اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
ب نام خدا دیگه شمار روز ها از دستم رفته بس که این روز ها احساساتم بالا و پایین شده بود فرصت نشد اینجا رد پایی بزارم
امروز شنبه 22 بهمن ساعت نه و ربع
گاهی از مجلس گرفتن زورم میاد اما مجبورم براش برنامه بریزم گاهی هم کلا بیخیالش میشم
خداروشکر با فروش یکی از وسایلایی که بدردمون نمیخورد دو ملیون پول به حسابم واریز شد میخوام باهاش چیزی ک نیازه بخرم یا سکه بخرم
وقتی استاد گفتن وقتی ب اهداف میرسی اونقدرا هم فرقی نمیکنه مهم اینه تو مسیر شاد باشی تصمیم گرفتم ب خودم سخت نگیرم و اهداف خیلی سخت برای خودم نتراشم همین ک برای ورود به ترسم پاسخ مثبت میدم خودش یک موفقیته …
خیلی تلاش میکنم توجهم به نکات مثبت باشه اما خب انگار هنوز خیلی موفق نبودم وقتی استاد گفتن اگه موضوع ناراحت کننده پیش اومده سعی کن به چیزی که باعث میشه توجهتو از روش برداری مشغول شی من خودمو سرگرم فیلم دیدن میکنم اما بنظرم فیلم هایی که میبینم درسته خیلی سرگرم کنندس اما ناراحت کننده هم هست و موندم چیکار کنم …
گاهی احساس پوچی میکنم تو زندگی و میگم چرا با اوردن بچه اونم اذیت شه
گاهی هم احساس میکنم باید از زندگیم لذت ببرم
اما نمیدونم دست روزگار منو به کجا میکشونه( اخ اخ چ باور مخربی دست روزگار ! ) انگار هنوز باور نکردم خودم خالق شرایطم هستم باید خیلی رو این موضوع کار کنم هنوز
دیشب داشتم تجسم میکردم یه دختر خوش سر زبونم و هر جا میرم تاثیرگذارم اما یهو با خودم فکر کردم اگه بعضیا خوششون نیاد چی چون شنیدم بعضی ها میگن دختر خجالتیش خوبه دختر پر حرف ازار دهندس دختر اروم شیرین تره و از این قبیل حرفا !
و چ ترمزی پیدا کردم چون همیشه خواستم این بوده که فن بیان خوبی داشته باشم اما بهش نمیرسیدم و حالا ترمزمو شناختم و باید روش کار کنم چون میدونم خوب حرف زدن چقد تاثیر داره تو روند رشد انسان
مورد بعد اینکه وقتی فکر میکنم میبینم بچه ها دارن بزرگ میشن پی ب این میبرم ک منم کم کم وارد میانسالی و بعدم پیری میشم در حالی که از زندگی لذت نبردم برای همین میخوام کمی بیشتر از زندگی و خوشی ها و نعمت های خدا لذت ببرم …
پایان