لیاقت بی قید و شرط صحبت کردین، موضوع اصلیه دوره احساس لیاقت، چقدر این احساس لیاقت بی قید و شرط آدمو جسور میکنه، چقدر آرامش میده بهت.

من رو دوره ی احساس لیاقت و این باور کار میکردم، یه مدتی بودخونه بودم و بیرون و تو اجتماع نرفته بودم، چندهفته پیش رفتم یک مصاحبه خیلی مهم و اونجا خودم از رفتار خودم سوپرایز شدم،دیدم ک چقدر تغییر کردم

قبلا اگر بوذ در چنین مواقعی استرس میگرفت و حس کمبود و کم ارزشی و نگاه پایین ب بالا داشتم، ولی انقد ریلکس و آرام بودم و انقدر مسلط و صمیمانه برخورد کردم و یک نیم ساعت مسلط ب انگلیسی سوال جواب دادم و تازه منم چندتا سوال شخصی پرسیدم از طرف و طوری ک خواهرم ک با من بود تعجب کزد ک تو چ پررو شدی که تو چنین مصاحبه ی رسمی انقد صمیمی و ریلکس برخورد کردی و از کسی ک در جایگاه سوال کردن بود تو سوال شخصی پرسیدی.راستش اونجام داشتم تمرین میکردم و ب خودم گفتم این شخص ازت برتر نیست فقط متفاوتین و شروع کردن ب بروز دادن خودم، تازه فهمیدم اون کار کردن روی دوره ی احساس لیاقت یچیزایی رو تو ذهن من عوض کرده.

استاد مورد بعدی ک گفتین و چقد اجراش کمک میکنه ب ساختن این احساس لیاقت بی قید و شرط، اینه ک من بدونم این بازی دو طرفه ست.

همونطور ک من خودم رو بی قید و شرط ارزشمند میدونم، باید دیگران رو هم ب همین صورت بی قید و شرط ارزشمند بدونم

اینو ب خودم یادآوری میکنم که من بی قید و شرط ارزشمندم ولی در مورد دیگران ک میشه برچسب میزنم و قضاوت میکنم و ارزشمندی شون رو تو ذهنم بر اساس موفقیت مالی، چهره و چیزای دیگه شون میذارم

خب این تناقض هست،از طرفی ب خودم میگم،از طرفی تو ذهنم میگم فلانی بی ارزشه ب این دلیل یا با ارزشه ب اون دلیل

چه اتفاقی میفته واقعا تو ذهنم؟ ذهنم قبول میکنه ک من بی قید و شرط ارزشمندم. اگر هستم چرا دارم احساس ارزشمندی رو بر طبق این معیارات میسنجم؟

استاد سپاسگزارم که این نکته ی ارزشمند رو گفتین.

استاد این نکته ای ک گفتین ک خودتون رو نسنجین با یک لول خاصی که اگر ب اون رسیدین ارزشمندین.

این میشه همون مبحث مقایسه که گفتین تو جلسه ی اول، احساس لیاقت اگر بر این پایه استوار باشه واقعا یک چیز دست نیافتنی هست.

این دوست داشتن بی قید و شرط رو خیلی توش مشکل دارم، از بچگی کار خوب کردم پدر مادر گفتن دوست داریم،کار بد گفتن دوست نداریم ، من فکر میکردم خودم اینطور رفتار نمیکنم با خودم، ک تو دوره ی احساس لیاقت فهمیدم بله دقیقا همینطور رفتار میکنم. شاید جنس اتفاقات فرق کرده باشه و فقط اون صدای تشویق و سرزنش درونی شده ،در درون ذهن من،کسی از بیرون نمیگه دیگه،

برای این تازگی ها تا یادم بیاد،درست همون لحظه ی ک کار اشتباه میکنم، ب خودم بارها میگم ک درسته اینکاری ک کردی اشتباهه ولی من دقیقا همین لحظه دوست دارم و عاشقتم و بزای من تو بهترینی،، دوست داشتن من ربطی نداره ب اینکه تو چیکار کردی، و اون لحظه ی ک یک کار یا رفتار خیلی عالی داشتم رو ب یادم میارم و میگم ببین دوست داشتن من تو اون لحظه و این لخظه ک اشباه کردی یکی هست ها.

چقد هممون این رو تو روابط عاطفی مون ب طرف مقابل گفتیم، ک ببین من همه جوره دوست دارم ها،، ولی ب خودمون نگفتیم،همون بحث جلسه ی دوم احساس لیاقت.

استاد تازه دارم درک میکنم ک اینکه ریشه ی کاری ک میکنیم، رو نتیجه تاثیر داره،

فهمیدم ک من باید خودمو پذیرم برای اونچه ک هستم.

و من باید ضعفهایی ک منو اذیت میکنه،جلوی پیشرفت منو میگیره رو شناسایی کنم و برطرف کنم فقط ب این دلیل ک پیشرفت کنم،تجربه ی بهتری در این دنیا داشته باشم، نه بخاطر اینکه من اینا رو برطرف کنم تا ارزشمند بشم ،تا مورد تایید قرار بگیرم. من ارزشمند هستم و اینکار کردن ها برای تجربه ی بهتر من از جهان هست.

اگر ریشه ش ازشمند شدن باشه، میشه همون عروسک بقیه بودن، من اینطور رفتار میکنم تا شما خوشتون بیاد و من ب هر دلیلی نتونستم اونطور باشم،خودم این پیام رو میدم ک من مفید نیستم،ارزشمند نیستم.

