گفتگو با دوستان 60 | ایمانی که عمل می آورد

سلام استاد عزیزم و مریم جان

من امروز برام یه اتفاقی پیش اومد ک میخوام درموردش اینجا حرف بزنم… بعد از چند روزی رفته بودم خونه ی یکی از اقوامم، و دختر خالمم اونجا بود. سر یه موضوعی شد و ایشون جلوی بقیه گفتن ک اره عصمت اون موقع همچین حرفی رو زده (حالا محتواشو نیاز نیست بگم ولی در کل درمورد این بود که من یه حرف اشتباهی رو خطاب ب دونفر از بستگانمون زده بودم. و دخترخالمم اومد این حرف منو امروز گذاشت کف دست همون دونفر) خلاصه دوبار تکرار کردو منم بهش گفتم حالا ی موقع ی نفر عصبی میشه ی چیزی میگه، نیاز نیست اینقدر بازگوش کنی ک…

اون موقع رها کردم دیگه ولی دیدم دارم عصبی میشم و استادم گفتن ک شما هزارتا دلیل هم داشته باشی ک حالت بد باشه برای جهان فرقی نمیکنه، احساس بد=اتفاقات بد هست.

خلاصه گفتم پس باید ی جوری حالمو خوب کنم دیگه سعی کردم بهش اصلا فکر نکنم چون نمیتونستم درمورد اون موضوع ب احساس خوب برسم. یاد حرف استاد افتادم ک گفتن اگه نمیتونید در مورد اون موضوع خاص ب احساس خوب برسید سعی کنین در موضوعات دیگه حالتون رو خوب کنین و فاصله فرکانسی رو پر کنین و بعد بیاین تو اون موضوع خاص ب احساس خوب برسین…بعد یواش یواش اروم تر شدم تا اینکه کم کم خدا بهم حرفایی رو الهام کرد و هدایت هایی رو کرد ک گفتم این واقع خودِ کنترل ذهنه، خودِ تقواس و خودِ راه حل…حالا چی بهم الهام شد؟

اینکه تو چرا این دختر خالتو ی کسی از طرف خدا نمیدونه ک اومده ماموریتشو انجام بده؟ اون ادم اومده درس هایی رو بهت یاد بده و بره. چرا دیدگاه الخیر فی ما وقع رو نمیبینی در این اتفاق؟

بعد یاد حرفای استاد تو دوره قانون افرینش افتادم ک گفتن وقتی ی اتفاقی براتون افتاده ک دیگه گذشته، کاری نمیشه کرد ولی از خودتون بپرسین ک چ درسیو میتونین ازش بگیرین؟

میدونی چی میشه؟ اصن من اینجوری ک فکر کردم ی لحظه دیدگاهم نسبت ب دختر خالمم عوض شد منی ک نمیخواستم نگاهش کنم وقتی اینا بهم الهام شد دیگه حالم خوب بود. اتفاقا اون لحظه ک من درحال فکر کردن ب این چیزا و تو این حالات معنوی بودم😁😂 دختر خالم داشت میرفتو با عشق ازش خدافظی کردم🤣💔🚶‍♀

چون میگفتم اره اصلا جهان مبناش ک بر خیره و عسی ان تکرهو شیئا و هو خیر لکم…چ بسا ب چیزی کراهت دارین و اون براتون خوبه…

اره حالا من باید با کنترل ذهن درسامو میگرفتمو شادو خوشحال ادامه میدادم راهمو…

پس اومدم تو دفترم بنویسم.. یاد حرف استاد افتادم ک گفتن باید طوری ب گذشته نگاه کنی ک بع احساس خوب برسی…

پس گفتم مسیرت درسته عصمت، بیا بنویس چ چیزایی یاد گرفتی و ازش درس بگیر

یاد حرف استاد افتادم ک تو دوره قانون تضاد میگفتن تضادها میان تا شمارو از تضادهای بزرگ تر در امان نگه دارن. این الهام ها همش مهر تاییدی بود برای نوشتن درس هام

خب اولین درسی ک گرفتم چی بود…

۱. وقتی عصبی هسی از دست ی نفر، خیلیی باید مواظب حرفات باشی، مواظب رفتارت، کنترل ذهن اون موقع سخته ولی اگه نتونی انجامش بدی و حرف ناروایی بزنی نتیجش این هست ک باعث جدایی تو از ادم های دور و برت میشه و اونا ازت رنجیده خاطر میشن. اگه اون رفتار اشتباه گذشتم امروز ب من یاداوری نشده بود و من نمیدونستم، قطعا روش ب این شدتی ک از امروز ب بعد میخوام کار کنم، کار نمیکردم و خدا میدونه ممکن بود چ رفتارهای نادرستی رو در من ب وجود بیاره و باعث شد از تضادهای بزرگ تر در اینده جلوگیری بشه. خصوصا منی ک از مهر باید برم سرکلاس و ب هر دلیلی ممکنه بچه ها کاری بکنن ک من عصبی بشم ولی باید حواسم باشه و رو خودم کار کنم…

۲. دومین درسی ک گرفتم این بود ک بهم یادآور شد قرار نیس همه با من همراه باشن و منو تمجید کننو حس خوب بهم بدن اون منم ک باید رو خودم کار کنم و در مقابل انتقاد و قضاوت های ادما قوی باشم و بیخیال، درسمو بگیرم و رد بشم…اتفاقا تو اینستاگرام ی فایلی رو دیدم ازتون استاد ک میگین ادم هایی ک عزت نفسشون بالاس درمقابل انتقاد و قضاوت و سرزنش عکس العمل خاصی نشون نمیدن…واقعا استاد فکر میکنم من درسایی رو ک یاد میگیرم ازتون خدا خیلی ب موقع ازمایشم میکنه ک ببینه چقدر تو عمل میتونم نشون بدم ایمانم ب حرفاتون رو…

خلاصه من یاد گرفتم در مقابل حرفای منفی ادما خیلی عکس العمل نشون ندم و نخوام خودم رو ثابت کنم. بپذیرم ک ادم ممکنه اشتباه بکنه و منم قرار نیس با ی حرف ی ادم خورد بشم چون بقیه منو میشناسن و از سبک شخصیت من اگاهن..

اتفاقا در حال فکر ب همین ایه ی الخیر فی ما وقع بودم ک تو گوگل این ایه برام بالا اومد…

إِنَّ الَّذِینَ جَاءُوا بِالْإِفْکِ عُصْبَهٌ مِنْکُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ ۖ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۚ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَالَّذِی تَوَلَّىٰ کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ

همانا کسانی که آن بهتان را بستند گروهی همدست از (منافقان) شمایند؛ نپندارید ضرری از آن به آبروی شما می‌رسد بلکه خیر و ثواب نیز (چون بر تهمت صبر کنید از خدا) خواهید یافت؛ هر یک از آنها به عقاب گناه خود خواهند رسید؛ و آن کس از منافقان که رأس و منشأ این بهتان بزرگ گشت هم او به عذابی بزرگ معذب خواهد شد.

دقیقا همون چیزی بود ک داشتم ب خودم میگفتم، الله اکبر….

میگه نپندار ک بهت اسیبی زده باشن بلکه خیر و ثواب نیز خواهی یافت و او ب عقاب گناه خودش میرسه..

اره واقعا من ک برام خیر بود و اون ادما هم فقط خودشون رو با کاراشون خورد میکنن…

واقعا خداروشکر بابت همچین هم زمانی و داستان امروز ک ب من این درس ها و یاداوری کنترل ذهن رو داد…

الخیر فی ما وقع…