گفتگو با دوستان 57 | به هیچ چیز باج نده

سلام به استاد عزیزم ، خانوم شایسته عزیز دل و لیلا خانوم

کلی آگاهی و خاطرات و چیز میز اومد تو ذهنم

اول اینو بگم چقدر لذت بردم مسیر زندگی لیلا خانوم رو شنیدم و واقعا اونجایی که گفت اون دوست یا فامیلشون که کانادا بود بهشون زنگ زد و گفت می‌خوام دعوتنامه بفرستم ، چقدر لذتتتت بردم و یک لبخند گنده اومد رو لبم و واقعا اشکم در اومد گفتم ببین خواست تو ذهنش مرور کرد که دوست داره فلان تجربه رو داشته باشه به همین سادگی اجابت شد و یاد یک سری از اتفاقات زندگی خودم افتادم

اول از همه خیلی دوست دارم در مورد تمرکز بگم که یک جایی لیلا خانوم اشاره کرد

من واقعا تولید کردن رو دوست دارم و فارق از هرچیزی ، همین چند روز پیش هدایت شدم و دیدم که چرا لذت نمیبرم از تولید کردنم یا اون حس رضایت از دیدن نتیجه کارم کمتره ، رضایت دارما ولی اون حسی که از درونه و یک حسی که ایول انگار تمام کاری که باید انجام میدادم رو انجام دادم یه چنین حسی ندارم یا کمتره و دیدم ، تمرکزم مشکل داره یعنی چی؟

اصلا مهم نیست با چه چیزی تمرکزت بهم میریزه با نجوا یا آهنگ یا حتی فایل های استاد که اینجا هم یک باور غلط و ترمز پیدا کردم

که من بعد از یک مدتی تولید میکردم و فایل هم همزمان گوش میدادم و بیشتر تمرکزم روی آگاهی های فایل بود و بعد پرسیدم از خودم که مگه من از این هنر بدم میاد؟ که میخوام حواسم پرت بشه به فایل یا از تولید مگه لذت نمی‌برم ؟!!!!, چرا اینکارو میکنم پس؟!!!!

بعد دیدم یک باور کمبود دارم ، توی عجله افتادم و می‌خوام رباتی کار هارو انجام بدم که فقط به فلان موفقیت برسم و اون هم صد در صد به خاطر نظر مردم و توجه کردن به حرفاشون و نظرشون و احساس کردن اون فشار و اون انتظار واهیه ( که سریع برسم به فلان چیز بگم دیدید شد!).

اینو داشته باشید که تو همین حین یکی از دوستان که از من کوچیک تر بود و همه اش کار میکرد و به خوانندگی هم علاقه داشت و الان پیشرفت خیلی خوبی هم کرده توی تلویزیون دیدمش و اول خیلی حال کردم واقعا افتخار کردم و واقعا دوست داشتم بره بالاتر و بالاتر و بعد نجواها اومد که تو کار نمیکنی بی ارزشی داری فقط مصرف میکنی مثل اون مثالی که استاد زده بود توی یکی از فایل هاش، اونجور میشی و …

و هدایت هم شدم به کار و شماره یک لوازم تحریری خیلی بزرگ رو گرفتم زنگ زدم و شرایط رو جویا شدم و یک سری اتفاقات افتاد حالا نمیدونم هدایت بود یا ترمز من نشد یعنی یه جور خاصی بود هم میشد ترمز دیدش هم هدایت (یکم پیچیده بود ،مهم نیست) بعد گفتم به خودم ، دل و روده ذهن و خواستمو ، خودمو ریختم بیرون گفتم کار رو برای چی میخوای؟ یک ماه دو ماه کار کنم پول دستم بیاد تزریق کنم به هنرم و وسایل بگیرم و تولید کنم.خب الان شرایط ات چیه؟ خداروشکر خداروشکر وضع پدرم خوبه و اگه ازش بخوام بی منت و اندکی غر اون مبلغ رو تقدیم میکنه واقعا تقدیم میکنه از روی عشق ( خدای وهاب که از بی‌نهایت میرسونه ) گفتم خب تو که این شرایط رو داری و کلیییییی زمان داری که از این شرایط و زمانت استفاده کنی با تمرکز و خیال جمع روی باورت کار کنی روی افزایش مهارتت کار کنی روی کسب و کارت کار کنی ، پس برای چی از این فرصت استفاده نمیکنی و میخوای بری سرکار و یه جورایی یک پله عقب بری که دلیل سرکارت هم اینه که یک مدت کار کنی برای تزریق به این هنرت خب بیا از همین الان حرکت کن هنرتو جدی پیش برو!!!

