گفتگو با دوستان 55 | احساس لیاقت بی قید و شرط

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استاد عزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

از وقتی توی این مسیر خودشناسی ،خداشناسی وجهان شناسی قرار گرفتم شکر الله، همیشه اون جمله ی شما توی گوشم زنگ میزنه که میگید مهمترین رابطه ی هر شخصی باید رابطه ی خودش و خداوند باشه!!!!

چقدر این جمله نیاز به تفکر داره واقعا…

یعنی چی که مهمترین رابطه ی من باید رابطه با خالقم باشه؟؟؟

اونکه دیده نمیشه، نمی تونه بیاد بشینه با من رو در رو حرف بزنه باهام معاشقه کنه قربون صدقه من بره ازم تعریف کنه باهام بیاد خرید و مسافرت و ….

اخه چطوری پس خدا می تونه بهترین رفیق من باشه که باید رابطم رو باهاش حفظ کنم وبرام مهم باشه؟؟؟؟.

اما وقتی میای توی این مسیر وبا این اگاهیهای ناب که اشنا میشی، وقتی متوجه میشی فقط وفقط متوجه میشی نه اینکه درکش کنی، که جهان چطور داره کار میکنه وقوانینش به چه صورت هست واینکه خالقت بر اساس چی جهانش رو بنا کرده وپیش میبره، تازه می تونی سرسوزن بشناسیش، اما به نظر من همون سر سوزن شناخت هم می تونه چشم دل آدم رو باز کنه…

به اینکه باور کنه خداوند فقط وفقط براش خیر وخوشی میخواد وتنها رفیق شفیق وبی کلکی هست که همیشه باهاشه، همیشه هواشو داره، دیدنی تر از هر دیدنی توی این دنیاست وقتی بتونی ببینیش در تک تک موجودات هستی وشنیدنی تر از هرصدایی هست که تا به عمرت تجربه شنیدنش رو داشتی….

اینو زمانی آدم متوجه میشه که یه جایی توی زندگیش از تمام آدمها ناامید میشه واز تکیه کردن به آدمها وضربه خوردنهای بی حد وحساب دیگه کم میاره…

بعد با خودش تنها میشه خداشو صدا میزنه دنبال دلیل اتفاقات بد زندگیش میگرده، شروع میکنه به گریه وزاری و ناله و شکایت…

بعد می بینه جواب نمیده باز صداش میزنه میگه کجایی چطوری ببینمت چطوری پیدات کنم پس کی به دادم میرسی؟

مگه نگفتی که هر کسی صدات کنه وازت در خواست کنه اجابت کننده ای پس چرا جواب در خواست های منو نمیدی؟

همه ی ما که اینجا هستیم تجربش کردیم بعد از یه جایی وقتی هنوز یه نور امیدی داشتیم از همونجا هدایت هاش رسیده ودستمون رو گرفته وآورده تو مسیر صراط مستقیم..

درست همونجایی که سرسوزن بهش اعتماد کردیم بهش ایمان اوردیم وباورش کردیم …

وقتی باهاش رفاقت کردی انقدر برات سنگ تموم میذاره که نگو ونپرس…

میاد میشه معشوقت، میشه غذای سر سفرت، میشه لباس توی تنت، میشه مال واموالت، میشه نام نیکت، میشه کسب وکارت، میشه زیبایی ظاهری وباطنیت و همه ی اینها رو جوری بهت میده که میدونی خودش داده، همه ی اینها خودشه…

حالا از کجا میفهمی از خودشه؟ کار خودشه؟

چون برات ارامش میاره اون کسی که اومده معشوقت شده، اونکه اومده همکار وهمسایه و رفیقت شده…

اون خوراک وپوشاک ومال واموال شهرت ونام نیک و کسب کارت ، مایه ی روشنی دل ودیده ات هست وبرای داشتن وبدست اوردنشون اذییت نشدی ، از اونجایی که زندگیت روون پیش میره، توی جاده ی صاف وزیبا و دیدنی..

برای همینه که مهمترین رابطه ی من باید رابطه ی خودم با خدام باشه…

هروقت رابطه ام رو باهاش سرسری گرفتم ازش دور شدم دوباره غم واندوه ودرد اومد سراغم تاریکی اومد سراغم ادمها دلمو شکستن، برکت از زندگیم رفت، همه چیز به سختی بدست اومد ویا اصلا نشد که به خواسته هام برسم وآب خوش از گلوم پایین نرفت..

چون در نبودش هیچ چیز خوبی وجود نداره، وهمه ی چیزهای خوب فقط در خودش واز خودش هست، که پایدار وهمیشگی هست..

کاش می تونستم مثل خودش که بهم اطمینان داده همیشه باهام هست و رهام نمیکنه، بهش اطمینان میدادم که ازش دور وجدا نمیشم…

اما متاسفانه گاهی انقدر درگیر دنیا میشم که قشنگ دوریش رو حس میکنم..

چون قشنگ شروع می کنم به خودم ظلم کردن…

استاد قشنگم، چقدر باید خدارو شاکر باشم که از طریق شما انقدر شیوا وشیرین ودلچسب خودش رو بهم شناسوند…

شاید خیلی ها فکر کنند شما دارید از بعد روانشناسی راه وروش درست زندگی کردن رو به افراد می اموزید اما من میگم تمام فایلهایی که با ما به اشتراک میذارید توحیدی هستند…

یعنی مستقیم یا غیرمستقیم مارو وصل مبدا می کنند…

مارو به خالقمون نزدیکتر میکنند، چون قشنگ میشه از جملات شما اینو درک کرد همه چیز خودشه وباید انقدر بهش نزدیک بشیم وانقدر دل بهش بدیم وانقدر شبیهش بشیم که بتونیم خوشبختی رو با تمام وجودمون حس کنیم…

چون داشتن اون سلامتی وتندرستی، ساختن یه رابطه ی عاطفی وعاشقانه ی عالی، ثروت و مال واموال، نام نیک و ارامش وشادی، همه وهمه فقط در بارگاه ملکوتی خودش و از درگاه خودش که منبع همه ی خیر وخوشی هاست به ما میرسه وهیچ راه میانبر دیگه ای برای خوشبخت وسعادتمند بودن وجود نداره…

ازتون سپاسگزارم استاد عزیزم