گفتگو با دوستان 55 | احساس لیاقت بی قید و شرط

بنام خدای فراوانی ها

سلام به همه دوستان

دیگه دارم کم کم متقاعد میشم که زمان خرید دوره احساس لیاقتم رسیده و با خریدش و عمل بهش زندگیم تغییر میکنه واقعا

من در طول روز مثلا دارم روی شغلم کار میکنم یه هو من من میبینم داره حالم یه جوری میشه

یا اینکه اشتیاق تو وجودم وی خوابه

دلیلشو نمی دونستم ولی متوجه شدم

من از بچگی عادت کردم به سرزنش خودم به تو سر خودم زدن به مقایسه خودم و در یک کلام دریغ ورزیدن تو عشق ورزیدن

حالا این عشق ورزیدن به هر چی

به خودم اطرافیانم جهانم

و وقتی مثلا میام زندگی در بهشت میبینم یا سفر به دور امریکا یا میرم پیاده روی و اینا چون همش در حال تحسین و عشق دادن هستم حالم خوب میشه

ما از بچگی ندونستیم عشق ورزیدن چیه

حدااقل تو خونه ما هییییچ چیزی به اسم عشق ورزیدن وجود نداشت ….. و …

چیزی که ندارم رو باید بسازم

دلیل اینکه موفقیت سخت میشع

اینه که نمیتونم خودمو دوست داشته باشم با هر آنچه هستم و کردم

و طبیعتا فکر میکنم خدا هم منو دوست ندارم و قطع میشه ارتباطم با منبع و احساس عدم لیافت میاد سراغم

چه مطالب ارزشمندی ! من نمی تونم کاری کنم همه از من خوششون بیاد من فقط میتونم با افرادی که هم فرکانسم هستن رابطه های خوبی تجربه کنم

امروز یک مثال واقعی ازین جمله رو می خوام بنویسم

من تو یه روستا هستم و خیلی از صبح ها زود پا میشم میرم پیاده روی و خیلی وقتا هم میدوم

و‌خب دختر هستم و اینجا هم محیط بزرگی نیست ولی من اصلا واسم مهم نیست این چیزا که بخواد منو محدود یا کنترل کنه

بابا مامانم همش با تمسخر بهم نگاه میکنن که میکن همسایه ها میگن دختره دیوانه هست و ….

تو مشکل داری و یک عالمه تخریب و …

خب اگر من تو سایت نبودم مطمئنم تحت تاثیر این حرف ها قرار میگرفتم و‌ازونجایی که انسان خوش باوری هستم به مرور می پذیرفتم که این کار زشتی هست و من چه دختر بدی هستم …

ولی چون تحت آموزش هستم با خودم وی گفتم این کار بهم حس خوبی میده بهم احیستس اعتماد به نفس میده و ادامه میدادم هر چند اینکه حس بد رو از اطرافیانم میگرفتم و … بعضی وقتا احساس گناه و خجالت داشتم که چرا صبح ها میرم پیاده روی و کار زشتی میکنم ( چقد میتونه افکار نامناسب تاثیر گذار باشه که یه آدم یه کار سخت و مثبتش رو اینطوری بد ببینه )

امروز که میدویدم دیدم حدود 20-30 تا دوچرخه سوار اومده بودن و همشون منو با صدای بلند تشویق کردن و اینکه هیچ وقت این مسیر دوچرخه سواری نمیومد

وقتی تحسینم کردن من یه حس جدیدی بهم دست داد کخ تا حالا تجربه اش نکرده بودم و …

خب اونا هم فرکانس من بودن و واسشون کار من تحسین برانکیز بود

و پدر مادرم که 24 ساعت در حال غیبت و غر زدن هستن کار من واسشون کار زشتی هست !! و من نمی تونم واقعا به شکلی باشم که مورد تایید همگان باشم

و این تو اعماق مغزم هست که باید مورد تایید باشم

چون وقتی صبح پا میشم میرم بیرون با حس خوب نمیرم

اون حس بده هست

در حالی که من دارم کار مفیدی میکنم اونی که تو رخت خوابش ولو میشه سرش هم تو گوشیش اول صبحی کارش غلطه

و اینکه استاد گفت باید ویژگی ها نقاط ضعف و قوت خودم رو بپذیرم و انتظار کمال نداشته باشم و استاندارد سازی نکنم

و این رو برای آدم های دیگه هم داشته باشم

این موضوع هم خیلی واسمون وجود داره که خانواده ما همش بچه ها رو مقایسه میکنن همش از بچه ها می خوان که به یه دستاورد بزرگ برسن تا چشم بقیه رو‌کور کنن و یا نرسیدن های خودشون جبران شه و این فشار به شدت رو من هست

و این کاملا اشتباست

اینکه یکی موفق میشه من ناخودآگاه حس بدی بهم دست میده دلیلش همین احساس منفی هست که دریافت کردم از پدر و مادر

من همیشه با خودم فکر میکنم اگر بچه داشته باشم و تو زندگیش به مشکل برخورد من باید خودم رو مسئول بدونم نگم بهش چرا اینطوری هستی و فلان ! چون خنده داره چون خدا یه بچه بهت میده مثل لوح پاک میگه پرورش بده تربیت کن

اونوقت اگر فرزند به مشکل بخوره مخصوصا تو سن و سال کم اون فرزند مقصر نیست ! چون بچه ها کاملا تاثیر پذیر هستن

خدایا کمکم کن که خودم رو با عشق بپذیرم و حس خوب به خودم زندگیم گذشته ام آینده ام خانواده ام جهانم شغلم بیشتر شه

همون حس قدردانی

حس پذیرش

حس تمرکز روی نکات مثبت