اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
بسم الله الرحمن الرحیم.
فصل یک | روز چهارده.
سوم دی‌ماه هزار و چهارصد و سه.
سلام میکنم به همه عزیزانی که این دیدگاه رو می‌خونند.
اولین نکته‌ای که در این فایل توجهم رو به خودش جلب کرد عنوان زیباش بود:
«ما خالق شرایط خود هستیم.»
چقدر نیاز داشتم این جمله رو بشنوم،
چه راحت فراموش کرده بودم که این خود من هستم که تعیین میکنم چه زندگی‌ای با چه کیفیتی داشته باشم.
همیشه خودم رو تابع شرایط میدونستم و در ناخودآگاهم این باور رو داشتم که روزگار ما رو به سمت و سویی که دلش میخواد هدایت می‌کنه.
در واقع مفهوم هدایت رو خیلی خیلی خیلی زیاد و اشتباه متوجه شده بودم، همیشه فکر میکردم زندگی که الان دارم و شرایطی که الان تجربه میکنم همه در نتیجه هدایتی است که برام رخ داده و عملا با این طرز فکر، از گرفتن تصمیم خودداری میکردم و با جملاتی مثل «حالا بریم ببینیم چی پیش میاد» خودم رو کاملا در برابر رویدادهای زندگی تسلیم میکردم.
حتی به خودم این زحمت رو نمیدادم که درباره چیزی که میخوام فکر کنم.
یه باور دیگه هم میچسبوندم تنگش که: «هر اتفاقی رخ بده قطعا به صلاح منه.»
بله!
متأسفانه من از این جملات برای توجیه و کاور کردن تنبلی خودم استفاده میکردم و چقدر ناراحتم که اینطور بوده و چقدر خوشحالم که بالاخره فهمیدم.
مسأله بعدی که در این فایل خیلی بولد و واضح بیان شده مسأله هدایت است.
هدایت برای کسانی است که ایمان دارند و مطمئن هستند که خداوند برای اونها برنامه‌های زیبایی در نظر داره، حتی زیباتر از اون چیزی که خودشون خواستند.
ممنون از اینکه تا اینجا همراهم بودید.
الحمدلله‌رب‌العالمین.