اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار میدهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
ردِّ پای من در روز چهاردهم سفرنامه
انسان هیچگاه در طول ادوار تاریخ از حرکت باز نایستاده است، اشتیاق به بهتر شدن و بهتر کردن محیط اطراف خود نیازی درونی بوده، که بتواند با تکیه بر نیروی بی پایانی، که قلبش را به اطمینان روشن میکرده، مسیر رو به جلویش را طی کند تا به ارتقاء فکری و در ادامه به توانایی بهبود شرایط زندگیش برسد، وگرنه حتی یک چوب کبریت هم ساخته نمیشد و ما فرقی با بقیه موجودات دنیا نداشتیم.
اما، همین موضوع نشانه ای است برای درک اینکه حضور انسان در زمین بدون دلیل و جهت نیست.
بلکه اتفاقی دقیق است تا به این موضوع برسد که: کیست؟ از کجا آمده؟ و در پی چیست؟ انسانی که به این درک و شناخت برسد، هرگز نمی نشیند، و همواره به دنبال تعالی بخشیدن وجودش، و بهتر کردن شرایط پیرامونش است، البته که این ویژگی انسان شجاع و مشتاق است،اما انسانی که تنبل و ترسو است، و به همان شرایطی که بی تلاشی، بدست آورده راضی است، گامی برنمیدارد، و یا اگر چیزی یا موقعیتی را خودش بدست آورده، به خیال اینکه بهتر از این نمیشود، چرا که جلوی چشمانش با قطعیت برایش فراهم نیست، به همان مسیر خود ادامه میدهد.
من از امروز تعهد میدهم که با تکیه بر خدای درونم و با باور و ایمان بر این نیروی بی پایان تمامی شرایط دلخواه زندگیم را خلق کنم، و هیچ روزی از پا نیفتم و تا وقتی نفس میکشم بر این مسیر ثابت قدم بمانم، و بدانم اگر خوب است، میتواند خوبتر شود. اگر عالی است میتواند عالی تر شود،
که لازمه ی این تعهد، ابتدا پذیرفتن است، بله پذیرفتن! و من با افتخار مسئولیت خلق زندگیم را برعهده گرفته و میپذیرم هر شرایطی که اکنون دارم روزی در گذشته با باورها و توجهات نادرست ساختم، و از امروز به بعد با باورها و توجهات درست آینده ام را میسازم.
سپاس از خدای بخشنده ام
و سپاس از مهربانی شما،
دوستدارتان بارانِ فروردین ماهِ ۱۴۰۰🌻🌻🌻