استاد راست میگین سوای بحث درست یا غلط بودنش، چندسال پیش یک جمعی از دوستان داشتم و بین اونا یک دوستی داشتم که هر وقت نوبت این بود ک خونشون بریم. مستقیم میگفت ک نیاین من حوصله ندارم. و جالبه هیچکس هم ازش ناراحت نمیشد و تازه تو جمعا هی هم بهش زنگ و اصرار ک فلانی بیا، چون خودش واقعا راحت بود با رفتارش.

و استاد جان نکته ی بعدی ک گفتین ک واقعا منو نجات داد، چون از این ناحیه بارها شبطان ب من حمله کرده بود و احساس گناه و بی عرضگی داده بود، گفتین ک لازم نیست من با همه ارتباط خوبی داشته باشم، یکسری هام اصن شاید از من متنفر باشن.

تو ذهن من تعریف از روابط خوب و موفقیت این بود ک باید با همه رابطه ی خوبی داشته باشم و نمیدونستم آقا اصن این ممکن نیست، ممکن نیست ک همه ی آدما تاییدت کنن، تو اگر در یک خط فکری حرکت کنی و بهش وفادار باشی، خیلی طبیعیه ک یکسری ها موافقت نیستن.

من قبلا ک دوره عزت نفس رو میخاستم شروع کنم، فکر میکردم ک عزت نفسم میره بالا و این فرکانس رو ارسال میکنم و همه دیکه منو دوست دارن تاییدم میکنن، بعدا فهمیدم ن چنین داستانی نیست، همه قرار نیست موافق من باشن و منو تایید کنن، بلکه من عزت نفسم میره بالا و دیگه نیازی نمیبینم ب این تاییدها،، وچون کار کردم رو خودم جهان منو هم مدار میکنه با اون سری افراد ک منو دوست دارن و تایید میکنن،و ریشه ی این تایید و دوست داشتن از درون خودم میاد و از اون غربالی ک جهان لنجام داده و منو هم مدار کرده با آدمایی ک ارزشامون یکیه

من فکر میکردم اولین نشانه ی موفقیتم اینه ک رابطه م با همه اکی بشه، و با خواهر کوچکترم ک کلا 360 درجه با هم فرق داریم و ایشون در یک فضای فکری کاملا متفاوت با منه، من نمیتونستم رابطه ی خوبی برقرار کنم ، و کار میکرذم و حسم خوب و نتیجه ی تو بقیه موارد خوب میشد و نتیجه های خوب ولی شیطان میومد میگفت تو ب هیچی نرسیدی اگر واقعا موفق بودی رابطه ت با خواهرت خوب بود، و تو تو خونت هنوز مشکل داری. و این نجوا واقها منو ناامید میکرد

تا درکم بیشتز شد و گفتم موفقیت اصن ب معنای رابطه ی خوب داشتن با همه نیست، ما تو دوتا فضای فکری متفاوتیم ،معلومه نمیشه رابطه ی خوبی برقرار کرد. و مثال استاد رو زدم ک استاد وقتی با همسر سابقشون از لحاظ فکری جدا شدن، جهان از نظر فزیکی هم جدا کرد،حالا استاد میگفت اگر من موفق بوذم میتونستم رابطه مو حفظ کنم ، اینا همش از عدم درک درست قانون جهان میاد، خدا رو شکر اینو بهش رسبده بوذم و بازم شما اینجا یادآوری کردین و بازم مهر تاییدی شد.

و قسمت آخر ک گفتین بحث عدالت. وای این چقد پاشنه ی آشیل هست، چقدر تو جامعه بحث عدالت رو بد جا انداختن،

اینم یکی از مسایلی بود ک باهاش درگیر بودم، استاد این همون بحث احساس گناه تو دوره ی احساس لیاقت ک گفتین میشه، من رو خودم کار میکردم و سپاسگزاری و تمرکز بر نکات مثبت و احساس لیاقت، و خواهرم ک با همیم در یک فضای فکری دیگه و اتفاقات خوبی برای من میفتاد مثلا رفتارای بهتر پدر مادر با من، دریافت هدیه، و پول و اینا و خواهرم هیچکدوم اینا رو دریافت نمیکرد، من متوجه شدم ک من احساس عذاب وجدان و گناه میکنم و هی میخام نصف کنم همه چیروباایشون، بعد اومدم کار کردم،گفتم خب اینا نتیجه ی اون کار کردنات هست،اگر قراره باشه تویی ک کار میکنی و اونی ک کار نمیکنه نتیجه ی یکسان بگیرین،پس اینا مسخره بازیه؟؟ این عدالته؟؟؟

دیدم ن واقعا عدالت این نیست، عدالت دریافت جواب فرکانسهات هست

و این نوع نگرش خودش یک ترمز بزرگ هست ک نعمتای خدا رو دریافت نکنیم و داریم عدم لیاقتمون رو ب جهان اعلام میکنیم و تصمیم گرفتم دیگه اگر چیزی قراره بهش ببخشم از روی عشق و باور ب فراوانی باشه ن از اینکه احساس گناه و بی عدالتی کنی و ببخشی ک احساس گناهت از بین بره و حس کنی عدالت برقرار شده، ولی روی این باید کار کنم بیشتر ، اصن گفتم برای چند وقت برای اینکه این باور اشتباه از بین بره ،هر چی دستت اومد استفاده کن خودت فقط و شکر کن

استاد جان اونجایی ک گفتین حرف نزنین و بذارین نتایجتون حرف بزنه، اینو عمل کنم، باید کلا ساکت بشم،چون هر جایی بخام نصیحت کنم میبینم خودم چقد جای بهبود دارم و برم ب خودم برسم

استاد عزیزم بهترین ها رو براتون میخام با عشق