اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده و مهربان
روز چهاردهم سفرنامه شروع با فایل ما خالق شرایط خودمان هستیم.
خدایا شکرت به خاطر امروز که من فرصت خلق یک روز دوباره رو دادی.
شکرت که هر روز منتظر من هستی تا چیز های جدید تری یاد بگیرم.
با خودم گفتم چرا همش از این سری فایل ها می بینم؟
فهمیدم ذهنم یه کوچولو مقاومت داره و باید شکسته بشه…
میگم واقعا میشه تک تک لحظاتی که می خوام رو بتونم خلق کنم؟
میشه به راحتی و بدون ترس، دردسر، نگرانی زندگی کنم؟
میشه ایندمو جوری که می خوام بسازم؟
میشه همیشه خوشی و شادی باشه ومن فقط لذت ببرم؟
میشه ثروت رو این قدر زیاد داشت؟
میشه همیشه سالم بود و حتی سرما هم نخورد؟
میشه یک رابطه عاشقانه عالی داشته باشی که حتی یک کوچولو بحث و دعوا داخلش نباشه؟
میشه من برای خودم تصمیم بگیرم و تابع این نباشم که چون بچم یا چون دخترم باید پدر و مادرم برام تصمیم بگیرن یا انگار اون ها می دونن چی درسته و چی غلط و من هنوز بزرگ نشدم؟
میشه بشم دختری که عاشق خودشه؟
میشه حالم هر لحظه عالی باشه؟
میشه هرچیزی رو که می خوام داشته باشم؟
میشه ازادی داشته باشم که برای رفتن به جایی نخوام التماس یا خواهش کنم که بزارن برم؟
میشه به راحتی کنکور قبول شم؟
میشه به راحتی رشته ای که می خوام قبول بشم؟
میشه خدای من؟
و اون مهر تایید می زنه میگه میشه اگه تو بخوای…
اگر تو بخوای میشه و شدنیه…
تو خالق هستی، تو خلق کننده شرایط هستی…
شرایط با دستای تو که قدرت در انه خلق میشه…
فقط ایمان داشته باش و ادامه بده…
ایمان یعنی نترسیدن، نترسیدن از اینکه اگه نشه چی؟ اگه دیر برسم چی؟ خدایا نکنه نصف عمرم بره بعد بهش برسم؟ خدایا دیر نشه ها؟
و همین لحظه است که اون میگه ایمان داشته باش…
ایمان داشته باش و ادامه بده که تو خلق کننده شرایطی نه تابعش…
خدایا کمکم کن تا بسازم و هر روز مهر تاییدی روی خواسته هام بزن…
شکرت♥