اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
سلام به همه دوستان
امروز چهاردهمین روز سفرنامه منه،دیروز نتونستم کامنت بگزارم و امروز که این فایل را گوش کردم دیدم ادامه همون فایله یعنی تکمیل کننده اونه و آگاهی ها با فایل گفتگو با دوستان قسمت ۱۵ که امروز با خانمم با هم گوش کردیم حسابی کامل شد ،فایل دیروز یه مثال خیلی جالب داشت و اون اینکه ما هممون انگار توی یه رستوران سلف سرویس هستیم اینکه غذا بخوریم یا نخوریم و یا مقدارش و یا کیفیتش دست خودمونه،تا گرسنگی هم فشار نیاره نمیریم سمت میز غذا،برای یک لحظه خودم را توی رستوران خیالی تصور کردم که حدود ۱۰ ساله که توش ایستادم هر از گاهی رفتم یه غذایی برداشتم خوردم ولی باز اومدم کنار و فقط دیگران را نگاه کردم ولی انگار این دفعه گرسنگی خیلی شدید شده چون خودم را دقیقا سر میز میبینم و آماده برای برداشتن غذا،چرا؟چون دارم از همون قانون استاد تبعیت میکنم،قانون سپردن کارها به خدا،به این که قرار نیست ما کار خاصی انجام بدیم یا اذیت بشیم،خواسته ها خیلی راحت به ما میرسه اگه روی باورها و افکار مون کار کنیم،خوشحالم که دارم به این تذکر استاد گوش میکنم یعنی چند ماه غ دارم بهش عمل میکنم اون نکته ای که امروز توی فایل گفتگو با دوستان به شیوا و عادله گفت،که هر روز یه کاری انجام بدین کاری که فکر میکنید در آینده به دردتون میخوره،و من الان چندین ماهه هر روز دارم زبان چینی تمرین میکنم و خیلی پیشرفت خوبی داشتم،این چند روز گذشته هر روز روی پیجم کار کردم و کلی پیشرفت داشته به لطف خدا،با اینکه شرایط زندگیم‌خیلی خاصه،کلی بدهی دارم،فعلا در حال حاضر بیکار هستم و دارم از پس انداز جزیی که دارم خرج میکنم،با دوتا بچه کوچیک،ولی الانی که دارم این متن را می‌نویسم اونقدر احساسم عالیه که نگو خدا انگار یه آرامش خاصی بهم داده،از وقتی که این ایده کار جدید چند روز پیش توی اون لحظات تیره و تار نصف شب که شیطان آماده شده بود با تمام لشکرش بهم حمله کنه و زمانه را برام تیره و تار کنه به ذهنم رسید از طرف خدا کلا حس و حال و باورها و افکارم تغییر کرد،هیچ گشایش مالی پیش نیومده ولی خیلی آرومم
خدایا شکرت،شکرت خدایا خودت بغلم کن و محکم توی بغلت فشارم بده
امروز چقدر توی دلم تحسینت کردم استاد و از چشمام اشک اومد وقتی بچه ها اینقدر نتیجه دیده بودن و ازت تشکر میکردن،ازت ممنونم