گفتگو با دوستان 57 | به هیچ چیز باج نده

سلام به مریم عزیز و استاد وهمه دوستان

در مورد حرف زدن مردم می خواستم یک چیزی بنویسم

حدود سال‌های 1371 بود من دبیرستانی بودم پسرهای کوچه مان شروع کرده بودند یک حرف‌هایی پشت دخترهای کوچه بزنند

من آمدم پیش مامان خدا بیامرزم ، گفتم اینجوری شده و من هر چیزی که بوده به شما گفتم و اگر حرفی بزنند بیخود هست چون با مامانم خیلی صمیمی بودم

مامانم گفتند اینو همیشه یادت باشه که در دروازه را می‌شود بست دهان مردم را نه پس دخترم همیشه کاری که می دانی درسته و جلوی خدا می تونی انجام بدی را انجام بده و برات مهم نباشه کی چی می گه

و از آن روز برای من مهم نبود که دیگران در مورد من چی می گویند چون آدمایی که پشت دیگران حرف می زنند اغلب آدم‌های پوچ و بیکار و سطحی هستند که دهانشان مستقیم با مغز کوچکشان در ارتباط هست

ولی آدم‌های اهل تفکر و تعقل اهل قضاوت نیستند

مرسی از شما