اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه میشود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
به نام خالق وهاب و تواب
چهاردهمین برگ از سفرنامه
سلام به استاد عزیز و همسفران عباس منشی
بسیار خوشحال و سپاسگزارم که در مسیر هدایت الهی قرار دارم. مسیر امنی که سرشار از نعمت و ثروت ، سلامتی ، عشق و ارامش است. مسیری که در آن منابع ثروت را کشف نمیکنیم بلکه خلق میکنیم و از این رو ثروت ها و نعمات این دنیا برای هیچ کس حد و مرزی ندارد. مسیری که در آن همه چیز هست. پر است از خواسته و ناخواسته و من با تجربه تمام این موارد و برخورد با تضادها خواسته هایم را شناسایی میکنم و بر آن متمرکز میشوم. مسیری که در ان خداوند علیم که به تمام اسرار آسمان و زمین آگاه است هدایتگر من است. خداوندی که با اتکا به علمش علیم میشوم و با اتکا به حلمش حلیم و با اتکا به قدرتش آرام میگیرم.هر چه بیشتر در این مسیر پر خیر و برکت پیش میروم جهان و قوانین اش بیشتر و بیشتر برایم آشکار میشود و وضوح بیشتری میابد.
به این باور رسیده ام که هر کس در دنیایی مجزا زندگی میکند و در دنیای من تنها موجود مختار من هستم و بقیه مهره هایی بی اختیار هستند که بر اساس افکار و ارتعاشات من وارد زندگی من میشوند و نقش خود را بازی میکنند. من کارگردان زندگی خویش هستم و فرمان را با افکار و ارتعاشم صادر میکنم و هوشمندی الهی که هدایت زندگی من را در اختیار دارد گاه مهره هایی وارد زندگی من میکند و گاهی برخی را خارج میکند. به تعداد انسان ها دنیای مجزا و موازی هم وجود دارد و هر کس در دنیای منحصر به فرد خود تنها موجود مختار است و خالق دنیای خویش است. این هنر هوشمندی الهی است که این بینهایت دنیای موازی را با تنظیم زمان و مکان جوری هدایت میکند که همه خالق زندگی خود میمانند و پاسخ ارتعاشات خود را میگیرند.
من موجودی بسیار ارزشمند و خالق زندگی خویشم.