اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
به نام خدا
روز چهاردهم
سلام بر استاد عزیزم، خانم شایسته و همراهان گرامی ام. خوشحالم که در جمع شما هستم.
اگر انسان از ابتدای خلقت به اگر ها بسنده می کرد یا همان اول ها نسلش منقرض می شد و یا مسیرش به کلی چیز دیگری بود، شاید مثل حیوانات به زندگی خود ادامه می داد، یکی از عواملی که باعث پیشرفت افراد موفق می شود این است که آن ها اجازه نمی دهند دنیای بیرون شرایط زندگی آن ها را تغییر دهد، حتی اگر باور نداشته باشند که خودشان خالق زندگی شان هستند باز هم تلاش می کنند که شرایط بیرون را تغییر دهند، فرقی نمی کند، چه با تغییر باور های خود و چه تلاش فیزیکی. بعضی از انسان ها هستند که عزت نفس خود را به خاطر شرایط بیرونی سرکوب نمی کنند و حتی به قیمت جانشان هم که شده روی حرف و اقاید خود هستند، مانند حسین (ع) :).
خداوند را شاکرم که اینگونه انسان ها را می شناسم و تلاش می کنم تا مثل آن ها باشم. خدایا شکرت.
به نظر من بسنده کردن به “اگر” در یک مسئله به دنبال خود “اگر” های دیگری را می آورد، آن ها روی هم جمع می شوند و اجازه نمی دهند که ما در مسیر هدفمان پیشرفت کنیم. این مسئله را بار ها تجربه کرده ام.
یکی دیگر از عواملی که ما می گوییم مثلا اگر فلان اتفاق بیفتد من فلان کار را خواهم کرد تنبلی است، یعنی ما از روی نداشتن عزت نفس کافی برای حرکت و تنبل بودن به “اگر” ها روی می آوریم و این دلیلی می شود بر حرکت نکردنمان.
وقتی که می گوییم “آگر” یعنی ما به شرایط بیرونی کنترل نداریم، این یکی از عواملی است که باعث می شود خیلی ها نتوانند از قانون به خوبی استفاده کنند چون هنوز باور ندارند که همه چیز دست خودشان است.
این سه بند آخر را خودم تجربه کرده ام و با نوشتن این کامنت در واقع دارم ایراد های خودم را در فهم قانون درک می کنم و این باعث خواهد شد تا خودم را بهتر کنم. استاد عزیزم، بابت این فضای خارق العاده سایت از شما متشکرم. من این روز ها به شنیدن همچین فایلی نیاز داشتم، ازتون ممنونم.
دیروز هم وقتی روز سیزدهم را انجام دادم اتفاق خوبی افتاد، تا به این لحظه، فایل های روزشمار موثر ترین فایل هایی است که در طول زندگی ام آن ها را گوش داده ام. خدایا شکرت، خدایا شکرت، خدیا شکرت.
خداوند را شاکر هستم که امروز هم توانستم فایل روز شمار را گوش دهم و کامنت بگذارم، خدیا شکرت، خدایا شکرت، خدایا شکرت.
با تشکر از خودم، استاد عزیزم و همراهانم.