اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
به نام خدا
سلام به همه
چهاردهمین برگ سفرنامه من، “ما خالق زندگی خودمون هستیم”
ما خلق زندگی خودمون هستیم، این جمله رو باور کنیم، تمومه دیگه، باور کنیما نه اینکه ادا دربیاریم، نه اینکه فقط حرف خوب بزنیم، باور کنیم و حرکت کنیم، اینارو به خودم میگم که خیلی وقتا فقط بلدم خوب حرف بزنم جاش که میرسه تغییر کنم ترس وجودمو میگیره، هی میگم اگه نشد چی اگه فلان شد چی، باید روی این باور خیلی کار کنم
استاد چقد حالم خوب میشه وقتی از ویژگی های اون جنگلی که داری تعریف میکنی، لذت میبرم وقتی میبینم تونستی به این خواسته ها برسی، منم باورم قوی تر میشه که منم میتونم، اصلا آمریکا رو من با آشنا شدن با شما شناختم، مثلا هی فایل های شما رو میبینم میرم سرچ میزنم توی اینترنت در مورد اون آپشن که توی فایل نشون دادین یا مکان های دیدنی، قبلا یه سری چیزا رو اصلا نمیدونستم هست و میشه، شما باعث شدین که بفهمم وجود دارن و میشه داشت.
استاد تشکر میکنم واسه این فایل و این آگاهی ها، ممنونممممم.
راستی یه چند روزی بود یه سری ورودی منفی به ذهنم داده بودم و حواسم نبود، یجورایی یکم سست شده بودم، دیروز صبح که از خواب بیدار شدم دیدم یه جوش رو گوشه ی لبم در اومده و لبم یکم باد کرده، اینجور چیزا واسم نشونست چون اینجور چیزا واسه بدن من غیر عادیه اصلا، سریع به خودم اومدم دیدم ای وای بازم داری از مسیر خارج میشی پسر، سریع رفتم سراغ دفترم و اهرم رنج و لذت هارو خوندم دوباره و تعهد هامو مرور کردم؛ اصلا طوری شده یکم که از مسیر خارج میشما سریع بدنم واکنش نشون میده، یا با جوش یا با یه سرماخوردگی ریز، چقد خوبه اخه این دنیا، چقد خوبه این خدا که وقتی یکم از مسیر خارج میشم سریع یه نشونه میفرسته و منو به مسیر برمیگردونه، به راستی که ما در هر لحظه هدایت میشیم.
خدایا شکرت.