بعد فهمیدم که به خاطر نظر مردمه که میخوام برم سرکار (یاد اون دوستم افتادم و…) ( اصلا نمیخوام بگم کار کردن بده یا خوبه یا کار من درسته یا غلط ) و یک چیز خیلی بیشتر از حرف و نظر مردم برام مهم بود ، نگاه یا حرفها و اگاهی هایی که استاد گفته بود که آقا حرکت کن کار کن درآمد داشته باش و ورودی داشته باش ( این از قبل بهم الهام میشد نشونه میامد و به هر دلیلی عمل نکردم و اشتباه کردم ) (الان هم باز اون دو دلی اومد ولی تصمیم ام رو ضبط کردم که هیچوقت یادم نره) بعد یک سری الهاماتی شد تا به این الهامه رسید که گفت خدا قرآن رو بنا به شرایط زمانه خودش نازل کرد، اگه پونصد سال بعد نازل میشد در مورد برده داری احتمال خیلی زیاد صحبت نمیکرد….

بعد گفتم اره نظر مردم و مخصوصا استاد که آیا دارم درست عمل میکنم یا نه برام مهم بود.( چون خیلی میشنیدم به شوخی یا کنجکاوی چیکار میکنی ، فروختن چندتا فروختی؟ عروسک سازی اخه!!! فیگورین چیه اصلا؟! )

بعد تصمیم گرفتم و ضبط کردم که من مثل همون مثال استاد ولی برعکس عمل میکنم اون از شرایطش استفاده نکرد؟ من استفاده میکنم و عمل میکنم و هر روز موفقیت هامو مرور میکنم آگهی بازرگانی و باورهایی که نوشتم رو فایل ها رو افزایش مهارت و اطلاعات و پیج و …

فقط!!!

یک نشونه گذاشتم که اگه این تصمیم من جدی بود و واقعا خواهان پیشرفت و تغییر بودم دیگه صبح ها باید زودتر بلند بشم که راحت بدون عجله وقت بکنم به همه این ها و جنگل رفتن و دور زدن برسم و این نشونه رو گذاشتم و منم واقعا بدم میاد که مثلا انجامش ندم و بعد بترسم برم سرکار یا هی تو ذهنم گفته بشه تو میترسی ، میترسی که بعدش چی میشه( چون یک عمر برای نظر بقیه زندگی کردم و همه اش تو ترس و فرار بودم و خداروشاکرم براش ) و این دودلی عه دو سه روز بود و واقعا سخت بود و تصمیم گرفته شد و اولین روز ۱۱فک کنم بعد ۱۰:۴۵ و بعد ۹:۴۵ امروز و میخوام تا هشت یا هفت برسونم و اصلا مشکل خواب و انرژی ندارم بدنم عادت کرده متاسفانه چون من دو روز پیش فک کنم ساعت چهار خوابیدم هشت بیدار شدم سرحال ولی طبق عادت باز خوابیدم تا ۱۰ فک کنم.

تا الان خداروشکر خوب داره پیش میره همه چیز دیروز یک روز واقعا بهشتی بود همه اش بارون و کلی قدم بهم گفته شد انجام دادم و نتیجه هم اومد که با تمرکز اومدم روی باور توحیدی و ارزشمندیم کار کردم یدونه فالوور بدون اینکه پستی چیزی بزارم اومد رو پیجم و هدایت شدم به ترسم که ساخت چهره واقعی (فانتزی نه) و یا ساخت اعضای بدن که واقعا به خودم افتخار کردم که چقدر سریع یاد میگیرم و توی دو ساعت با دوبار امتحان واقعا نتیجه خوبی بود. خیلی چیزا بود و هست ولی خب اینو سعی کردم برای خودم بنویسم تا دوباره مرور بشه برام و خدا باز هدایتم کنه و امیدوارم برای شما هم مفید باشه

راستی استاد هاوایی خیلی عالی بود یعنی رسما منو یک سفر به هاوایی بردی همه چیش متفاوت بود از رنگ موج و دریا تا شن ( اگه تابلو های رزینی رو دیده باشید قشنگ مثل اون طرح ها شده دقیق اسمشو نمیدونم )و درخت و خاک

همیشه شاد و سالم و ثروتمند باشید