اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدمها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
خدایا شکرت که از طریق استاد عباس منش و خانم شایسته این آگاهی‌ها رو به من دادی.
– جهانی که ما الان داریم توش زندگی میکنیم در نتیجه میل ما به بهتر کردن شرایط ایجاد شده است. چرا که ما به یاد داشته ایم که خالق شرایط خودمون هستیم.
– هر بار خواسته های ما توانایی‌های ما رو رشد میده و این توانایی ها جسارت و جرات ما برای خلق خواسته های بزرگتر رو بیشتر کرده. این واقعیت و طبیعت ما و هدف خداوند از خلقت ماست.
– ما هیچ وقت نباید محدودیتهامون رو بپذیریم. ما نباید اجازه بدیم شرایط برای ما تصمیم بگیره. محدودیت ها باید به ما انگیزه بدن برای تغییر شرایط و مثلا رفتن به جایی که اون محدودیت ها وجود ندارن.
– هدف جهان گسترش هست به همین دلیل به افرادی که به رشد آن کمک می کنن کمک میکنه.
– مسیر زندگی در شرایط دلخواه از طرز فکر منطقی نمیگذره. طرز فکر منطقی به ما میگه که مثلا تنها زمانی باید مهاجرت کنیم که مطمئن بشیم تو شهر یا کشور جدید شرایط مساعد و تضمین شده ای وجود داره.
– خداوند برای بهبود شرایط ما از خود ما هم مشتاق تر هست و همواره تو این مسیر هدایتگر ماست.
– ساختن ایمان به اینکه خدا توانایی تغییر شرایط را در من آفریده بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهمان بپردازیم.
– این ایمان ما رو در مداری قرار میده که ایده ها، آدمها و هر آنچه که برای تجربه شرایط دلخواهمون نیاز داریم آنجا منتظر و آماده خدمت به ما میشن. این وعده خداوند است و چه فردی وفادارتر از خدا نسبت به وعده هایش هست؟
– همه خواسته های ما برای خدا بسیار ناچیز و برآورده کردن آنها اصلا برای خدا کاری نداره. نیازی نیست ما کار خاصی انجام بدیم. یعنی نیاز به کوه کندن نیست چون قدم به قدم هدایت میشیم.